Ο Alex Korb, νευροεπιστήμονας-ερευνητής από το Πανεπιστήμιο
της Καλιφόρνιας, Λος Άντζελες (UCLA) έχει μερικές προτάσεις που μπορούν να
αυξήσουν κατακόρυφα την ευτυχία στη ζωή σας.
Διαβάστε παρακάτω τι έχουν ανακαλύψει οι άνθρωποι που
πραγματικά βρήκαν τις σωστές απαντήσεις:
1. Το πιο σημαντικό ερώτημα που πρέπει να θέσετε όταν
νιώθετε πεσμένοι ψυχολογικά
Μερικές φορές ο εγκέφαλός σας μοιάζει να μην θέλει να είστε
ευτυχισμένοι, με αποτέλεσμα να αισθάνεστε ένοχη ή ντροπή. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Είτε το πιστεύετε είτε όχι, η ενοχή και η ντροπή
ενεργοποιούν το κέντρο ανταμοιβής του εγκεφάλου.
Παρά τις διαφορές μεταξύ τους, το συναίσθημα της
υπερηφάνειας, της ντροπής και της ενοχής ενεργοποιούν παρόμοια νευρικά
κυκλώματα, συμπεριλαμβανομένου του μέσω ραχιαίου προμετωπιαίου φλοιού, της
αμυγδαλής, του νησιωτικού φλοιού και του επικλινή πυρήνα. Προκαλεί ενδιαφέρον
το γεγονός ότι η υπερηφάνεια είναι το πιο ισχυρό από τα εν λόγω συναισθήματα
στην ενεργοποίηση της δραστηριότητας στις περιοχές αυτές – εκτός από την
περιοχή του επικλινή πυρήνα, όπου η ενοχή και η ντροπή αποδεικνύονται πιο
ισχυρές. Αυτό εξηγεί γιατί μπορεί να είναι τόσο ελκυστική η συσσώρευση ενοχής
και ντροπής, αφού ενεργοποιούν το κέντρο ανταμοιβής του εγκεφάλου.
Αναρωτιέστε επίσης γιατί αγχώνεστε ή στενοχωριέστε πολύ;
Βραχυπρόθεσμα, τα συναισθήματα αυτά κάνουν τον εγκέφαλό σας να νιώθει λίγο
καλύτερα, διότι τουλάχιστον είναι μια μορφή αντίδρασης στα προβλήματά σας.
Στην πραγματικότητα, το αίσθημα της ανησυχίας βοηθά να
ηρεμήσει το μεταιχμιακό σύστημα αυξάνοντας τη δραστηριότητα στον μεσαίο
προμετωπιαίο φλοιό μειώνοντας τη δραστηριότητα στην αμυγδαλή. Κάτι τέτοιο
μπορεί να φαίνεται παράλογο, αλλά δείχνει ότι αν νιώθετε πίεση, το να κάνετε
κάτι γι’ αυτό – ακόμα και να ανησυχείτε – είναι καλύτερο από το να μην κάνετε
τίποτα.
Φυσικά, η ενοχή, η ντροπή και η ανησυχία είναι πολύ
δυσάρεστες μακροπρόθεσμες λύσεις. Τι συστήνουν οι νευροεπιστήμονες να κάνετε;
Κάντε στον εαυτό σας την εξής ερώτηση:
Για ποιά πράγματα νιώθω ευγνωμοσύνη;
Η ευγνωμοσύνη είναι
ένα καταπληκτικό συναίσθημα. Μπορεί όμως να επηρεάσει πραγματικά τον εγκέφαλο
σε βιολογικό επίπεδο; Φυσικά και μπορεί.
Ξέρετε πώς λειτουργεί το αντικαταθλιπτικό Wellbutrin;
Ενισχύει τον νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη. Ακριβώς το ίδιο κάνει και η
ευγνωμοσύνη.
Τα οφέλη της ευγνωμοσύνης ξεκινούν από την ουσία ντοπαμίνη,
επειδή το αίσθημα της ευγνωμοσύνης ενεργοποιεί την περιοχή του εγκεφαλικού
στελέχους που την παράγει. Επιπλέον, η ευγνωμοσύνη απέναντι στους άλλους
αυξάνει τη δραστηριότητα της ντοπαμίνης που αφορά την κοινωνικότητα, γεγονός
που κάνει τις κοινωνικές επαφές πιο ευχάριστες.
