Πως επηρεάζει το αλκοόλ τα νεύρα και τον εγκέφαλο μας για να κατανοήσουμε τη ζημιά που κάνει στην υγεία μας

Όλοι έχουμε σίγουρα ακούσει για τις αρνητικές συνέπειες που έχει στην υγεία μας το αλκοολ.

Δεν γνωρίζουμε όμως τον βαθμό που μπορεί πραγματικά να βλάψει τον εγκεφαλο μας.

Όλα ξεκινούν από τον εγκέφαλο, στην κυριολεξία.

Οι λειτουργίες του αμέτρητες.

Η τοξικότητα του αλκοολ οπότε τον επηρεάζει ανεπανόρθωτα.

Δείτε ποιες λειτουργίες επηρεάζει και με ποιον ακριβώς τρόπο.

Η σπονδυλική στήλη και τα νεύρα

Όταν η δράση του αλκοόλ συνεχίζεται πέραν του πρώτου σταδίου, επηρεάζεται η λειτουργία της σπονδυλικής στήλης.

Μέσω του μέρους αυτού του νευρικού μας συστήματος συνηθίζουμε, σε υγιή κατάσταση, να εκτελούμε αυτόματες ενέργειες μηχανικού τύπου, οι οποίες πραγματοποιούνται συστηματικά ακόμα και όταν σκεπτόμαστε ή μιλάμε για άλλα πράγματα και θέματα.

Συνεπώς ένας έμπειρος τεχνίτης θα συνεχίσει τη μηχανική εργασία του τέλεια, όταν το μυαλό του απασχολείται παράλληλα με κάποιο άλλο θέμα.

Έτσι, όλοι μας εκτελούμε διάφορες ενέργειες με έναν καθαρά αυτοματοποιημένο τρόπο, δίχως να καλέσουμε σε βοήθεια τα υψηλότερα κέντρα (του εγκεφάλου), έκτος αν κάτι το ασυνήθιστο συμβαίνει ώστε να απαιτήσει την χρήση τους, με την οποία σκεφτόμαστε προτού να ενεργήσουμε.

Υπό την επήρεια του αλκοόλ, καθώς τα κέντρα της σπονδυλικής στήλης επηρεάζονται, αυτές οι καθαρά αυτοματοποιημένες ενέργειες παύουν να εκτελούνται σωστά.

Για να μπορέσει το χέρι να πιάσει οποιοδήποτε αντικείμενο, ή το πόδι να πατήσει σωστά, το υψηλότερο κέντρο ευφυΐας πρέπει να επικαλεστεί ώστε η διαδικασία να είναι ασφαλής. Ακολουθεί γρήγορα μετά από αυτό μια ελλειπής ικανότητα συντονισμού της μυϊκής κίνησης.

Χάνεται ο νευρικός έλεγχος κάποιων από τους μύες, και το νευρικό ερέθισμα είναι περισσότερο ή λιγότερο εξασθενημένο. Οι μύες του κάτω χείλους στον άνθρωπο συνήθως χαλαρώνουν πρώτοι από όλους. Μετά ακολουθούν οι μύες των κάτω άκρων, και αξίζει να σημειωθεί πώς οι τένοντες μας προδίδουν νωρίτερα από τους καμπτήρες μύες.

Οι μύες καθαυτοί, τη στιγμή αυτή, χάνουν επίσης τη δύναμή τους.

Ανταποκρίνονται πιο ασθενικά από το φυσιολογικό στο νευρικό ερέθισμα; Και αυτοί επίσης υποβάλλονται στην καταθλιπτική επιρροή του παραλυτικού μέσου, η δομή τους διαταράσσεται προσωρινά και η συστολική τους δύναμη ελαττώνεται.

Η μετατροπή αυτή των ζωτικών λειτουργιών υπό την επίδραση του αλκοόλ, σηματοδοτεί το δεύτερο στάδιο της ενέργειας του.

Σε νεαρά σε ηλικία άτομα εμφανίζεται συνήθως τάση για εμετό και λιποθυμία, η οποία ακολουθείται από σταδιακή ανακούφιση από το φορτίο του δηλητηρίου.

Επίδραση στα κέντρα του εγκεφάλου

Όταν το αλκοολούχο ποτό προχωράει ένα βαθμό παραπέρα, επηρεάζονται ο εγκέφαλος ή τα εγκεφαλικά κέντρα.

Μειώνεται η δύναμή τους και ο έλεγχος της επιρροής μας στη θέληση και η κρίση χάνεται. Καθώς τα κέντρα αυτά είναι ανισσόροπα και ρίχνονται στο χάος, το τμήμα της λογικής της ανθρώπινης φύσης υποχωρεί στο συναισθηματικό, παθητικό ή το οργανικό τμήμα.

Η λογική πλέον είναι «εκτός υπηρεσίας» ή υπολειτουργεί, και όλα τα απλά ζωώδη ένστικτα και συναισθήματα εμφανίζονται φρικτά γυμνά. Ο δειλός γίνεται πιο άνανδρος, ο σκληρός πιο ανελέητος, ο αναληθής πιο ψεύτικος. Η λατινική έκφραση «In vino veritas» (Στον οίνο φαίνεται η αλήθεια) εκφράζει φυσιολογικά με αληθινή ακρίβεια, την πραγματική κατάσταση.

Η λογική, τα συναισθήματα, τα ένστικτα, βρίσκονται σε μία καρναβαλική κατάσταση, και σε μια χαοτική αδυναμία.

Τελικά, η δράση του αλκοόλ εκτείνεται ακόμα παραπέρα.

Τα ανώτερα εγκεφαλικά κέντρα, εξουδετερώνονται.

Οι αισθήσεις συγχέονται, η εθελοντική μυϊκή κατάπτωση τελειοποιείται, η ευαισθησία χάνεται, και το σώμα κείτεται σαν κορμός ξύλου, νεκρό από όλα εκτός από το ένα τέταρτο του, πάνω στο οποίο μονάχα κρέμεται η ζωή του.

Η καρδιά παραμένει πιστή στο καθήκον της, και ενώ είναι ζωντανή, υποστηρίζει τη δύναμη της αναπνοής μας. Έτσι, το κυκλοφορικό και το αναπνευστικό σύστημα, στην τώρα «αδρανή μάζα», διατηρούν την μάζα μέσα στο γυμνό πεδίο της ζωής, ως ότου το δηλητήριο αρχίσει να εξασθενίζει και τα νευρικά κέντρα να ξαναζωντανέψουν.

Είναι ευτυχές για τον μεθυσμένο το γεγονός πως κατά κανόνα, ο εγκέφαλος αποτυγχάνει τόσο νωρίς πριν από την καρδία, έτσι ώστε δεν έχει, ούτε τη δύναμη, ούτε την αίσθηση να συνεχίσει τη διαδικασία καταστροφής, ως την πράξη του θανάτου της κυκλοφορικής λειτουργίας.

Συνεπώς, θα συνεχίσει να ζει για να πεθάνει μια άλλη μέρα.

http://www.anew.gr/health/article.php?aid=230