Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Παιδικό έκζεμα: Πόσο αυξάνει τον κίνδυνο το σκληρό νερό στο σπίτι;



Το πολύ σκληρό νερό μπορεί να αυξάνει τον κίνδυνο για έκζεμα στην βρεφική ηλικία, σύμφωνα με νέα έρευνα του πανεπιστημίου King’s College στο Λονδίνο.
Όπως έδειξε, η ζωή σε σπίτι όπου το νερό είχε υψηλή σκληρότητα αυξάνει κατά περισσότερο από 80% τον κίνδυνο να παρουσιάσει ένα μωρό δερματικό έκζεμα, το οποίο προκαλεί ξηρότητα, φλεγμονή και έντονο κνησμό (φαγούρα) στο δέρμα.

Όπως εξηγεί ο Δρ. Μάρκος Μιχελάκης, Δερματολόγος-Αφροδισιολόγος, εξειδικευμένος στην Αισθητική Δερματολογία-Δερματοχειρουργική, το δερματικό έκζεμα είναι πολύ συνηθισμένο, αφού προσβάλλει περίπου ένα στα πέντε βρέφη. Οι παράγοντες που το πυροδοτούν πιστεύεται ότι είναι η διαταραχή στο φραγμό του δέρματος και το ξηρό δέρμα, που εν μέρει οφείλονται σε γενετική προδιάθεση.
«Ο δερματικός φραγμός είναι ένα προστατευτικό στρώμα που αποτελεί τμήμα της επιδερμίδας και προφυλάσσει το δέρμα από την απώλεια νερού και την εισβολή μικροοργανισμών» μας λέει. «Στη διαταραχή αυτού του φραγμού μπορεί να συμβάλλουν και περιβαλλοντικοί παράγοντες, στους οποίους ίσως συμπεριλαμβάνεται η σκληρότητα και το χλώριο του οικιακού νερού, σύμφωνα με διεθνείς μελέτες της τελευταίας δεκαετίας. Ωστόσο τα ευρήματα αυτά δεν είναι οριστικά και η έρευνα συνεχίζεται. Αν όμως επιβεβαιωθούν αυτά τα πρώτα ευρήματα, μπορεί οι επόμενες γενιές να προστατευθούν από μεγάλη ταλαιπωρία».

«Αυτό που είναι πιο καλά τεκμηριωμένο», συνεχίζει ο Δρ. Μιχελάκης, «είναι ότι η σκληρότητα του νερού μπορεί να αποτελέσει εκλυτικό παράγοντα στην δερματίτιδα εξ επαφής (είναι μια μορφή εκζέματος) των παιδιών σχολικής ηλικίας, πιθανώς διότι τα ιχνοστοιχεία που περιέχει το σκληρό νερό μειώνουν τα επίπεδα υγρασίας στο δέρμα και έτσι ευνοούν την ξηρότητα και τη φλεγμονή».

Η σκληρότητα του νερού εκφράζει την συγκέντρωση των διαλυμένων αλάτων ασβεστίου και μαγνησίου, και εξαρτάται από τα πετρώματα από τα οποία έχει περάσει το νερό. Το σκληρό νερό δεν αφρίζει καλά όταν χρησιμοποιείται μαζί με σαπούνι για πλύσιμο, αφήνει λευκά αποθέματα (πουρί) στην εσωτερική επιφάνεια οικιακών ειδών και συσκευών (π.χ. γίνονται άσπρες οι κατσαρόλες), καθώς και στις βρύσες, ενώ κάνει τα ρούχα σκληρά.
Παλαιότερες έρευνες (π.χ. στη Βρετανία, την Ισπανία, την Ιαπωνία) έχουν δείξει ότι η σκληρότητα του οικιακού νερού συνδέεται με τον κίνδυνο που διατρέχουν τα παιδιά σχολικής ηλικίας να εκδηλώσουν δερματικό έκζεμα. Ωστόσο ως τώρα δεν είχε μελετηθεί αρκετά η συσχέτιση του σκληρού νερού με το έκζεμα των βρεφών, ενώ οι μελέτες είχαν αντιφατικά ευρήματα.

