Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οι πονοκέφαλοι λόγω αρθρίτιδας στους αυχενικούς σπονδύλους



Οι αιτίες που προκαλούν τους πονοκεφάλους διαφόρων τύπων είναι πολλές. Η ημικρανία και οι κεφαλόπονοι τάσης είναι οι συχνότερες μορφές της πάθησης αυτής.
Οι αρθρίτιδες που πλήττουν τις αρθρώσεις των σπονδύλων του αυχένα μπορούν να προκαλέσουν πονοκεφάλους. Ο πόνος στις περιπτώσεις αυτές εντοπίζεται στο πίσω μέρος της κεφαλής.
Εάν η πάθηση που πλήττει τη σπονδυλική στήλη, επηρεάζει και προκαλεί συμπίεση σε ένα νεύρο τότε μπορεί να υπάρχει και αδυναμία, μυρμήγκιασμα ή μούδιασμα στον ώμο και στα άνω άκρα (βραχίονας, αντιβράχιο και χέρια).


Οι αιτίες που προκαλούν φλεγμονή και βλάβες στους σπόνδυλους, στις αρθρώσεις και στους δίσκους του αυχενικού μέρους της σπονδυλικής στήλης μπορεί να είναι οι αρθριτικές παθήσεις, οι τραυματισμοί, η οστεοπόρωση και διάφοροι πρωτοπαθείς όγκοι ή μεταστάσεις.
Η συχνότερη μορφή αρθρίτιδας που μπορεί να πλήξει το αυχενικό μέρος της σπονδυλικής στήλης είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Επίσης πολύ συχνές είναι και οι εκφυλιστικές αρθροπάθειες που πλήττουν τις αρθρώσεις μεταξύ των σπονδύλων.

Η θεραπεία των πονοκεφάλων αυτών περιλαμβάνει τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα όπως ασπιρίνη, παρακεταμόλη, ιβουπροφένη και ναπροξένη.
Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορούν να βοηθήσουν η φυσιοθεραπεία, η χειροπρακτική και το μασάζ. Οι θεραπείες αυτές πρέπει να γίνονται κάτω από ιατρική επίβλεψη.

Σε μερικούς ασθενείς μπορεί να χρειαστεί να τοποθετηθεί για ορισμένα χρονικά διαστήματα, ειδικό κολάρο για τον αυχένα.
Εάν οι βλάβες που έχουν προκληθεί στον αυχένα είναι σοβαρές με πρόκληση συμπίεσης ή και βλάβης στα νεύρα, είναι πιθανόν να χρειάζεται μια νευροχειρουργική επέμβαση.
Η πρόληψη των πονοκεφάλων που προκαλούνται από τις αρθρίτιδες του αυχένα είναι περιορισμένη. Βασικά εκτός από την συμπτωματική αντιμετώπιση του πόνου, η ειδική θεραπεία της αρθρίτιδας που είναι η αιτία, μπορεί να μειώσει τις εκφυλιστικές βλάβες και τη φλεγμονή με αποτέλεσμα να επιβραδυνθεί ή να σταματήσει η περαιτέρω επιδείνωση.

Παρά το γεγονός, ότι οι πονοκέφαλοι είναι πολύ συχνοί και δεν ζητούμε πάντοτε ιατρική συμβουλή για την αντιμετώπισή τους, εντούτοις όταν υπάρχουν ορισμένα χαρακτηριστικά σε αυτούς, θα πρέπει οπωσδήποτε να εξετάζεται ο ασθενής από ένα γιατρό:

- Όταν ο πονοκέφαλος γίνεται συχνότερος και πιο έντονος
-  Όταν ο πονοκέφαλος διαρκεί περισσότερο από 24 ώρες ή και όταν επανέρχεται 2 με 3 φορές την εβδομάδα
-  Εάν συνοδεύεται από μουδιάσματα, συσκότιση της όρασης, ζαλάδες, ίλιγγο ή απώλεια μνήμης
-  Όταν ο πονοκέφαλος εκδηλώνεται μετά από κτύπημα στην κεφαλή
-  Εάν ο πονοκέφαλος παρουσιάζεται μετά από σωματική εξάσκηση
- Στις περιπτώσεις εκείνες κατά τις οποίες επηρεάζει αρνητικά σε σημαντικό βαθμό τις καθημερινές δραστηριότητες
-  Η εξέταση από το γιατρό είναι επιτακτική όταν ο πονοκέφαλος συνοδεύεται από πυρετό, δυσκαμψία (δυσκολία του ασθενούς να κλίνει το κεφάλι προς τα μπροστά) ή ακόμα όταν υπάρχει φωτοφοβία (όταν το φως ενοχλεί τον ασθενή ο οποίος δεν μπορεί να το ανεχθεί)
-  Στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο πονοκέφαλος συνοδεύεται από ναυτίες, εμετούς ή υπνηλία
-  Στις περιπτώσεις όπου ο πονοκέφαλος συνοδεύεται από έντονο πόνο στο ένα μάτι με συσκότιση της όρασης.


