ΣΤΕΛΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ
Παιδοκαρδιολόγος Καθηγητής - Διευθυντής
Ο τίτλος μπορεί
να σας φανεί κάπως παράξενος. Στην
παιδιατρική οι συγγενείς καρδιοπάθειες
θυμίζουν: νεογνό-βρέφος-νήπιο-μεγαλύτερο
παιδί. Σήμερα όμως υπάρχει μια μεγάλη
ομάδα εφήβων και νεαρών ενηλίκων που
αποτελεί την απάντηση στο ερώτημα: Τι
κάνουν τα παιδιά με συγγενής καρδιοπάθειες
όταν μεγαλώσουν; (What happens to children with
congenital heart diseases when they grow up?), γίνονται
παιδιά με GUCHD (Grown Up Congenital Heart Diseases),
γίνονται ενήλικες με συγγενή καρδιοπάθεια.
Όλα ξεκίνησαν
πριν από 35-40 περίπου χρόνια όταν τα
επιτεύγματα της τεχνολογίας
(υπερηχοκαρδιογράφημα δύο διαστάσεων,
κινηματοαγγειοκαρδιογραφία κτλ) έδωσαν
τη δυνατότητα στους παιδοκαρδιολόγους
να βάζουν τη διάγνωση με μεγάλη ακρίβεια
και λεπτομέρεια ακόμα και στις πιο
σπάνιες, σύμπλοκες καρδιοπάθειες.
Ταυτόχρονα και αλληλένδετα στην τόσο
δύσκολη εξειδίκευση της παιδοκαρδιοχειρουργικής
δοκιμάστηκαν με επιτυχία, από τρανά
διεθνώς ονόματα, τρόποι αντιμετώπισης
ακόμα και των πιο σύμπλοκων καρδιοπαθειών
που μέχρι τότε θεωρούνταν ανέφικτοι.
Η σωστή λοιπόν
διάγνωση και αντιμετώπιση φάνηκε άμεσα
ότι έδινε ζωή σε παιδιά που μέχρι τότε
θεωρούνταν «χαμένα περιστατικά».
Στο πέρασμα των
χρόνων τα παιδιά αυτά μεγάλωσαν ζώντας
με μια πολύ καλή, στις περισσότερες
περιπτώσεις, ποιότητα ζωής και έγιναν
οι έφηβοι και οι νεαροί ενήλικες των 30
και 35 χρόνων.
Έχοντας λοιπόν
όπως πιστεύω τη μεγαλύτερη ομάδα των
παιδιών αυτών στην Ελλάδα σκέφτηκα να
ασχοληθώ με την ποιότητα της ζωής τους.
Εκπόνησα ερευνητικές εργασίες τις
οποίες παρουσίασα με ανακοινώσεις σε
ελληνικά και διεθνή συνέδρια και
δημοσιεύσεις σε ξένα και ελληνικά
περιοδικά για πρώτη φορά στην Ελλάδα,
Ποιες ήταν οι
εργασίες και ποια τα αποτελέσματα
1- Διερεύνησα
την κοινωνικότητα, την επαφή με το άλλο
φίλο, την ερωτική-σεξουαλική ζωή, τη
σχέση με τον γάμο, των παιδιών αυτών
και βρέθηκε πως όχι μόνο δεν υστερούν
αλλά βρίσκονται σε ότι αφορά στη
σεξουαλικότητα και λίγο προχωρημένα
σε σύγκριση με την ομάδα μάρτυρα με υγιή
παιδιά που τα συνέκρινα.
2- Παρουσίασα
για πρώτη φορά στην Ελλάδα τις πρώτες
28 κοπέλες με συγγενή καρδιοπάθεια, σε
μερικές περιπτώσεις με παθήσεις
απαγορευτικές για τοκετό. Το καταπληκτικό
ήταν πως γέννησαν όλες χωρίς ιδιαίτερα
προβλήματα σε όλες τις περιπτώσεις υγιή
παιδιά.
3- Μελέτησα την
εκπαίδευση των παιδιών αυτών καθώς και
την επαγγελματική τους κατάσταση και
δεν φάνηκε να υστερούν σε σύγκριση με
τα παιδιά χωρίς πρόβλημα.
Τα αποτελέσματα
όπως ανέφερα είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά
και μας κάνουν πολύ χαρούμενους.
Ποιο είναι όμως
το μέλλον των παιδιών αυτών; Από μελέτες
που έγιναν διεθνώς φάνηκε πως με την
επιμελημένη παρακολούθηση με τις νέες
τεχνολογίες και κυρίως τη μαγνητική
τομογραφία, τις επεμβατικές πρακτικές
από εμάς τους παιδοκαρδιολόγους
(μπαλονάκι, τοποθέτηση device κτλ.) αλλά
και την απόφαση νέων διορθωτικών
επεμβάσεων από του χειρουργούς με βάση
τα αιμοδυναμικά μας ευρήματα το προσδόκιμο
επιβίωσης επιμηκύνετε και το μέλλον
φαντάζει αισιόδοξο.
Σκοπός της
σύντομης αλλά πολύ σημαντικής, κατά τη
γνώμη μου, παρουσίασης που διαβάσατε
είναι η ενημέρωση των παιδιάτρων, των
γονέων αλλά και όλων όσων ασχολούνται
με το παιδί (παιδαγωγοί, γυμναστές,
προπονητές κ.α.) για το ότι σήμερα εμφατικά
μπορώ να πω πως ακόμα και τα παιδιά που
πάσχουν από τις πιο σύμπλοκες συγγενής
καρδιοπάθειες με τη σωστή αντιμετώπιση
μπορούν να ελπίζουν σε ένα ευοίωνο
μέλλον.
Σχόλια