Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Διαβήτης τύπου 2 από αντιβιοτικά!



Aμεση σχέση ανάμεσα στη λήψη αντιβιοτικών και στον κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη τύπου 2 εντόπισαν οι ειδικοί. Μόλις τέσσερις κύκλοι αντιβίωσης σε βάθος δεκαπενταετίας φαίνονται ικανοί να αυξήσουν τις πιθανότητες εκδήλωσης της νόσου έως και κατά 53%, όπως διαπίστωσαν ερευνητές του νοσοκομείου Gentofte της Δανίας σε μελέτη με τη συμμετοχή 1.400.000 ασθενών.

Τα αντιβιοτικά είναι σχεδιασμένα έτσι ώστε να σκοτώνουν τα βακτήρια που προκαλούν μολύνσεις. Παράλληλα όμως σκοτώνουν και μερικά από τα «καλά» βακτήρια του εντέρου, τα οποία επηρεάζουν τη λειτουργία της πέψης και του μεταβολισμού. Αυτός, όπως τουλάχιστον υποψιάζονται οι ερευνητές, είναι ένας από τους λόγους για την ύπαρξη σχέσης ανάμεσα στη λήψη αντιβίωσης και στον διαβήτη, καθώς οι αλλοιώσεις στη χλωρίδα του εντέρου μπορούν να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο ο οργανισμός απορροφά τη ζάχαρη και το λίπος.

Μια δεύτερη εξήγηση είναι ότι οι ασθενείς με μη διαγνωσμένο διαβήτη μπορεί να είναι περισσότερο ευάλωτοι στις μολύνσεις και κατ' επέκταση να κάνουν χρήση περισσότερων αντιβιοτικών. «Στην έρευνά μας διαπιστώσαμε ότι οι άνθρωποι με διαβήτη χρησιμοποιούσαν πολλά περισσότερα αντιβιοτικά στο διάστημα των 15 ετών πριν από τη διάγνωσή τους. Το εύρημα αυτό αυξάνει την πιθανότητα οι αντιβιώσεις να αυξάνουν τον κίνδυνο εκδήλωσης της νόσου» δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας Κρίστιαν Μίκελσεν.

Οι ερευνητές, τα συμπεράσματα των οποίων δημοσιεύτηκαν στην «Επιθεώρηση Κλινικής Ενδοκρινολογίας και Μεταβολισμού», παρακολούθησαν την πορεία 1.300.000 ατόμων χωρίς διαβήτη και 170.404 διαβητικών, και διαπίστωσαν ότι όσοι πήραν πέντε ή περισσότερες συνταγογραφούμενες αντιβιώσεις σε διάστημα 15 χρόνων είχαν 53% περισσότερες πιθανότητες εκδήλωσης της νόσου, συγκριτικά με όσους πήραν μία ή καμία φορά. Παράλληλα διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 έπαιρναν κατά μέσο όρο 0,8 αντιβιώσεις ετησίως, σε σύγκριση με τους μη διαβητικούς που δεν ξεπερνούσαν τη μισή αντιβίωση τον χρόνο. Στόχος των επιστημόνων είναι η διεξαγωγή περαιτέρω ερευνών προκειμένου να επιβεβαιώσουν τη σχέση μεταξύ των δύο.

 http://www.dimokratianews.gr/content/52177/diavitis-typoy-2-apo-antiviotika
Πετρίνα Καλαμβοκίδη

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μολυσματική τέρμινθος: Συμπτώματα, μετάδοση και θεραπεία

