Οι ψυχοσωματικές
ασθένειες δεν είναι λιγότερο αληθινές
από τις κοινές ασθένειες. Τα συμπτώματά
τους έχουν ‘σάρκα και οστά’ και μπορεί
να κλιμακωθούν και να έχουν δυσάρεστη
κατάληξη. Δεν είναι λοιπόν ‘φαντάσματα’,
αλλά υπαρκτές σωματικές διαταραχές.
Η ειδοποιός διαφορά
εντοπίζεται κυρίως στο αίτιο που υποκινεί
το ψυχοσωματικό σύμπτωμα σε αντίθεση
με την κοινή ασθένεια. Σίγουρα δεν είναι
πάντα εύκολο να ξεχωρίσουμε αν μια
δερματίτιδα, ένας κολικός στομάχου, ένα
αυχενικό σύνδρομο και άλλες ενοχλήσεις
είναι αποκλειστικά και μόνο αποτέλεσμα
ανέκφραστων ψυχικών συγκρούσεων και
δυσκολιών. Το πιθανότερο είναι τα αίτια
πίσω από ένα σωματικό σύμπτωμα να είναι
πολυπαραγοντικά.
Οι περισσότεροι από
εμάς, κάποιες στιγμές στη ζωή μας,
ανατρέξαμε σε γιατρούς για ένα απλό
ενόχλημα, κι ενώ κάναμε ένα σωρό εξετάσεις
και αποκλείσαμε όλες τις εκδοχές, τελικά
ακούσαμε το γιατρό μας να μας λέει ότι
"είναι ψυχολογικό". Η άμεση απάντηση
του ασθενούς είναι «...μα τι λέτε γιατρέ
μου, τρελός είμαι;» Είναι γεγονός ότι,
τουλάχιστον στην Ελλάδα, δεν έχουμε
αντιληφθεί ακόμα πόσο σημαντικό ρόλο
παίζει ο ψυχολογικός παράγοντας στη
ζωή μας. Οι άνθρωποι, ακόμα και σήμερα,
φοβούνται να εκφράσουν φόβους ή αδυναμίες
τους σε ειδικούς, ενώ ξέρουν ότι αυτό
είναι ένα σημαντικό κομμάτι της γιατρειάς
τους.
Τα σωματικά συμπτώματα,
λοιπόν, που δεν προκαλούνται από οργανικά
ή παθολογικά αίτια ονομάζονται
ψυχοσωματικά. Είναι πολύ σημαντικό πριν
προβούμε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται
για ψυχοσωματικό σύμπτωμα, θα πρέπει
να είμαστε, με την καθοδήγηση του γιατρού,
απολύτως σίγουροι ότι δεν υπάρχει καμία
οργανική αιτία.
Τα συμπτώματα αυτά,
αποτελούν την σωματοποιημένη εξωτερίκευση
συναισθημάτων ή ψυχολογικών συγκρούσεων
του ατόμου.
Μια περίπτωση τέτοιων
συγκρούσεων, σχετίζεται με όσα θέλει
να κάνει κάποιος, αλλά δεν μπορεί ή δεν
πρέπει για διάφορους λόγους. Νιώθει
καταπίεση, άγχος και στην προσπάθειά
του να καταπολεμήσει την θέλησή του την
καταπνίγει, την «ξεχνάει», ή πείθει τον
εαυτό του πως την έχει ξεπεράσει. Τότε
έρχεται το σύμπτωμα και χτυπάει συναγερμό.
Μπορεί να συναίσθημα να μην το ακούμε,
αλλά το σώμα το ακούμε. Έτσι, λοιπόν το
σύμπτωμα, μας υπενθυμίζει ότι υπάρχει
κάποια «εκκρεμότητα» που την έχουμε
ξεχάσει, κάνει φανερό το συναίσθημά
μας. Έτσι, δεν μπορούμε να το «ξεχάσουμε»
πάλι. Είναι εκεί, το βλέπουμε, εξωτερικεύεται
στο σώμα μας.
