Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΔΕΠΥ ενηλίκων: Διακριτή διαταραχή ή «καμουφλαρισμένο» άγχος;


Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) αποτελεί μία από τις συνηθέστερες συμπεριφορικές διαταραχές στα παιδιά. Στους ενήλικες, η ΔΕΠΥ θεωρείται συχνά συνέχεια μιας κατάστασης που ξεκίνησε στα πρώτα χρόνια της ζωής.
Νέα έρευνα που εκπονήθηκε από το Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου εξέτασε εάν η ΔΕΠΥ ενηλίκων αποτελεί διακριτή μορφή της ΔΕΠΥ στην παιδική ηλικία, αν πηγάζει από αυτή ή αν τα συμπτώματά της οφείλονται σε άλλη διαταραχή.

Οι ερευνητές μελέτησαν το ενδεχόμενο οι δύο μορφές της διαταραχής (παιδική-ενηλίκων) να οφείλονται σε διαφορετικούς παράγοντες –άρα να χρειάζονται διαφορετική θεραπευτική αντιμετώπιση– και εκτιμούν ότι τα συμπτώματα άλλων διαταραχών (π.χ. ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, ήπια αγχώδης διαταραχή) «κρύβονται» πιθανώς πίσω από αρκετές διαγνώσεις για ΔΕΠΥ σε ενήλικες.
Με άλλα λόγια, η καθυστερημένη διάγνωση για ΔΕΠΥ ίσως είναι λάθος διάγνωση.

Συμπτώματα ΔΕΠΥ
Τρία είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της ΔΕΠΥ: έλλειψη προσοχής, υπερκινητικότητα και παρορμητισμός. Η έλλειψη συγκέντρωσης και οργάνωσης αποτελούν στοιχεία της έλλειψης προσοχής. Στην υπερκινητικότητα υπάγονται συμπεριφορές όπως οι νευρικές κινήσεις (ιδίως των άκρων) και η συνεχής κινητικότητα του ατόμου. Τέλος, ο παρορμητισμός περιγράφει τις απερίσκεπτες συμπεριφορές στις οποίες προχωρά το άτομο χωρίς να σκεφτεί τις πιθανές συνέπειες ή τους κινδύνους των πράξεών του.
Ενδέχεται ένα άτομο να εκδηλώνει μόνο ένα ή δύο από τα τρία χαρακτηριστικά ή και όλα.
Άγχος vs. ΔΕΠΥ ενηλίκων

Στο πλαίσιο της νέας μελέτης, οι ερευνητές αξιολόγησαν διαχρονικά δείγμα 2.232 Βρετανών ως προς τα συμπτώματα ΔΕΠΥ στην παιδική ηλικία (5, 7, 10 και 12 ετών) και στην ενήλικη ζωή (συνεντεύξεις σε ηλικία 18 ετών, εφαρμόζοντας τα πρότυπα του DSM-5).
Συνολικά, 247 συμμετέχοντες πληρούσαν τα διαγνωστικά κριτήρια για ΔΕΠΥ στην παιδική ηλικία, ενώ 166 για ΔΕΠΥ ενηλίκων. Ποσοστό περίπου 65% των περιστατικών αυτών περιγράφηκαν ως ΔΕΠΥ καθυστερημένης εκδήλωσης, δηλαδή δεν είχε γίνει διάγνωση για ΔΕΠΥ στην παιδική ηλικία.
Βάσει των παρατηρήσεών τους, οι ερευνητές κατέληξαν σε τρεις πιθανές θεωρίες που εξηγούν τη ΔΕΠΥ ενηλίκων:

1) Η ΔΕΠΥ στην ενήλικη ζωή αποτελεί συνέχεια της ΔΕΠΥ στην παιδική ηλικία, η οποία ΔΕΠΥ στην παιδική ηλικία παραμένει «κρυμμένη» λόγω της υψηλής ευφυΐας του παιδιού ή χάρη στο υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον, με αποτέλεσμα τα συμπτώματα να έρχονται στην επιφάνεια πολύ αργότερα.

2) Άτομα που λαμβάνουν διάγνωση για ΔΕΠΥ ενηλίκων πάσχουν από άλλη διαταραχή με παρόμοια συμπτώματα, όπως άγχος.
3) Η ΔΕΠΥ ενηλίκων αποτελεί διαφορετική διαταραχή από τη ΔΕΠΥ στην παιδική ηλικία.
Η πλάστιγγα γέρνει υπέρ της πρώτης θεωρίας, αν και ακόμη δεν μπορεί να ειπωθεί τίποτα με βεβαιότητα. Κείμενο που συνοδεύει τη νέα μελέτη αναφέρει ότι οι ανεπτυγμένες νοητικές δεξιότητες του ατόμου σε μικρή ηλικία σε συνδυασμό με ένα υποστηρικτικό περιβάλλον εξασφαλίζουν την επιτυχία και την «απόκρυψη» των συμπτωμάτων στα πρώτα χρόνια της ζωής, όμως εάν αργότερα αυτά τα «δεκανίκια» πάψουν να υπάρχουν, εκδηλώνονται εμφανώς τα συμπτώματα της ΔΕΠΥ.


