Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ψυχολογία στην εγκυμοσύνη


Πολλοί λένε ότι η εγκυμοσύνη είναι μοναδική εμπειρία για κάθε γυναίκα, επειδή είναι μία περίοδος που της δημιουργεί πολλά ευχάριστα συναισθήματα. Άλλοι λένε πως δεν είναι τόσο θετική, λόγω των δυσκολιών που παρουσιάζονται κατά τη διάρκειά της. Το σίγουρο είναι ότι αποτελεί από τις πιο σημαντικές αλλαγές που συμβαίνουν στη ζωή μίας γυναίκας, με απότομες μεταβολές τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχική της κατάσταση.

Οι πρώτοι τρεις μήνες είναι το διάστημα κατά το οποίο η γυναίκα προσπαθεί να προσαρμοστεί στην ιδέα πως θα αναπτυχθεί μέσα της μία νέα ζωή και πως τίποτα δε θα είναι ίδιο μετά από αυτό. Ειδικά στις γυναίκες που μπαίνουν πρώτη φορά στη διαδικασία, τις φαίνεται πολύ παράξενο το γεγονός ότι θα γίνουν μητέρες, ακόμα και απίστευτο μιας και οι σωματικές αλλαγές δεν είναι εμφανείς τους συγκεκριμένους μήνες. Πολύ συνηθισμένο είναι το άγχος που δημιουργείται στη σκέψη μίας πιθανής αποβολής. Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό, πόσο μάλλον στις γυναίκες που είχαν βιώσει κάποια αποβολή στο παρελθόν, επειδή μέχρι τον τρίτο μήνα είναι πιο αυξημένες οι πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο. Οι φόβοι αυτοί ελαττώνονται με την έναρξη του δεύτερου τριμήνου, όπου τότε μειώνονται και οι πιθανότητες αποβολής. Οι ζαλάδες και οι τάσεις για εμετό είναι επίσης συνήθη συμπτώματα, τα οποία μπορούν να χαλάσουν τη διάθεση της εγκύου, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις εξαφανίζονται μετά τον τρίτο μήνα.

Από τον τέταρτο μήνα και μετά αρχίζει να βιώνει πιο ευχάριστα συναισθήματα, καθώς σιγά σιγά φουσκώνει η κοιλιά της και συνειδητοποιεί πως μέσα της μεγαλώνει ένα μωρό. Ιδιαίτερα όταν αυτό αρχίζει να κινείται, ξεκινάει και μία επικοινωνία μεταξύ τους, με τη γυναίκα να το χαϊδεύει, να του μιλάει και να του λέει τραγουδάκια. Επιπλέον, η αλλαγή του μεγέθους της κοιλιάς συνεπάγεται ότι από εδώ και πέρα θα τραβάει πιο πολύ την προσοχή του κόσμου και θα δέχεται ερωτήσεις σχετικές με το φύλο του μωρού, αν διανύει εύκολη εγκυμοσύνη κ.ά.. Κάποιες γυναίκες βρίσκουν πολύ χαριτωμένο το ενδιαφέρον του κόσμου και είναι πολύ πρόθυμες να μοιραστούν μαζί τους τις εμπειρίες τους. Άλλες πάλι το βρίσκουν κουραστικό, σε σημείο που ενοχλούνται από τις ερωτήσεις των αγνώστων.

Επίσης, από τον τέταρτο μήνα αυξάνεται η επιθυμία για σεξουαλική επαφή, λόγω της αύξησης της κολπικής λίπανσης και της μεγαλύτερης κυκλοφορίας του αίματος. Σε αυτήν την περίπτωση, όμως, ο σύντροφός της μπορεί να νιώσει άβολα και να φοβάται να προχωρήσει σε μία τέτοια πράξη για να μην πάθει κάτι το έμβρυο. Άρα, είναι καλό να συζητήσει μαζί του και να του εξηγήσει ότι είναι φυσικό να νιώθει έτσι και να τον βοηθήσει να διώξει την αμηχανία και το φόβο.

Καθώς πλησιάζουν οι μέρες για τον τοκετό, η μέλλουσα μητέρα αρχίζει να αγχώνεται όλο και πιο πολύ για τον τρόπο με τον οποίο θα γεννήσει, για το αν θα είναι μία πολύωρη διαδικασία και αν θα πονέσει πολύ και, φυσικά, για την υγεία του μωρού. Από την άλλη, νιώθει ενθουσιασμό που θα μπορέσει, επιτέλους, να κρατήσει το μωράκι στην αγκαλιά της.