Ξέρετε πώς λειτουργεί το αντικαταθλιπτικό Prozac; Ενισχύει
τον νευροδιαβιβαστή σεροτονίνη. Το ίδιο ακριβώς κάνει και η ευγνωμοσύνη.
Μια ισχυρή επίδραση της ευγνωμοσύνης είναι ότι ενισχύει τη
σεροτονίνη. Σκεπτόμενοι τα πράγματα για τα οποία είστε ευγνώμονες,
επικεντρώνεστε στις θετικές πτυχές της ζωής σας. Αυτή η απλή πράξη αυξάνει την
παραγωγή σεροτονίνης στον πρόσθιο φλοιό του προσαγωγίου.
Βέβαια, μερικές φορές η ζωή αποδεικνύεται πολύ άδικη και
νιώθουμε ότι δεν υπάρχει τίποτα για το οποίο να είμαστε ευγνώμονες. Ξέρετε κάτι
όμως;
Δεν έχει σημασία, δεν χρειάζεται να υπάρχει τίποτα. Η
διαδικασία της αναζήτησης είναι που μετράει.
Δεν είναι τα πράγματα για τα οποία νιώθουμε ευγνωμοσύνη που
έχουν τη μεγαλύτερη σημασία, αλλά το γεγονός ότι προσπαθούμε να νιώσουμε έτσι.
Το ότι θυμόμαστε να είμαστε ευγνώμονες αποτελεί μια μορφή συναισθηματικής
νοημοσύνης. Σε μια μελέτη διαπιστώθηκε ότι στην πραγματικότητα αυτό επηρεάζει
την πυκνότητα των νευρώνων τόσο στον κοιλιακό όσο και στον πλευρικό
προμετωπιαίο φλοιό. Ο αλλαγές πυκνότητας υποδηλώνουν ότι όσο αυξάνεται η
συναισθηματική νοημοσύνη, τόσο πιο αποτελεσματικοί γίνονται οι νευρώνες σε
αυτούς τους τομείς. Η υψηλότερη συναισθηματική νοημοσύνη σημαίνει ότι απλώς
χρειάζεται λιγότερη προσπάθεια για να είστε ευγνώμονες.
Η ευγνωμοσύνη δεν κάνει μόνο τον εγκέφαλό σας ευτυχισμένο –
μπορεί επίσης να δημιουργήσει ένα θετικό κύκλωμα ανατροφοδότησης στις σχέσεις
σας. Εκφράστε λοιπόν την ευγνωμοσύνη σας στους ανθρώπους που αγαπάτε.
Τι συμβαίνει όμως όταν τα αρνητικά συναισθήματα σας
καταβάλλουν εντελώς; Όταν είστε πραγματικά πολύ πεσμένοι και δεν γνωρίζετε καν
πώς να το αντιμετωπίσετε; Η απάντηση είναι εύκολη:
2. Χαρακτηρίστε τα αρνητικά συναισθήματα
Αισθάνεστε απαίσια λοιπόν. Προσπαθήστε να εντοπίσετε αυτά τα
δυσάρεστα συναισθήματα. Νιώθετε λύπη; Άγχος; Θυμό;
Αυτό ήταν. Τόσο απλό. Σας φαίνεται χαζό; Ο εγκέφαλός σας
διαφωνεί.
Σε μια μελέτη Απεικόνισης Λειτουργικού Μαγνητικού
Συντονισμού (fMRI) με τίτλο «Βάζοντας συναισθήματα στις λέξεις», οι
συμμετέχοντες παρατήρησαν εικόνες ανθρώπων με διάφορες εκφράσεις του προσώπου
που έδειχναν κάποιο συναίσθημα. Όπως ήταν αναμενόμενο, η αμυγδαλή του κάθε
συμμετέχοντος διεγειρόταν ανάλογα με το συναίσθημα που υπήρχε σε κάθε εικόνα.
Όταν όμως τους ζητήθηκε να ονομάσουν το κάθε συναίσθημα, διεγέρθηκε ο κοιλιακός
προμετωπικός φλοιός και ελαττώθηκε η αντίδραση της αμυγδαλής του εγκεφάλου. Με
άλλα λόγια, η συνειδητή αναγνώριση των συναισθημάτων μείωσε την επίδρασή τους.
