Από την αρχή της ζωής
μας, ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα πλήθος
αναγκών οι οποίες απαιτούν την άμεση
ικανοποίησή τους. Αυτό, σε πρώτο στάδιο,
αποτελεί ευθύνη των σημαντικών άλλων
και κυρίως της μητέρας, καθώς ως βρέφη
δεν έχουμε τη δυνατότητα να καλύψουμε
μόνοι μας τις βασικές συναισθηματικές
μας ανάγκες.
Ερχόμαστε στον κόσμο
ζητώντας να αγαπηθούμε άνευ όρων, να
υπάρξουμε σε ένα συναισθηματικά σταθερό
περιβάλλον, να συνάψουμε ασφαλείς
σχέσεις με τα σημαντικά για εμάς πρόσωπα,
να νιώσουμε ότι μας καταλαβαίνουν και
μας αποδέχονται για αυτό που είμαστε.
Ωστόσο, όταν μία ανάγκη μας παραμείνει
ανεκπλήρωτη, είτε λόγω ενός αποστερητικού
οικογενειακού περιβάλλοντος είτε λόγω
μίας τοξικής εμπειρίας της παιδικής
ηλικίας, ενηλικιωνόμαστε έχοντας την
τάση να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο ένα
μέρος εχθρικό, τους άλλους ανθρώπους
απορριπτικούς και τον εαυτό μας ανάξιο
να λάβει αγάπη, φροντίδα και υποστήριξη.
Mε το πέρας του χρόνου,
αυτή η πεποίθηση παγιώνεται και οδηγεί
σε επαναλαμβανόμενα μοτίβα συμπεριφοράς
που συχνά είναι δυσλειτουργικά καθώς
δεν συντελούν στην κάλυψη των
συναισθηματικών αναγκών μας. Ως
αποτέλεσμα, παγιδευόμαστε σε φαύλους
κύκλους που συνεχώς επιβεβαιώνουν αυτές
τις σκέψεις και προκαλούν δυσάρεστα
συναισθήματα. Μάλιστα, επιλέγουμε
ασυνείδητα οι ίδιοι τις συνθήκες και
τη συμπεριφορά που θα αναπαράγουν την
οικεία σε εμάς πεποίθηση καθώς βιωματικά
έχουμε μάθει ότι αυτή είναι η δική μας
πραγματικότητα. Όσο κι αν μας πληγώνει,
τείνουμε να επιστρέφουμε σε αυτή
αναγνωρίζοντάς την ως κομμάτι του εαυτού
μας.
Παρόλα αυτά, όσο
επαναλαμβάνουμε τους φαύλους κύκλους,
δεν παύουμε να αισθανόμαστε την εσωτερική
σύγκρουση που απορρέει απο το γεγονός
ότι δεν είμαστε συναισθηματικά πλήρεις.
Όσο υπάρχουν εσωτερικές συγκρούσεις
τα “καμπανάκια” του οργανισμού μας
δεν παύουν να χτυπούν. Πολλές φορές,
μεταμφιεσμένα σε ψυχολογικά συμπτώματα
έρχονται να αποσπάσουν την πολυπόθητη
προσοχή μας.
Καλούμαστε τότε να
ακούσουμε τις ανάγκες μας, να αποτινάξουμε
τις παλιές πεποιθήσεις και με ένα νέο
τρόπο να προσεγγίσουμε και να φροντίσουμε
τον εαυτό μας. Με το να κατανοήσουμε το
πως διαμορφώθηκαν οι δυσλειτουργικές
πεποιθήσεις μας και τι ρόλο παίζουν στη
ζωή μας ερχόμαστε ένα βήμα πιο κοντά
στην κατανόηση του εαυτού μας και στην
συναισθηματική ολοκλήρωση.
http://www.e-psychology.gr/selfhelp/1732-synaisthimatiki-oloklirosi.html
Άννα Αλβανού - Ψυχολόγος-
ψυχοθεραπεύτρια, ατομική- ομαδική
ψυχοθεραπεία
Σχόλια