Γενικά, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, οι ορμονικές αλλαγές που συμβαίνουν επηρεάζουν έντονα την ψυχολογία της γυναίκας. Δηλαδή, γίνεται πιο ευέξαπτη, παρατηρείται απότομη μεταβολή των συναισθημάτων της (για παράδειγμα, μπορεί να νιώθει χαρά και, ξαφνικά, να βάλει τα κλάματα), ή ακόμα και να απομονωθεί νιώθωντας μόνη δίχως να έχει κάποιον να την καταλαβαίνει. Σε όλα αυτά προστίθεται και η σύγχυση από τις πολλές συμβουλές που ακούει. Καθένας από τον κύκλο της μπορεί να της δίνει διαφορετικές συμβουλές για το πώς να αντιμετωπίσει τα συμπτώματα που παρουσιάζονται, για τη διατροφή της, για το τι είναι καλό για το μωρό, για τα σχέδια που κάνει με τη γέννηση του μωρού, με αποτέλεσμα να δέχεται πολλές διαφορετικές απόψεις και να μην μπορεί να πάρει μία απόφαση. Εννοείται πως όλες οι γνώμες είναι ευπρόσδεκτες. Ωστόσο, κάθε γυναίκα έχει διαφορετικές ανάγκες όταν είναι έγκυος. Επομένως, το ότι μία γυναίκα ακολούθησε μία συγκεκριμένη συμβουλή, δε σημαίνει απαραίτητα πως θα ταίριαζε και σε κάποια άλλη.

Ένα άλλο σημαντικό θέμα που απασχολεί την εγκυμονούσα είναι η εικόνα του σώματός της. Βλέποντας το σώμα της και το βάρος της να αλλάζουν συνεχώς, μπορεί να νιώσει άβολα και να αποκτήσει χαμηλή αυτοπεποίθηση. Κατά συνέπεια, δημιουργούνται αμφιβολίες σχετικά με το αν ο σύντροφός της θα συνεχίσει να δείχνει ερωτικό ενδιαφέρον για εκείνη και κατά πόσο θα αλλάξει η ερωτική τους σχέση μετά τη γέννηση του μωρού. Ίσως σας φανεί περίεργο, όμως πολλοί άντρες όχι μόνο δε χάνουν το ενδιαφέρον για τη σύντροφό τους αλλά, ακόμα καλύτερα, μπορεί να τη θαυμάζουν για αυτήν την εμπειρία που ζει, πόσο μάλλον για το ότι θα φέρει στον κόσμο μία καινούρια ζωή δείχνοντας υπομονή στους πόνους της γέννας.

Τέλος, δύο άλλες ανησυχίες της αφορούν το αν θα καταφέρει να ανταπεξέλθει ως μητέρα στις ανάγκες του παιδιού της και αν θα μπορέσει να συνεχίσει να δουλεύει μετά τη γέννηση, ώστε να μη λείψει κάτι από την οικογένειά της.

Όπως φαίνεται, η εγκυμοσύνη περιλαμβάνει ανάμεικτα συναισθήματα ( από χαρά μέχρι κλάμα δίχως λόγο). Μεγάλο ρόλο για την ψυχολογία της εγκύου παίζει η σχέση της με το σύντροφό της και η στήριξη που θα της προσφέρει, όπως και η κατανόηση σε συνδυασμό με την υπομονή από τους γύρω της.

Ελευθερία Φατιλοπούλου, ψυχολόγος

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μολυσματική τέρμινθος: Συμπτώματα, μετάδοση και θεραπεία