Ένα πολύ απλό παράδειγμα:
έχουμε θυμώσει με τον καλύτερο φίλο μας
για την επιπόλαια συμπεριφορά του στην
σχέση μας, συμπεριφορά που μας υποβαθμίζει
και καταπιέζει. Νιώθουμε ανήμποροι να
του κάνουμε παρατήρηση και κάθε φορά
που συναντιόμαστε βιώνουμε άγχος,
δυσαρέσκεια. Έχουμε πειστεί πως δεν
μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε συζητώντας
μαζί του. ?Αφού δεν μπορώ να του μιλήσω,
ας το ξεχάσω, ίσως είναι και στην φαντασία
μου, θα περάσει?, σκεφτόμαστε και όντως
το ξεχνάμε. Όμως, κάθε φορά που βρισκόμαστε
με το φίλο μας μας πονάει πολύ το κεφάλι,
το στομάχι κλπ. Αναρωτιόμαστε για την
έντονη σωματική ενόχληση και πηγαίνουμε
στον γιατρό. Το μυαλό μας μπορεί να
ξέχασε τα αρνητικά συναισθήματα που
βιώναμε, το σώμα μας όχι. Χτυπάει
καμπανάκια για να μας το θυμίζει, για
να προστατεύσουμε τον εαυτό μας.
Επίσης , το ψυχοσωματικό
σύμπτωμα μπορεί, να εξυπηρετεί ένα
σκοπό, να διευκολύνει. Για παράδειγμα,
μια γυναίκα εμφανίζει πολύ συχνά
συμπτώματα πονοκεφάλου, για να αποφύγει
τη σεξουαλική επαφή με τον άντρα της ή
ένας υποψήφιος φοιτητής μπορεί να
πεθαίνει συχνές κρίσεις πανικού, γιατί
δυσκολεύεται (εκείνος ή η οικογένεια)
να φύγει από το πατρικό σπίτι.
Οι ψυχολογικές συγκρούσεις
πραγματώνονται συνήθως στο ασυνείδητο
του ατόμου με αποτέλεσμα να μην μπορούμε
να τις ελέγξουμε, να τις χειριστούμε.
Γι' αυτό άλλωστε είναι δύσκολο να
αντιμετωπίσουμε τις ψυχοσωματικές
ενοχλήσεις μας. Ας σκεφτούμε πως η
εκδήλωσή τους είναι μια 'φωνή βοήθειας'
που κραυγάζει η ψυχή μας. Μόνο έτσι, θα
την ακούγαμε.
Πιθανά ψυχοσωματικά
συμπτώματα
Πόνος σε κάποιο σημείο
του σώματος (θώρακα, στομάχι, κεφάλι κλπ
), υψηλή χοληστερίνη, δερματοπάθειες
(ακμή, έκζεμα, ψωρίαση κλπ), αϋπνία,
εφίδρωση, ξηροστομία, σιελόρροια,
ταχυκαρδία, τσιμπήματα στο στήθος,
"φτερουγίσματα" στην καρδιά,
ταχύπνοια, υπεραερισμός, δυσκαταποσία
(δυσκολία στην κατάποση), σφίξιμο των
δοντιών (ιδίως τη νύκτα), αίσθημα
σφιξίματος στο στομάχι, σπαστική
κολίτιδα, σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου
(αέρια στο έντερο, συχνά δυσκοιλιότητα
ή διάρροια και επιτακτική ανάγκη προς
αφόδευση), αναγωγές του γαστρικού
περιεχομένου, καούρα, σφίξιμο στο
στομάχι, σεξουαλικά προβλήματα (στον
άνδρα δυσκολία στύσης, στη γυναίκα
δυσπαρευνία δηλαδή πόνος κατά την
συνουσία και ανοργασμικότητα), οσφυαλγία,
το σύνδρομο χρόνιας κοπώσεως, συχνουρία,
πονοκέφαλος, ζαλάδες, αιμωδίες
(μυρμηγκιάσματα), μειωμένη αισθητικότητα
και ιδίως αίσθηση της αφής, υπερθερμία,
προβλήματα μνήμης (αιτία είναι η διάσπαση
προσοχής από το άγχος που δημιουργεί
προβλήματα στην αποθήκευση και στην
ανάκληση των αποθηκευμένων στην μνήμη
πληροφοριών), σχετικά μειωμένη ικανότητα
επούλωσης των τραυμάτων, ανορεξία,
αυξημένη όρεξη, βουλιμία, νυκτερινή
ενούρηση σε παιδιά και εφήβους,
μυοσκελετικές παθήσεις κ.λ.π.
http://www.e-psychology.gr/health-psychology/460-psychosomatic-symptoms.html
Τριανταφυλλιά Χαρίλα
- Ψυχολόγος
Ατομική & ομαδική
θεραπεία Θεραπεία ζευγαριού &
Οικογένειας Θεραπεία παιδιού & εφήβου
Σεμινάρια ψυχολογίας Επαγγελματικός
προσανατολισμός
Σχόλια