Πόσες φορές έχουμε αισθανθεί
πνιγμένοι από την καθημερινότητά μας, η οποία είναι τόσο γεμάτη και ταυτόχρονα
η ζωή μας τόσο άδεια; Ζούμε και δεν ζούμε την ίδια στιγμή. Τα βιώνουμε όλα τόσο
γρήγορα που δεν προλαβαίνουμε να τα απολαύσουμε. Τρέχουμε για τα μεγάλα και
χάνουμε τα μικρά, καθημερινά, απλά πράγματα που, όμως, «νοστιμεύουν» τη ζωή
μας.
Σε τέτοιες πιεσμένες περιόδους,
πολλές φορές, καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις, σημαντικές ή λιγότερο
σημαντικές, που καθορίζουν ποικίλες πτυχές της ζωής μας, τις σχέσεις, την
εργασία, την υγεία και κατ’ επέκταση την ψυχική μας υγεία και ευτυχία.
Το να απομακρυνθούμε, έστω και
για λίγο, έστω και φαινομενικά, από αυτήν την καθημερινότητα, θα μας δώσει τον
χρόνο να δούμε τι συμβαίνει πιο σφαιρικά. Η απόσταση μας προσφέρει την ευκαιρία
να κοιτάξουμε μέσα μας, να συνειδητοποιήσουμε τι πραγματικά γίνεται, πώς το
βιώνουμε, πώς αισθανόμαστε, τι μας προσφέρει εσωτερική ικανοποίηση και τι μας
φθείρει.
Ξυπνάμε ευτυχισμένοι για την
καινούρια μέρα που ξημερώνει και θα ζήσουμε; Οι δραστηριότητες και η εργασία
μας μάς προσφέρουν ικανοποίηση ή μάς απομακρύνουν από τον σκοπό της ζωής μας;
Περνάμε τον περισσότερο χρόνο μας γκρινιάζοντας για προβλήματα ή ευγνωμονώντας
για τις όμορφες στιγμές και ό,τι μάς περιτριγυρίζει;
Μία μικρή απόσταση θα μας
βοηθήσει να πάρουμε αποφάσεις που θα βελτιώσουν την ζωή μας είτε διατηρώντας
την όπως είναι είτε κάνοντας μία στροφή 180ο και αλλάζοντας ζωτικά κομμάτια
της. Ο χρόνος φανερώνει στο πέρασμά του την εξέλιξη των αποφάσεων αυτών, αν,
τελικά, λειτούργησαν εποικοδομητικά ή αρνητικά.
Η γεμάτη πιέσεις και χρονικά
περιθώρια καθημερινή ζωή δεν μας προσφέρει αυτό το δώρο ∙ το δώρο του χρόνου
και της απόστασης, που δεν κοστίζει τίποτα, αλλά μπορεί να μας προσφέρει πάρα
πολλά. Αρκεί να δεχτούμε να το χαρίζουμε εμείς στον εαυτό μας ανά διαστήματα
και αυτό θα λειτουργήσει θεραπευτικά.
Γι’ αυτό, λοιπόν, πάρε
απόσταση, δώσε χρόνο…
e-psychology
Σχόλια