Η μολυσματική τέρμινθος είναι μία συχνή ιογενής πάθηση που προσβάλλει το δέρμα και ευκαιριακά τα μάτια. Μπορεί να επηρεάσει άτομα κάθε ηλικίας αλλά προσβάλλει κατά κύριο λόγο παιδιά, σεξουαλικά ενεργείς ενήλικες και αυτούς που για κάποιος λόγο δεν έχουν ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Η ηλικία που εμφανίζεται πιο συχνά στα παιδιά η πάθηση είναι μεταξύ ενός και 10 ετών. Δεν απαιτεί πάντα αντιμετώπιση. Ο ιός της μολυσματικής τερμίνθου ανήκει στην οικογένεια των poxvirus και ονομάζεται Molluscum Contagiosum Virus ( MCV ). Αποικεί μόνο τον άνθρωπο. Υπάρχουν 4 τύποι του ιού: MCV -1, MCV -2, MCV -3 και MCV -4. Ο πιο συχνός είναι ο ιός MCV -1 ενώ ο MCV -2 ανιχνεύεται πιο συχνά σε ενήλικες και είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενος. Συμπτώματα Οι βλάβες της μολυσματικής τερμίνθου είναι μικρά σπυράκια, μεγέθους 1-10 χιλιοστών που μοιάζουν με ογκίδια, ελιές ή μαργαριτάρια. Πρόκειται για στρογγυλές, λευκές και γυαλιστερές βλατίδες (θολωτές) με ομφαλωτό κέντρο, που περιέχουν ένα

10 συμπτώματα του «Σιωπηλού Δολοφόνου» των ωοθηκών, που κάθε γυναίκα ΠΡΕΠΕΙ να γνωρίζει

Υπολογίζεται ότι στης ΗΠΑ περισσότερες από 550 γυναίκες πεθαίνουν κάθε χρόνο από καρκίνο στις ωοθήκες. Πιστεύεται πως οι κύριες αιτίες αυτής της μορφής καρκίνου περιλαμβάνουν: Την ηλικία Τη κληρονομικότητα Τη χρήση αντισυλληπτικών Αυτό όμως που είναι το πιο ανησυχητικό είναι ότι οι περισσότερες που μαθαίνουν πως έχουν αυτή τη μορφή καρκίνου, το μαθαίνουν στα τελευταία στάδια, όταν δεν υπάρχει πια ελπίδα. Γι’αυτό είναι πολύ σημαντικό να μην αγνοούμε τα σημάδια αυτού του σιωπηλού δολοφόνου, γιατί μία έγκαιρη διάγνωση θα σας σώσει τη ζωή. Τα 10 κυριότερα συμπτώματα είναι: 1. Συχνοί κοιλόπονοι 2. Πόνος στη λεκάνη και το στομάχι 3. Ασταθή έμμηνος ρύση Ο καρκίνος των ωοθηκών μπορεί να αναπτυχθεί και σε κορίτσια που δεν έχει αρχίσει ακόμα ο κύκλος του, ωστόσο είναι πολύ πιο συνηθισμένος σε γυναίκες άνω των 55. 4. Αίσθημα κόπωσης χωρίς προφανή λόγο 5. Παράξενο αίσθημα κορεσμού Το να νιώθεις φουσκωμένος όταν δεν έχεις φάει είναι ένα κοινό σύμπτωμα το

Εγκεφαλική μικροαγγειοπάθεια και κίνδυνοι - Η ικανότητα ισορροπίας στο ένα πόδι «δείκτης» εγκεφαλικής υγείας

Η εγκεφαλική μικροαγγειοπάθεια αποτελεί επικίνδυνο εχθρό για τη μέση ηλικία και πολύ περισσότερο όταν συνυπάρχουν παθήσεις όπως ο διαβήτης και η υπέρταση Προσβάλει κατά κύριο λόγο τα μικρά τριχοειδή αγγεία του μεσεγκεφάλου και προκαλεί χαρακτηριστικές διαταραχές στην ροή του αίματος.. Η τριάδα αυτών των διαταραχών αποτελείται από διαταραχές μνήμης και   προσοχής , δυσχέρεια βάδισης και ακράτεια. Σ’αυτήν την κεντρική συμπτωματολογία προστίθενται και άλλες δυσλειτουργίες. Η νόσος, η συχνότητα της οποίας αυξάνεται με την ηλικία, πιστεύεται ότι αποτελεί ένδειξη αυξημένου κινδύνου για μελλοντικό σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο, ενώ προγενέστερες μελέτες την έχουν επίσης συσχετίσει με απώλεια του συντονισμού των κινήσεων και νοητική διαταραχή. Έτσι, η έγκαιρη διάγνωση και η θεραπευτική αντιμετώπιση είναι αναγκαίες ώστε να αποφευχθεί η εξέλιξή της. Η πιθανή δυσκολία ενός ατόμου να ισορροπήσει στο ένα πόδι για τουλάχιστον 20 δευτερόλεπτα θα μπορούσε να είναι δείκτης ε