Η αιτιολογία της οριακής διαταραχής προσωπικότητας είναι μόνο εν μέρει γνωστή, ωστόσο ως υπεύθυνοι για την ανάπτυξη και εξέλιξη της διαταραχής εμφανίζονται τόσο γενετικοί όσο και περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως είναι η σωματική και σεξουαλική κακοποίηση κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας.
Οι παράγοντες αυτοί φαίνεται να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους με ποικίλους τρόπους. Πιο συγκεκριμένα, οι γενετικοί παράγοντες σε συνδυασμό με τις τοξικές πρώιμες εμπειρίες είναι δυνατόν να προκαλούν συναισθηματική απορρύθμιση και παρορμητικότητα που οδηγούν σε δυσλειτουργικές συμπεριφορές και ψυχοκοινωνικά ελλείμματα. Αυτό, σε ένα φαύλο κύκλο, είναι πιθανό να διαιωνίσει τα συμπτώματα συναισθηματικής αστάθειας και παρορμητικότητας ενισχύοντας την εξέλιξη της διαταραχής.
Μέσω γενετικών αναλύσεων σε χαρακτηριστικά της προσωπικότητας έχουν αναγνωρισθεί τέσσερις παράγοντες, ο κυριότερος των οποίων είναι η απορρύθμιση του συναισθήματος που περιγράφει την αστάθεια του συναισθήματικής και γνωστικής λειτουργίας, την ασταθή αίσθηση του εαυτού και τις διαπροσωπικές σχέσεις. Αυτός ο παράγοντας περιλαμβάνει τα κυριότερα συμπτώματα της οριακής διαταραχής προσωπικότητας και η κληρονομική προδιάθεση μπορεί να υπολογισθεί περίπου σε ποσοστό 47%.
Πρώιμες τοξικές εμπειρίες όπως είναι η παραμέληση και η κακοποίηση αναφέρονται από πολλούς ασθενείς που πληρούν τα κριτήρια για τη διάγνωση της οριακής διαταραχής. Ως πιο συχνή, αναφέρεται η σεξουαλική κακοποίηση σε ποσοστό 40–71% των πασχόντων. Μάλιστα, στην περίπτωση αυτή η οριακή διαταραχή προσωπικότητας συχνά αντιμετωπίζεται ως μία μορφή χρόνιας διαταραχής μετατραυματικού στρες που συνδέεται με την εμπειρία της σεξουαλικής κακοποίησης.
Παρόλα αυτά, η εμπειρία της σεξουαλικής κακοποίησης δε συνιστά ούτε αναγκαία, ούτε ικανή συνθήκη προκειμένου να αναπτυχθεί η διαταραχή.
Το φύλο φαίνεται να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη νευροβιολογία της διαταραχής. Ερευνητές έχουν εντοπίσει σημαντικές διαφορές στα δύο φύλλα που συνδέονται με τη σεροτονινεργική δραστηριότητα δίνοντας προβάδισμα στις γυναίκες να αναπτύξουν τη διαταραχή σε ποσοστό 75%.
Τέλος, μέσω της λειτουργικής και δομικής νευροαπεικόνισης έχει εντοπισθεί δίκτυο δυσλειτουργικών περιοχών του εγκεφάλου που φαίνεται να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη συμπτωματολογία της διαταραχής. Ωστόσο δεν είναι γνωστό αν αυτές οι δυσλειτουργίες προυπήρχαν των πρώιμων εμπειριών ή εάν δημιουργήθηκαν στη συνέχεια ως αποτέλεσμα αυτών ή των συμπτωμάτων της οριακής διαταραχής προσωπικότητας.
https://www.e-psychology.gr/personality/2088-aitiologia-oriakis-diataraxis-prosopikotitas.html
Άννα Αλβανού - Ψυχολόγος- ψυχοθεραπεύτρια, ατομική- ομαδική ψυχοθεραπεία
Σχόλια