Στη νέα έρευνα, που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Allergy and Clinical Immunology, οι επιστήμονες ανέλυσαν δείγματα νερού από τα σπίτια 1.300 οικογενειών που είχαν μωρά ηλικίας τριών μηνών, καταγράφοντας την περιεκτικότητα των νερών σε άλατα και σε χλώριο.
Εξέτασαν επίσης τα μωρά για ατοπική δερματίτιδα (παιδικό έκζεμα) και αξιολόγησαν τη λειτουργία του δερματικού φραγμού τους, μετρώντας την απώλεια νερού μέσω της επιδερμίδας (TEWL) στο υγιές (μη ατοπικό) δέρμα του μπράτσου τους. Τα υπέβαλλαν επίσης σε εξετάσεις για μεταλλάξεις του γονιδίου FLG το οποίο κωδικοποιεί μία σημαντική πρωτεΐνη του δερματικού φραγμού. Οι μεταλλάξεις αυτές οδηγούν σε διαταραχή του δερματικού φραγμού, η οποία πιστεύεται ότι επιτρέπει στα αλλεργιογόνα να εισβάλλουν στο δέρμα και να προδιαθέσουν το σώμα προς μία αλλεργική αντίδραση.

Τέλος, ρώτησαν τους γονείς των παιδιών για το αν χρησιμοποιούν αποσκληρυντικό νερού στο σπίτι, τη συχνότητα με την οποία έκαναν μπάνιο τα μωρά, τα είδη των προϊόντων μπάνιου (π.χ. σαπούνια, αφρόλουτρα) που χρησιμοποιούσαν, καθώς και το αν χρησιμοποιούσαν μαλακτικό στα ρούχα.
Η ζωή σε ένα σπίτι με πολύ σκληρό νερό συνδέθηκε με αύξηση έως 87% του κινδύνου να έχει το μωρό έκζεμα, ανεξάρτητα από την περιεκτικότητα του νερού σε χλώριο. Ο κίνδυνος ήταν πιο μεγάλος στα μωρά που έφεραν μεταλλάξεις του γονιδίου FLG, αν και η διαφορά δεν ήταν στατιστικά σημαντική. Οι τυχόν συσχετίσεις με τη συχνότητα του μπάνιου, τη χρήση σαπουνιών και σαμπουάν, και τις συνήθειες φροντίδας του δέρματος και υγιεινής δεν θεωρήθηκαν αξιόπιστες.

«Η έρευνά μας ενισχύει τα ευρήματα που δείχνουν συσχέτιση ανάμεσα στην έκθεση στο σκληρό νερό και τον κίνδυνο για έκζεμα της παιδικής ηλικίας. Δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο αν τα άλατα του νερού καθαυτά ασκούν βλαπτική επίδραση στο δερματικό φραγμό ή αν άλλα στοιχεία που σχετίζονται με τη σκληρότητα του νερού, όπως το pH του, ευθύνονται γι’ αυτό» δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Dr Carsten Flohr, από το Ινστιτούτο Δερματολογίας του King's College και το Guy's and St Thomas' NHS Foundation Trust.

 «Οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ σκληρότητας και χλωρίου στο νερό, με άλλα χημικά του νερού και με την μικροχλωρίδα του δέρματος επίσης μπορεί να παίζουν ρόλο, και αυτό είναι κάτι που πρέπει να ερευνήσουμε. Προγραμματίζουμε νέα μελέτη στην οποία θα εξετάσουμε αν η εγκατάσταση ενός αποσκληρυντικού συστήματος στα σπίτια παιδιών υψηλού κινδύνου για έκζεμα κατά την εποχή της γέννησης, μπορεί να τα προστατεύσει από αυτή τη δερματοπάθεια, καθώς και αν η μείωση των επιπέδων χλωρίου στο νερό παρέχει πρόσθετο όφελος».


http://www.onmed.gr/ygeia/item/344913-paidiko-ekzema-poso-afksanei-ton-kindyno-to-skliro-nero-sto-spiti

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μολυσματική τέρμινθος: Συμπτώματα, μετάδοση και θεραπεία