https://www.medlook.net

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μολυσματική τέρμινθος: Συμπτώματα, μετάδοση και θεραπεία

Η μολυσματική τέρμινθος είναι μία συχνή ιογενής πάθηση που προσβάλλει το δέρμα και ευκαιριακά τα μάτια. Μπορεί να επηρεάσει άτομα κάθε ηλικίας αλλά προσβάλλει κατά κύριο λόγο παιδιά, σεξουαλικά ενεργείς ενήλικες και αυτούς που για κάποιος λόγο δεν έχουν ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Η ηλικία που εμφανίζεται πιο συχνά στα παιδιά η πάθηση είναι μεταξύ ενός και 10 ετών. Δεν απαιτεί πάντα αντιμετώπιση. Ο ιός της μολυσματικής τερμίνθου ανήκει στην οικογένεια των poxvirus και ονομάζεται Molluscum Contagiosum Virus ( MCV ). Αποικεί μόνο τον άνθρωπο. Υπάρχουν 4 τύποι του ιού: MCV -1, MCV -2, MCV -3 και MCV -4. Ο πιο συχνός είναι ο ιός MCV -1 ενώ ο MCV -2 ανιχνεύεται πιο συχνά σε ενήλικες και είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενος. Συμπτώματα Οι βλάβες της μολυσματικής τερμίνθου είναι μικρά σπυράκια, μεγέθους 1-10 χιλιοστών που μοιάζουν με ογκίδια, ελιές ή μαργαριτάρια. Πρόκειται για στρογγυλές, λευκές και γυαλιστερές βλατίδες (θολωτές) με ομφαλωτό κέντρο, που περιέχουν ένα

10 συμπτώματα του «Σιωπηλού Δολοφόνου» των ωοθηκών, που κάθε γυναίκα ΠΡΕΠΕΙ να γνωρίζει

Υπολογίζεται ότι στης ΗΠΑ περισσότερες από 550 γυναίκες πεθαίνουν κάθε χρόνο από καρκίνο στις ωοθήκες. Πιστεύεται πως οι κύριες αιτίες αυτής της μορφής καρκίνου περιλαμβάνουν: Την ηλικία Τη κληρονομικότητα Τη χρήση αντισυλληπτικών Αυτό όμως που είναι το πιο ανησυχητικό είναι ότι οι περισσότερες που μαθαίνουν πως έχουν αυτή τη μορφή καρκίνου, το μαθαίνουν στα τελευταία στάδια, όταν δεν υπάρχει πια ελπίδα. Γι’αυτό είναι πολύ σημαντικό να μην αγνοούμε τα σημάδια αυτού του σιωπηλού δολοφόνου, γιατί μία έγκαιρη διάγνωση θα σας σώσει τη ζωή. Τα 10 κυριότερα συμπτώματα είναι: 1. Συχνοί κοιλόπονοι 2. Πόνος στη λεκάνη και το στομάχι 3. Ασταθή έμμηνος ρύση Ο καρκίνος των ωοθηκών μπορεί να αναπτυχθεί και σε κορίτσια που δεν έχει αρχίσει ακόμα ο κύκλος του, ωστόσο είναι πολύ πιο συνηθισμένος σε γυναίκες άνω των 55. 4. Αίσθημα κόπωσης χωρίς προφανή λόγο 5. Παράξενο αίσθημα κορεσμού Το να νιώθεις φουσκωμένος όταν δεν έχεις φάει είναι ένα κοινό σύμπτωμα το

Εγκεφαλική μικροαγγειοπάθεια και κίνδυνοι - Η ικανότητα ισορροπίας στο ένα πόδι «δείκτης» εγκεφαλικής υγείας

Η εγκεφαλική μικροαγγειοπάθεια αποτελεί επικίνδυνο εχθρό για τη μέση ηλικία και πολύ περισσότερο όταν συνυπάρχουν παθήσεις όπως ο διαβήτης και η υπέρταση Προσβάλει κατά κύριο λόγο τα μικρά τριχοειδή αγγεία του μεσεγκεφάλου και προκαλεί χαρακτηριστικές διαταραχές στην ροή του αίματος.. Η τριάδα αυτών των διαταραχών αποτελείται από διαταραχές μνήμης και   προσοχής , δυσχέρεια βάδισης και ακράτεια. Σ’αυτήν την κεντρική συμπτωματολογία προστίθενται και άλλες δυσλειτουργίες. Η νόσος, η συχνότητα της οποίας αυξάνεται με την ηλικία, πιστεύεται ότι αποτελεί ένδειξη αυξημένου κινδύνου για μελλοντικό σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο, ενώ προγενέστερες μελέτες την έχουν επίσης συσχετίσει με απώλεια του συντονισμού των κινήσεων και νοητική διαταραχή. Έτσι, η έγκαιρη διάγνωση και η θεραπευτική αντιμετώπιση είναι αναγκαίες ώστε να αποφευχθεί η εξέλιξή της. Η πιθανή δυσκολία ενός ατόμου να ισορροπήσει στο ένα πόδι για τουλάχιστον 20 δευτερόλεπτα θα μπορούσε να είναι δείκτης ε