Τα ινομυώματα (ή
λειομυώματα) είναι όγκοι που σχηματίζονται
στο εσωτερικό ή στο εξωτερικό τοίχωμα
της μήτρας γυναικών αναπαραγωγικής
ηλικίας, δεν σχετίζονται με αυξημένο
κίνδυνο καρκίνου και σχεδόν ποτέ δεν
εξελίσσονται σε κακοήθεις όγκους.
Περίπου 3 στις 4 γυναίκες
εμφανίζουν κατά τη διάρκεια της ζωής
τους ινομυώματα, σε αρκετές όμως
περιπτώσεις δεν γίνονται αντιληπτά
γιατί παραμένουν ασυμπτωματικά.
Σχηματίζονται από την ασταμάτητη
αναπαραγωγή ενός κυττάρου, και ποικίλλουν
σε μέγεθος και σε ρυθμό ανάπτυξης. Στη
συντριπτική πλειονότητά τους δεν
προκαλούν ιδιαίτερα προβλήματα, γι'
αυτό δε το λόγο σπάνια αφαιρούνται
χειρουργικά. Απαντώνται περισσότερο
σε νεότερες γυναίκες, ενώ στην εμμηνόπαυση
και μετά από αυτήν, συνήθως συρρικνώνονται
ή εξαλείφονται.
Αναπτύσσονται είτε στο
ενδομήτριο (ενδομητρικά ινομυώματα)
είτε στο μυομήτριο (=τον λείο μυϊκό ιστό
της μήτρας) είτε στα εξωτερικά τοιχώματα
της μήτρας. Σε γυναίκες που έχουν πρόβλημα
υπογονιμότητας, συχνά παρατηρείται η
ύπαρξη ινομυωμάτων και σε λίγες
περιπτώσεις αφαιρούνται χειρουργικά,
ώστε να μην παρεμποδίζουν την αναπαραγωγική
διαδικασία. Στην πλειονότητα πάντως,
των περιπτώσεων, οι γυναίκες που έχουν
ινομυώματα δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα
στην εγκυμοσύνη και γεννούν υγιή μωρά.
Αίτια
Δεν είναι ακριβή τα
αίτια της ανάπτυξης ινομυωμάτων, παρότι
πρόκειται για μια πολύ συνηθισμένη
διαταραχή. Ωστόσο, έχουν εντοπισθεί
ορισμένοι παράγοντες που είναι πιθανό
να σχετίζονται με τον σχηματισμό τους.
Καταρχάς, έχει παρατηρηθεί ότι εμφανίζονται
σε μέλη της ίδιας οικογένειες και ότι
οι ομοζυγωτικοί δίδυμοι είναι πιθανότερο
να εμφανίσουν ινομυώματα κατά τη διάρκεια
της ζωής τους, απ' ό,τι οι ετεροζυγωτικοί.
Επιπλέον, στα κύτταρα των ινομυωμάτων
εντοπίζεται συνήθως κάποια γονιδιακή
διαφορά από τα υπόλοιπα φυσιολογικά
κύτταρα των τοιχωμάτων της μήτρας.
Επομένως, γενετικές ιδιαιτερότητες,
που κληρονομούνται και γι' αυτό το λόγο
σταδιακά εμφανίζονται στις γυναίκες
όλης της οικογένειας, μπορεί να ευθύνονται
για τη δημιουργία ινομυωμάτων. Όσον
αφορά στην ανάπτυξη και στο μέγεθός
τους, σ' αυτά φαίνεται να συμβάλλουν οι
λεγόμενες αναπαραγωγικές ορμόνες,
δηλαδή τα οιστρογόνα και η προγεστερόνη,
ενώ είναι πιθανό να συμβάλλουν και
ορισμένες άλλες ουσίες οι οποίες βοηθούν
το σώμα να διατηρεί τους ιστούς.
Συμπτώματα
Στις περισσότερες
περιπτώσεις τα ινομυώματα είναι
ασυμπτωματικά και γι' αυτό το λόγο
γίνονται αντιληπτά τυχαία, κατά τη
διάρκεια προληπτικών ελέγχων. Όταν
εμφανίζουν συμπτώματα, αυτά περιλαμβάνουν:
Δυσμηνόρροια (έντονοι
πόνοι κατά την έμμηνη ρύση)
Επώδυνη σεξουαλική
επαφή
Υπογονιμότητα ή επιπλοκές
κατά την εγκυμοσύνη
Μεσοκυκλική αιμορραγία
(ανάμεσα σε δύο έμμηνες ρύσεις)
Συχνοουρία
Δυσκοιλιότητα
Θεραπεία
Οι μέθοδοι αντιμετώπισης
των ινομυωμάτων ποικίλλουν και εξαρτώνται
από τις ιδιαιτερότητες της κάθε ασθενούς
(π.χ. αν βρίσκεται σε γόνιμη ηλικία
προσπαθώντας να τεκνοποιήσει ή όχι) και
την κλινική της εικόνα. Σε μεγάλο ποσοστό
των περιπτώσεων, τουλάχιστον σε ένα
πρώτο στάδιο και ιδίως όταν τα ινομυώματα
είναι ασυμπτωματικά, δεν συστήνεται
επεμβατική θεραπεία, αλλά μόνο
παρακολούθηση με τακτικές εξετάσεις,
ώστε να ελέγχεται ο ρυθμός ανάπτυξης,
η συμπεριφορά και ο πιθανός πολλαπλασιασμός
των ινομυωμάτων. Εάν κριθεί ότι η ασθενής
πρέπει να ακολουθήσει κάποια θεραπευτική
αγωγή, αυτή και πάλι εξαρτάται από
αρκετούς παράγοντες. Η φαρμακευτική
αγωγή, που συνήθως συνίσταται στη λήψη
ορμονών, είναι η πιο ήπια και λιγότερο
επεμβατική επιλογή, η οποία κατατείνει
στην παρεμπόδιση της ανάπτυξης των
ινομυωμάτων και στη συρρίκνωσή τους.
Η
χειρουργική επέμβαση επιλέγεται μόνο
όταν τα ινομυώματα προκαλούν προβλήματα,
όπως υπογονιμότητα ή έντονες αιμορραγίες
και κρίνεται απαραίτητο να αφαιρεθούν.
Σ' αυτήν την περίπτωση, μπορεί να
επιχειρηθεί είτε λαπαροσκοπικά, είτε
μέσω του κόλπου, είτε με χειρουργική
επέμβαση, η αφαίρεση ή η καταστροφή (με
καυτηριασμό, με ραδιοσυχνότητες μέσω
μαγνητικού τομογράφου) μόνο των
ινομυωμάτων, ή ίσως και μέρους ή και
όλης της μήτρας (ολική υστερεκτομή). Η
τελευταία είναι σοβαρή επέμβαση και
προτιμάται στις περιπτώσεις γυναικών
μεγαλύτερης ηλικίας, που δεν προτίθενται
να κάνουν παιδιά και έχουν πολύ μεγάλα
ή πολύ προβληματικά ινομυώματα τα οποία
δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν με άλλο
τρόπο.
http://www.stogiatro.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1908
Σχόλια