Ο σωστός όρος είναι
αναλγησία και όχι αναισθησία, αφού
εξουδετερώνει μόνο τον πόνο (άλγος) αλλά
όχι και τις αισθήσεις. Έτσι η επίτοκος
μπορεί να συνεργαστεί με το γιατρό της
ακόμα και στο κρίσιμο στάδιο των
εξωθήσεων.
Γίνεται στην οσφυϊκή
μοίρα της σπονδυλικής στήλης και
συγκεκριμένα στον επισκληρίδιο χώρο,
η διαδικασία διαρκεί μερικά λεπτά και
η επίδραση της παραμένει για αρκετές
ώρες, αν και μπορεί να χρειαστεί
συμπληρωματική δόση. Κατά προτίμηση η
επισκληρίδιος γίνεται όταν ο τράχηλος
έχει διαστολή 4-5 εκατοστών και οι
συσπάσεις είναι αρκετά έντονες. Η νάρκωση
επιδρά στην περιοχή της κοιλιάς και στα
πόδια, «μουδιάζοντας» τα νεύρα που
μεταφέρουν τα μηνύματα του πόνου από
τη μήτρα και τον τράχηλο προς τον
εγκέφαλο, εξασφαλίζοντας έτσι έναν, όσο
το δυνατόν, ανώδυνο τοκετό.
Σε αντίθεση
με ότι ίσχυε στο παρελθόν, η επίτοκος
δεν ακινητοποιείται στο κρεβάτι, αλλά
μπορεί ακόμα και να περπατήσει αν θέλει,
αφού η χορήγηση του αναισθητικού είναι
απολύτως ελεγχόμενη από τον αναισθησιολόγο
και χορηγείται σε δόσεις. Επειδή μαζί
με τους πόνους το φάρμακο καταστέλλει
και την αίσθηση της γεμάτης ουροδόχου
κύστης, είναι πιθανό η επίτοκος να μη
νιώθει την ανάγκη για ούρηση οπότε θα
φροντίσει το μαιευτικό προσωπικό να
τοποθετήσει ουροκαθετήρα όποτε κριθεί
αναγκαίο.
http://www.iator.gr/2016/05/11/ti-ine-i-episkliridios-anesthisia/
Σχόλια