Η καταπίεση των συναισθημάτων δεν έχει αποτέλεσμα και είναι
κάτι που μπορεί να σας γυρίσει μπούμερανγκ .
Ο Gross διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που προσπάθησαν να
καταπιέσουν μια αρνητική συναισθηματική εμπειρία, απέτυχαν. Ενώ σκέφτονταν ότι
φαίνονταν εντάξει στους άλλους, το μεταιχμιακό τους σύστημα ήταν διεγερμένο
στον ίδιο βαθμό όπως και χωρίς να καταπιέζουν τη συναισθηματική εμπειρία, ενώ
σε ορισμένες περιπτώσεις ήταν ακόμα περισσότερο διεγερμένο. Ο Kevin Ochsner από
το Πανεπιστήμιο της Columbia επιβεβαίωσε αυτά τα ευρήματα χρησιμοποιώντας την
Απεικόνιση Λειτουργικού Μαγνητικού Συντονισμού fMRI. Το να υποκρινόμαστε ότι
δεν αισθανόμαστε κάτι δεν έχει αποτέλεσμα και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί
ακόμη και να μας γυρίσει μπούμερανγκ.
Από την άλλη πλευρά, ο χαρακτηρισμός των συναισθημάτων κάνει
μεγάλη διαφορά.
Για να μειώσετε τη διέγερση του μεταιχμιακού συστήματος,
πρέπει να χρησιμοποιήσετε λίγες λέξεις για να περιγράψετε ένα συναίσθημα και,
στην ιδανική περίπτωση, να χρησιμοποιήσετε συμβολική γλώσσα, δηλαδή έμμεσες
μεταφορές, μετρήσεις και απλοποιήσεις της εμπειρίας σας. Αυτό σημαίνει ότι
πρέπει να ενεργοποιήσετε τον προμετωπιαίο φλοιό σας, ο οποίος μειώνει τη
διέγερση στο μεταιχμιακό σύστημα. Το πιο σημαντικό είναι το εξής: περιγράψτε
ένα συναίσθημα με μόλις μία ή δύο λέξεις και θα σας βοηθήσει στη μείωση της
έντασης του συναισθήματος.
Στο συγκεκριμένο θέμα, οι αρχαίες μέθοδοι ήταν πολύ πιο
προχωρημένες. Ο διαλογισμός έχει χρησιμοποιηθεί εδώ και αιώνες. Ο χαρακτηρισμός
των συναισθημάτων αποτελεί θεμελιώδες εργαλείο της ενσυνειδητότητας. Στην
πραγματικότητα, αυτό επηρεάζει τον εγκέφαλο τόσο έντονα που επηρεάζει και τους
άλλους ανθρώπους. Ο χαρακτηρισμός των συναισθημάτων είναι ένα από τα βασικά
εργαλεία που χρησιμοποιούν οι διαπραγματευτές ομήρων του FBI.
Ας ελπίσουμε ότι διαβάζοντας αυτό το άρθρο δεν χαρακτηρίζετε
τη συναισθηματική σας κατάσταση βαρετή. Ίσως να μην νιώθετε πολύ άσχημα, αλλά
μπορεί να συμβαίνουν πράγματα στη ζωή σας που σας προκαλούν άγχος. Δείτε έναν
απλό τρόπο για να το αντιμετωπίσετε.
3. Πάρτε αποφάσεις
Όταν παίρνετε αποφάσεις, μήπως μετά ο εγκέφαλός σας ηρεμεί;
Αυτό δεν είναι κάτι τυχαίο.
Οι επιστήμες του
εγκεφάλου δείχνουν ότι η λήψη αποφάσεων μειώνει την ανησυχία και το άγχος, ενώ
βοηθά στην επίλυση των προβλημάτων.
Η λήψη αποφάσεων περιλαμβάνει τη δημιουργία προθέσεων και
τον καθορισμό στόχων. Και τα τρία αποτελούν μέρος του ίδιου νευρικού κυκλώματος
και ενεργοποιούν τον προμετωπιαίο φλοιό θετικά μειώνοντας την ανησυχία και το
άγχος. Η λήψη αποφάσεων συμβάλλει επίσης στη μείωση της δραστηριότητας του
ραβδωτού σώματος, η οποία συνήθως οδηγεί σε αρνητικές παρορμήσεις και
διαδικασίες. Τέλος, η λήψη αποφάσεων αλλάζει την αντίληψή σας για τον κόσμο,
αφού βρίσκετε λύσεις στα προβλήματά σας και ηρεμεί το μεταιχμιακό σας σύστημα.