http://www.onmed.gr/ygeia-psyhikh/item/343535-depy-enilikon-diakriti-diataraxi-i-kamouflarismeno-agxos

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μολυσματική τέρμινθος: Συμπτώματα, μετάδοση και θεραπεία

Η μολυσματική τέρμινθος είναι μία συχνή ιογενής πάθηση που προσβάλλει το δέρμα και ευκαιριακά τα μάτια. Μπορεί να επηρεάσει άτομα κάθε ηλικίας αλλά προσβάλλει κατά κύριο λόγο παιδιά, σεξουαλικά ενεργείς ενήλικες και αυτούς που για κάποιος λόγο δεν έχουν ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Η ηλικία που εμφανίζεται πιο συχνά στα παιδιά η πάθηση είναι μεταξύ ενός και 10 ετών. Δεν απαιτεί πάντα αντιμετώπιση. Ο ιός της μολυσματικής τερμίνθου ανήκει στην οικογένεια των poxvirus και ονομάζεται Molluscum Contagiosum Virus ( MCV ). Αποικεί μόνο τον άνθρωπο. Υπάρχουν 4 τύποι του ιού: MCV -1, MCV -2, MCV -3 και MCV -4. Ο πιο συχνός είναι ο ιός MCV -1 ενώ ο MCV -2 ανιχνεύεται πιο συχνά σε ενήλικες και είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενος. Συμπτώματα Οι βλάβες της μολυσματικής τερμίνθου είναι μικρά σπυράκια, μεγέθους 1-10 χιλιοστών που μοιάζουν με ογκίδια, ελιές ή μαργαριτάρια. Πρόκειται για στρογγυλές, λευκές και γυαλιστερές βλατίδες (θολωτές) με ομφαλωτό κέντρο, που περιέχουν ένα

10 συμπτώματα του «Σιωπηλού Δολοφόνου» των ωοθηκών, που κάθε γυναίκα ΠΡΕΠΕΙ να γνωρίζει

Υπολογίζεται ότι στης ΗΠΑ περισσότερες από 550 γυναίκες πεθαίνουν κάθε χρόνο από καρκίνο στις ωοθήκες. Πιστεύεται πως οι κύριες αιτίες αυτής της μορφής καρκίνου περιλαμβάνουν: Την ηλικία Τη κληρονομικότητα Τη χρήση αντισυλληπτικών Αυτό όμως που είναι το πιο ανησυχητικό είναι ότι οι περισσότερες που μαθαίνουν πως έχουν αυτή τη μορφή καρκίνου, το μαθαίνουν στα τελευταία στάδια, όταν δεν υπάρχει πια ελπίδα. Γι’αυτό είναι πολύ σημαντικό να μην αγνοούμε τα σημάδια αυτού του σιωπηλού δολοφόνου, γιατί μία έγκαιρη διάγνωση θα σας σώσει τη ζωή. Τα 10 κυριότερα συμπτώματα είναι: 1. Συχνοί κοιλόπονοι 2. Πόνος στη λεκάνη και το στομάχι 3. Ασταθή έμμηνος ρύση Ο καρκίνος των ωοθηκών μπορεί να αναπτυχθεί και σε κορίτσια που δεν έχει αρχίσει ακόμα ο κύκλος του, ωστόσο είναι πολύ πιο συνηθισμένος σε γυναίκες άνω των 55. 4. Αίσθημα κόπωσης χωρίς προφανή λόγο 5. Παράξενο αίσθημα κορεσμού Το να νιώθεις φουσκωμένος όταν δεν έχεις φάει είναι ένα κοινό σύμπτωμα το

Εγκεφαλική μικροαγγειοπάθεια και κίνδυνοι - Η ικανότητα ισορροπίας στο ένα πόδι «δείκτης» εγκεφαλικής υγείας

Η εγκεφαλική μικροαγγειοπάθεια αποτελεί επικίνδυνο εχθρό για τη μέση ηλικία και πολύ περισσότερο όταν συνυπάρχουν παθήσεις όπως ο διαβήτης και η υπέρταση Προσβάλει κατά κύριο λόγο τα μικρά τριχοειδή αγγεία του μεσεγκεφάλου και προκαλεί χαρακτηριστικές διαταραχές στην ροή του αίματος.. Η τριάδα αυτών των διαταραχών αποτελείται από διαταραχές μνήμης και   προσοχής , δυσχέρεια βάδισης και ακράτεια. Σ’αυτήν την κεντρική συμπτωματολογία προστίθενται και άλλες δυσλειτουργίες. Η νόσος, η συχνότητα της οποίας αυξάνεται με την ηλικία, πιστεύεται ότι αποτελεί ένδειξη αυξημένου κινδύνου για μελλοντικό σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο, ενώ προγενέστερες μελέτες την έχουν επίσης συσχετίσει με απώλεια του συντονισμού των κινήσεων και νοητική διαταραχή. Έτσι, η έγκαιρη διάγνωση και η θεραπευτική αντιμετώπιση είναι αναγκαίες ώστε να αποφευχθεί η εξέλιξή της. Η πιθανή δυσκολία ενός ατόμου να ισορροπήσει στο ένα πόδι για τουλάχιστον 20 δευτερόλεπτα θα μπορούσε να είναι δείκτης ε