Η μολυσματική τέρμινθος είναι μία συχνή ιογενής πάθηση που προσβάλλει το δέρμα και ευκαιριακά τα μάτια. Μπορεί να επηρεάσει άτομα κάθε ηλικίας αλλά προσβάλλει κατά κύριο λόγο παιδιά, σεξουαλικά ενεργείς ενήλικες και αυτούς που για κάποιος λόγο δεν έχουν ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Η ηλικία που εμφανίζεται πιο συχνά στα παιδιά η πάθηση είναι μεταξύ ενός και 10 ετών. Δεν απαιτεί πάντα αντιμετώπιση. Ο ιός της μολυσματικής τερμίνθου ανήκει στην οικογένεια των poxvirus και ονομάζεται Molluscum Contagiosum Virus ( MCV ). Αποικεί μόνο τον άνθρωπο. Υπάρχουν 4 τύποι του ιού: MCV -1, MCV -2, MCV -3 και MCV -4. Ο πιο συχνός είναι ο ιός MCV -1 ενώ ο MCV -2 ανιχνεύεται πιο συχνά σε ενήλικες και είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενος. Συμπτώματα Οι βλάβες της μολυσματικής τερμίνθου είναι μικρά σπυράκια, μεγέθους 1-10 χιλιοστών που μοιάζουν με ογκίδια, ελιές ή μαργαριτάρια. Πρόκειται για στρογγυλές, λευκές και γυαλιστερές βλατίδες (θολωτές) με ομφαλωτό κέντρο, που περιέχουν ένα

Ρινικοί πολύποδες - συμπτώματα και θεραπεία

Οι   ρινικοί πολύποδες είναι κοινοί, καλοήθεις σχηματισμοί σε σχήμα σταγόνας, που αναπτύσσονται στη μύτη ή τα ιγμόρεια, συνήθως γύρω από την περιοχή όπου τα ιγμόρεια ανοίγουν στη ρινική κοιλότητα. Οι ώριμοι ρινικοί πολύποδες μοιάζουν σαν ρόγες σταφυλιού με φλούδα χωρίς κουκούτσι. Συχνά συνδέονται με αλλεργίες ή άσθμα και ιδιαίτερα όταν είναι μικροί δεν προκαλούν κανένα σύμπτωμα, ενώ δεν απαιτούν ούτε θεραπεία. Ομως, όταν είναι μεγαλύτεροι, μπορεί να μπλοκάρουν την φυσιολογική δίοδο αέρα από τα ιγμόρεια. Οταν στα ιγμόρεια συσσωρευτεί πάρα πολλή βλέννα, αυτή μπορεί να μολυνθεί σχηματίζοντας ένα παχύ αποχρωματισμένο στρώμα στη μύτη και το λαιμό που επηρεάζει πολλούς ανθρώπους με ρινικούς πολύποδες. Οι ρινικοί πολύποδες δεν θα πρέπει να συγχέονται με τους πολύποδες που σχηματίζονται στο παχύ έντερο ή στην ουροδόχο κύστη. Σε αντίθεση με αυτούς τους τύπους του πολύποδα, είναι σπάνια κακοήθεις. Συνήθως, θεωρείται ότι προκαλούνται είτε από χρόνια φλεγμονή, είτε από την τάση

Δίκερος μήτρα: Επιτρέπει την εγκυμοσύνη;

H δίκερος μήτρα αποτελεί μια συχνή ανατομική παραλλαγή της μήτρας και οφείλεται σε διαταραχή του σχηματισμού της στη διάρκεια στης εμβρυϊκής ζωής. Ουσιαστικά η μήτρα αντί να έχει σχήμα ισοσκελούς τριγώνου, έχει σχήμα σφεντόνας, χωρίζοντας έτσι στα δύο την κοιλότητα του ενδομητρίου. Αυτό θεωρητικά μπορεί να επηρεάσει την εμφύτευση και ανάπτυξη του εμβρύου. Τις περισσότερες φορές όμως μια γυναίκα δεν ξέρει καν ότι έχει δίκερο μήτρα. Μελέτες αποδεικνύουν ότι το 70% περίπου των γυναικών που έχουν δίκερη μήτρα δεν έχουν κανένα πρόβλημα στην εγκυμοσύνη τους. Η διάγνωση γίνεται με απλό ή τρισδιάστατο υπερηχογράφημα, με σαλπιγγογραφία, αλλά και με υστεροσκόπηση και λαπαροσκόπηση. Το πιο κοινό πρόβλημα που συνδέεται με τη δίκερη μήτρα είναι ο πρόωρος τοκετός ή ο ανεπαρκής τράχηλος (πρόωρη διαστολή του τραχήλου) στην εγκυμοσύνη. Στην περίπτωση αυτή μπορεί να γίνει περίδεση του τραχήλου με ράμμα. Φαίνεται επίσης ότι ποσοστό 15% των καθέξιν αποβολών που οφείλονται σε διατ