Η λήψη αποφάσεων όμως μπορεί να αποδειχτεί δύσκολη υπόθεση.
Συμφωνώ. Τι είδους αποφάσεις πρέπει να κάνετε; Η νευροεπιστήμη έχει την
απάντηση:
Πάρτε μια «αρκετά καλή» απόφαση. Μην κοπιάζετε προσπαθώντας
να πάρετε μια απόφαση 100% σωστή. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο τελειομανής μπορεί να
υποφέρει από άγχος. Και οι επιστήμες του εγκεφάλου ερευνούν αυτό το ζήτημα.
Η προσπάθεια να είναι κάποιος τέλειος υπερφορτώνει τον
εγκέφαλο με συναισθήματα και σας κάνει να νιώθετε εκτός ελέγχου.
Η προσπάθεια για το καλύτερο κι όχι για το αρκετά καλό
προκαλεί μεγάλη συναισθηματική δραστηριότητα του μεσοκοιλιακού προμετωπιαίου
φλοιού στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Αντιθέτως, αν αναγνωρίσετε ότι το αρκετά
καλό είναι αρκετό, ενεργοποιούνται περιοχές του ραχιοπλευρικού προμετωπιαίου
φλοιού, γεγονός που σας βοηθά να νιώθετε περισσότερο ότι έχετε τον έλεγχο των
πραγμάτων.
Στη συνέντευξη που έκανα μαζί του, ο καθηγητής Swarthmore
Barry Schwartz ανέφερε το εξής: «Το αρκετά καλό σχεδόν πάντα είναι αρκετό».
Έτσι, όταν παίρνετε αποφάσεις, ο εγκέφαλός σας έχει την
αίσθηση του ελέγχου. Κι όπως ανέφερα πριν, το συναίσθημα του ελέγχου μειώνει το
άγχος. Υπάρχει και κάτι άλλο όμως πραγματικά ενδιαφέρον: η λήψη αποφάσεων
αυξάνει επίσης το αίσθημα της ευχαρίστησης.
Η ενεργή επιλογή προκάλεσε αλλαγές στα κυκλώματα προσοχής
του εγκεφάλου και στο πώς αισθάνονταν οι συμμετέχοντες για τη συγκεκριμένη
πράξη, ενώ αύξησε και τη δραστηριότητα της ντοπαμίνης.
Θέλετε απόδειξη για όλα αυτά; Κανένα πρόβλημα. Ας πούμε λίγα
λόγια για την κοκαΐνη.
Σε ένα πείραμα, χορηγήθηκαν δύο ενέσεις κοκαΐνης σε δύο
ποντίκια. Το ποντίκι Α έπρεπε πρώτα να τραβήξει έναν μοχλό, ενώ το ποντίκι Β
δεν είχε να κάνει τίποτα. Αναρωτιέστε αν υπήρξε διαφορά; Φυσικά: το ποντίκι Α
παρουσίασε αυξημένη ντοπαμίνη.
Και στα δύο ποντίκια λοιπόν χορηγήθηκαν ταυτόχρονα οι ίδιες
ενέσεις κοκαΐνης, αλλά το ποντίκι Α έπρεπε να πιέσει έναν μοχλό ενώ το Β δεν
έπρεπε να κάνει τίποτα. Κι όπως θα μαντέψατε, το ποντίκι Α απελευθέρωσε
περισσότερη ντοπαμίνη από τον επικλινή πυρήνα του εγκεφάλου.
Τι σημαίνει αυτό; Την επόμενη φορά που θα αγοράσετε κοκαΐνη…
λάθος, την επόμενη φορά που θα θέσετε έναν στόχο και θα θέλετε να τον
πραγματοποιήσετε, θα νιώθετε καλύτερα απ’ όταν τα καλά σας συμβαίνουν τυχαία.
Το παραπάνω είναι η απάντηση στο αιώνιο ερώτημα του γιατί
δυσκολεύεστε τόσο πολύ να πηγαίνετε στο γυμναστήριο.
Σε περίπτωση που πηγαίνετε επειδή θεωρείτε ότι πρέπει, δεν
πρόκειται για μια απόφαση που πραγματικά θέλετε. Ο εγκέφαλός σας δεν παίρνει
ευχαρίστηση αλλά άγχος, και αυτός δεν είναι τρόπος για να αποκτήσουμε καλές
συνήθειες γυμναστικής.
Έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι, αν κάποιος αναγκάζεται να
γυμναστεί, δεν έχει τα ίδια οφέλη διότι αφού δεν είναι προϊόν επιλογής, η
άσκηση αποτελεί πηγή άγχους.
Γι’ αυτό λοιπόν, πάρτε περισσότερες αποφάσεις. Ο
νευροεπιστήμονας-ερευνητής της Alex Korb το συνοψίζει ωραία:
Δεν επιλέγουμε μόνο τα πράγματα που μας αρέσουν – μας
αρέσουν και τα πράγματα που επιλέγουμε.
Συνοψίζοντας λοιπόν, η λύση είναι να νιώθετε ευγνώμονες, να
χαρακτηρίζετε τα αρνητικά σας συναισθήματα και να παίρνετε περισσότερες
αποφάσεις. Όλα αυτά είναι ωραία, αλλά κάπως μοναχικά για να φέρουν την ευτυχία.
Ας δούμε αν θα μπορούσε να γίνει κάτι που περιλαμβάνει και τους άλλους
ανθρώπους.
Σύμφωνα με τη νευροεπιστήμη, τι μπορείτε να κάνετε με τους
άλλους ανθρώπους για να οδηγηθείτε στην ευτυχία; Κάτι που να είναι εξαιρετικά
απλό, ώστε να μην βαρεθείτε και να το παρατήσετε; Οι γιατροί έχουν και γι’ αυτό
την απάντηση.
4. Αγγίξτε τους άλλους ανθρώπους
Όχι αδιακρίτως φυσικά – κάτι τέτοιο θα σας προκαλέσει πολλά
προβλήματα.
Είναι αναγκαίο να αισθανόμαστε την αγάπη και την αποδοχή των
άλλων κι όταν δεν συμβαίνει, είναι πολύ οδυνηρό. Και δεν εννοώ ότι νιώθουμε
«αμηχανία» ή «απογοήτευση», εννοώ ότι αυτό είναι πραγματικά οδυνηρό.
Οι νευροεπιστήμονες πραγματοποίησαν μια μελέτη στην οποία οι
συμμετέχοντες έπαιζαν ένα βιντεοπαιχνίδι. Οι άλλοι παίκτες έριχναν την μπάλα
στον συμμετέχοντα και εκείνος τους την πέταγε ξανά πίσω. Στην πραγματικότητα
βέβαια, δεν υπήρχαν άλλοι παίκτες, όλα γίνονταν μέσω του προγράμματος του
υπολογιστή.
Στους συμμετέχοντες όμως είχαν πει ότι οι υπόλοιποι παίκτες
αποτελούνταν από πραγματικούς ανθρώπους. Τι συνέβη λοιπόν όταν οι «άλλοι
παίκτες» σταμάτησαν να στέλνουν την μπάλα σε αυτούς;
Ο εγκέφαλος των συμμετεχόντων αντέδρασε με τον ίδιο τρόπο
σαν να βίωνε σωματικό πόνο. Η απόρριψη δεν είναι μόνο ψυχικός πόνος. Ο
εγκέφαλος αισθάνεται σαν να υπάρχει στο σώμα ένα σπασμένο πόδι.
Γι’ αυτό λοιπόν, πάρτε περισσότερες αποφάσεις. Ο
νευροεπιστήμονας-ερευνητής της Alex Korb το συνοψίζει ωραία:
Στην πραγματικότητα, όπως αποδείχτηκε σε ένα πείραμα
Απεικόνισης Λειτουργικού Μαγνητικού Συντονισμού (fMRI), ο κοινωνικός
αποκλεισμός ενεργοποιεί το ίδιο κύκλωμα του εγκεφάλου που ενεργοποιεί ο
σωματικός πόνος. Κάποια στιγμή σταμάτησαν να ρίχνουν την μπάλα στον
συμμετέχοντα, και έπαιζαν μόνο μεταξύ τους αγνοώντας τον. Αυτή η μικρή αλλαγή
ήταν αρκετή για να προκαλέσει συναισθήματα κοινωνικού αποκλεισμού και
ενεργοποιήθηκε ο πρόσθιος φλοιός προσαγωγίου και του νησιωτικού φλοιού, όπως
συμβαίνει και στον σωματικό πόνο.