Η μολυσματική τέρμινθος είναι μία συχνή ιογενής πάθηση που προσβάλλει το δέρμα και ευκαιριακά τα μάτια. Μπορεί να επηρεάσει άτομα κάθε ηλικίας αλλά προσβάλλει κατά κύριο λόγο παιδιά, σεξουαλικά ενεργείς ενήλικες και αυτούς που για κάποιος λόγο δεν έχουν ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Η ηλικία που εμφανίζεται πιο συχνά στα παιδιά η πάθηση είναι μεταξύ ενός και 10 ετών. Δεν απαιτεί πάντα αντιμετώπιση. Ο ιός της μολυσματικής τερμίνθου ανήκει στην οικογένεια των poxvirus και ονομάζεται Molluscum Contagiosum Virus ( MCV ). Αποικεί μόνο τον άνθρωπο. Υπάρχουν 4 τύποι του ιού: MCV -1, MCV -2, MCV -3 και MCV -4. Ο πιο συχνός είναι ο ιός MCV -1 ενώ ο MCV -2 ανιχνεύεται πιο συχνά σε ενήλικες και είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενος. Συμπτώματα Οι βλάβες της μολυσματικής τερμίνθου είναι μικρά σπυράκια, μεγέθους 1-10 χιλιοστών που μοιάζουν με ογκίδια, ελιές ή μαργαριτάρια. Πρόκειται για στρογγυλές, λευκές και γυαλιστερές βλατίδες (θολωτές) με ομφαλωτό κέντρο, που περιέχουν ένα

10 συμπτώματα του «Σιωπηλού Δολοφόνου» των ωοθηκών, που κάθε γυναίκα ΠΡΕΠΕΙ να γνωρίζει

Υπολογίζεται ότι στης ΗΠΑ περισσότερες από 550 γυναίκες πεθαίνουν κάθε χρόνο από καρκίνο στις ωοθήκες. Πιστεύεται πως οι κύριες αιτίες αυτής της μορφής καρκίνου περιλαμβάνουν: Την ηλικία Τη κληρονομικότητα Τη χρήση αντισυλληπτικών Αυτό όμως που είναι το πιο ανησυχητικό είναι ότι οι περισσότερες που μαθαίνουν πως έχουν αυτή τη μορφή καρκίνου, το μαθαίνουν στα τελευταία στάδια, όταν δεν υπάρχει πια ελπίδα. Γι’αυτό είναι πολύ σημαντικό να μην αγνοούμε τα σημάδια αυτού του σιωπηλού δολοφόνου, γιατί μία έγκαιρη διάγνωση θα σας σώσει τη ζωή. Τα 10 κυριότερα συμπτώματα είναι: 1. Συχνοί κοιλόπονοι 2. Πόνος στη λεκάνη και το στομάχι 3. Ασταθή έμμηνος ρύση Ο καρκίνος των ωοθηκών μπορεί να αναπτυχθεί και σε κορίτσια που δεν έχει αρχίσει ακόμα ο κύκλος του, ωστόσο είναι πολύ πιο συνηθισμένος σε γυναίκες άνω των 55. 4. Αίσθημα κόπωσης χωρίς προφανή λόγο 5. Παράξενο αίσθημα κορεσμού Το να νιώθεις φουσκωμένος όταν δεν έχεις φάει είναι ένα κοινό σύμπτωμα το

Εγκεφαλική μικροαγγειοπάθεια και κίνδυνοι - Η ικανότητα ισορροπίας στο ένα πόδι «δείκτης» εγκεφαλικής υγείας

Η εγκεφαλική μικροαγγειοπάθεια αποτελεί επικίνδυνο εχθρό για τη μέση ηλικία και πολύ περισσότερο όταν συνυπάρχουν παθήσεις όπως ο διαβήτης και η υπέρταση Προσβάλει κατά κύριο λόγο τα μικρά τριχοειδή αγγεία του μεσεγκεφάλου και προκαλεί χαρακτηριστικές διαταραχές στην ροή του αίματος.. Η τριάδα αυτών των διαταραχών αποτελείται από διαταραχές μνήμης και   προσοχής , δυσχέρεια βάδισης και ακράτεια. Σ’αυτήν την κεντρική συμπτωματολογία προστίθενται και άλλες δυσλειτουργίες. Η νόσος, η συχνότητα της οποίας αυξάνεται με την ηλικία, πιστεύεται ότι αποτελεί ένδειξη αυξημένου κινδύνου για μελλοντικό σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο, ενώ προγενέστερες μελέτες την έχουν επίσης συσχετίσει με απώλεια του συντονισμού των κινήσεων και νοητική διαταραχή. Έτσι, η έγκαιρη διάγνωση και η θεραπευτική αντιμετώπιση είναι αναγκαίες ώστε να αποφευχθεί η εξέλιξή της. Η πιθανή δυσκολία ενός ατόμου να ισορροπήσει στο ένα πόδι για τουλάχιστον 20 δευτερόλεπτα θα μπορούσε να είναι δείκτης ε