Οι σχέσεις είναι σημαντικές για την αίσθηση της ευτυχίας του
εγκεφάλου. Θέλετε να προχωρήσετε στο επόμενο επίπεδο; Αγγίξτε τους άλλους
ανθρώπους.
Ένας από τους βασικούς τρόπους απελευθέρωσης της ωκυτοκίνης
είναι μέσω της επαφής. Προφανώς, δεν είναι πάντα κατάλληλη στιγμή να αγγίζετε
τους άλλους, αλλά μικρές κινήσεις όπως οι χειραψίες και τα ελαφρά χτυπήματα
στην πλάτη συνήθως είναι εντάξει. Προσπαθήστε να αγγίζετε πιο συχνά τους
ανθρώπους με τους οποίους είστε πιο κοντά.
Το άγγιγμα έχει απίστευτη δύναμη, απλώς δεν του δίνουμε
αρκετή σημασία. Σας κάνει πιο πειστικούς, αυξάνει την απόδοση της ομάδας,
βελτιώνει το φλερτ σας και – απίστευτο – μπορεί να ενισχύσει ακόμη και τις
μαθηματικές σας ικανότητες.
Όταν αγγίζετε κάποιον που αγαπάτε, μειώνεται ο πόνος. Στην
πραγματικότητα, οι μελέτες που έγιναν σε παντρεμένα ζευγάρια έδειξαν ότι όσο
πιο ισχυρός είναι ο γάμος, τόσο πιο ισχυρό είναι και το αποτέλεσμα.
Επιπλέον, όταν κρατάτε το χέρι κάποιου, σας βοηθά να
ανακουφιστείτε εσείς και ο εγκέφαλός σας από οδυνηρές καταστάσεις. Σε μια
μελέτη fMRI έγινε τομογραφία εγκεφάλου σε παντρεμένες γυναίκες τις οποίες είχαν
προειδοποιήσει ότι επρόκειτο να υποβληθούν σε ένα μικρό ηλεκτροσόκ. Όπως ήταν
αναμενόμενο, ο εγκέφαλος παρουσίασε ένα προβλέψιμο μοτίβο αντίδρασης στον πόνο
και τα κυκλώματα του εγκεφάλου έδειχναν ενεργοποίηση του νησιωτικού φλοιού, του
πρόσθιου φλοιού του προσαγωγίου και του ραχιαίου προμετωπιαίου φλοιού. Κατά τη
διάρκεια ξεχωριστής τομογραφίας, οι γυναίκες κρατούσαν είτε το χέρι του συζύγου
τους είτε το χέρι του πειραματιστή. Όταν κρατούσαν το χέρι του συζύγου τους, το
ηλεκτροσόκ είχε μικρότερη επίδραση. Ο εγκέφαλος έδειξε μειωμένη ενεργοποίηση
στον πρόσθιο φλοιό του προσαγωγίου και στον ραχιαίο προμετωπιαίο φλοιό –
δηλαδή, λιγότερη δραστηριότητα στα κυκλώματα πόνου και ανησυχίας. Επιπλέον, όσο
πιο ισχυρός ήταν ο γάμος, τόσο μικρότερη ήταν η δραστηριότητα του νησιωτικού
φλοιού που σχετίζεται με το αίσθημα της δυσφορίας.
Αγκαλιάστε κάποιον σήμερα κιόλας. Και μην δίνετε μικρές,
γρήγορες αγκαλιές. Όχι! Πείτε σε αυτούς που αγκαλιάζετε ότι οι νευροεπιστήμονες
συνιστούν μεγάλες αγκαλιές.
Μια αγκαλιά, και ειδικά μια μεγάλη αγκαλιά, απελευθερώνει
την ορμόνη – νευροδιαβιβαστή οξυτοκίνη, η οποία μειώνει την αντίδραση της
αμυγδαλής.
Οι έρευνες δείχνουν ότι πέντε αγκαλιές την ημέρα για
τέσσερις εβδομάδες αυξάνουν πάρα πολύ το αίσθημα της ευτυχίας.
Δεν υπάρχει κανείς για να τον αγκαλιάσετε τώρα; (Κρίμα, θα
σας αγκάλιαζα εγώ τώρα, αν μπορούσα.) Υπάρχει όμως λύση και γι’ αυτό: οι
νευροεπιστήμονες συστήνουν να κάνετε μια συνεδρία μασάζ.
Τα αποτελέσματα δείχνουν σαφώς ότι το μασάζ ενισχύει την
έκκριση σεροτονίνης κατά 30%. Επίσης, μειώνει τις ορμόνες του στρες και αυξάνει
τα επίπεδα ντοπαμίνης, γεγονός που σας βοηθά να δημιουργήσετε καινούριες καλές
συνήθειες. Το μασάζ μειώνει τον πόνο επειδή το σύστημα παραγωγής ωκυτοκίνης
ενεργοποιεί τις ενδορφίνες που σταματούν τον πόνο. Το μασάζ βελτιώνει επίσης
τον ύπνο και μειώνει την κόπωση αυξάνοντας τη σεροτονίνη και την ντοπαμίνη και
μειώνοντας την κορτιζόλη, δηλαδή την ορμόνη του στρες.
Περάστε χρόνο με τους άλλους ανθρώπους και δώστε μερικές
αγκαλιές.
Δυστυχώς η αποστολή
γραπτών μηνυμάτων δεν είναι αρκετή.
Όταν οι συμμετέχοντες
βίωναν αγχωτικές καταστάσεις και στη συνέχεια επισκέπτονταν τα αγαπημένα τους
πρόσωπα ή τους μιλούσαν στο τηλέφωνο, αισθάνονταν καλύτερα. Τι γινόταν όταν
απλώς έστελναν γραπτά μηνύματα; Το σώμα τους αντιδρούσε σαν να μην είχαν λάβει
καθόλου συμπαράσταση.
Περίληψη
Σύμφωνα με τους νευροεπιστήμονες, τα παρακάτω θα σας
βοηθήσουν να γίνετε πιο ευτυχισμένοι:
• Σκεφτείτε «Για ποιά πράγματα νιώθω ευγνωμοσύνη;». Δεν
βρίσκετε τίποτα; Δεν πειράζει, ακόμα και το να ψάξετε απλώς, θα σας βοηθήσει.
• Χαρακτηρίστε τα αρνητικά συναισθήματά σας. Ονομάστε τα,
και ο εγκέφαλός σας δεν θα ενοχλείται ιδιαίτερα από αυτά.
• Πάρτε αποφάσεις. Βάλτε στόχο να φτάσετε το «αρκετά καλό»
αντί για «την καλύτερη απόφαση που πήρατε ποτέ».
• Δώστε πολλές αγκαλιές. Μην στέλνετε γραπτά μηνύματα στους
ανθρώπους γύρω σας, αγγίξτε τους.
Ποιός είναι λοιπόν ο πιο απλός τρόπος για να ξεκινήσετε να
γίνεστε πιο ευτυχισμένοι;
Στείλτε σε κάποιον ένα ευχαριστήριο μέιλ. Αν νιώθετε άβολα,
μπορείτε να του στείλετε αυτό το άρθρο για να τους εξηγήσετε γιατί το κάνετε.
Με αυτό τον τρόπο θα μπορέσετε να ξεκινήσετε να αισθάνεστε
πιο ευτυχισμένοι. Ο νευροεπιστήμονας-ερευνητής από το Πανεπιστήμιο της
Καλιφόρνιας, Λος Άντζελες (UCLA) Alex Korb, εξηγεί:
Όλα συνδέονται μεταξύ τους. Η ευγνωμοσύνη βελτιώνει τον ύπνο,
ο ύπνος μειώνει τον πόνο και ο μειωμένος πόνος βελτιώνει τη διάθεσή σας. Η
βελτιωμένη διάθεση μειώνει το άγχος, γεγονός που αυξάνει τη συγκέντρωση και την
οργάνωση στόχων και άρα τη λήψη αποφάσεων. Η λήψη αποφάσεων μειώνει ακόμα
περισσότερο το άγχος και βελτιώνει το αίσθημα της ευχαρίστησης, που με τη σειρά
του σας δίνει επιπλέον λόγους για να είστε ευγνώμονες, κι έτσι νιώθετε πιο
ευτυχισμένοι. Επίσης, η ευχαρίστηση σας δίνει περισσότερες πιθανότητες να
ασκείστε και να είστε πιο κοινωνικοί, με αποτέλεσμα να γίνετε τελικά πιο
ευτυχισμένοι.
Σχόλια