Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Κινητικές διαταραχές: Όταν το σώμα δεν υπακούει



Η εικόνα ενός ατόμου που τρέμει, που έχει τικ ή που περπατά αργά με μικρά βήματα, είναι μάλλον συνηθισμένη. Ποιες είναι, όμως, και τι μπορούμε να κάνουμε;
Τι είναι οι κινητικές διαταραχές;
Οι κινητικές διαταραχές (Movement Disorders) είναι κλάδος της νευρολογίας και είναι μια ομάδα παθήσεων με βασικό σύμπτωμα τη διαταραχή της κινητικότητας. Οι κινητικές διαταραχές είναι συχνές: η εικόνα ενός ατόμου που τρέμει, που έχει τικ ή που περπατά αργά με μικρά βήματα, είναι οικεία σε όλους. Ωστόσο, η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση του κοινού γι’ αυτές τις διαταραχές δεν είναι επαρκείς και αυτό οδηγεί σε καθυστερήσεις στη διάγνωση και στην αντιμετώπισή τους. Η σωστή και έγκαιρη διάγνωση της υποκείμενης αιτίας της κινητικής διαταραχής είναι μεγάλης σημασίας, καθώς η κάθε πάθηση μπορεί να έχει παρεμφερή συμπτώματα, αλλά διαφορετική θεραπεία και πρόγνωση.

Αν υποψιάζεστε ότι μπορεί να πάσχετε από τέτοια διαταραχή, απευθυνθείτε σε ειδικό κέντρο, όπου εξειδικευμένοι νευρολόγοι (Movement Disorders Specialists) αντιμετωπίζουν καθημερινά τέτοια περιστατικά, διενεργούν τις κατάλληλες διαγνωστικές εξετάσεις και εφαρμόζουν όλη τους την εμπειρία στην ενημέρωση, τη θεραπεία και τη μακροχρόνια υποστήριξη του κάθε ασθενή.

Ποιες είναι όμως οι θεμελιώδεις διαταραχές της κινητικότητας;
Ουσιαστικά είναι δύο: είτε υπάρχει λιγότερη κίνηση από το φυσιολογικό (υποκινησία) είτε περισσότερη κίνηση από το φυσιολογικό (υπερκινησία). Χαρακτηριστικό παράδειγμα νόσου που οδηγεί σε υποκινησία, είναι η γνωστή σε όλους νόσος Πάρκινσον. Το «μάγκωμα», η δυσκολία και η βραδύτητα στις κινήσεις, ο πόνος και η υποκινησία σε έναν ώμο ή το τρέμουλο (τρόμος) ηρεμίας στη μια πλευρά του σώματος, η διαταραχή στη βάδιση, η αστάθεια, οι πτώσεις, η δυσκολία στην ομιλία και στην κατάποση είναι χαρακτηριστικά συμπτώματα των παθήσεων που οδηγούν σε υποκινησία.

Ειδικά στη νόσο Πάρκινσον, τα αρχικά συμπτώματα μπορεί να είναι μειωμένη όσφρηση ή διαταραχή στον ύπνο REM (οπότε ο ασθενής βιώνει έντονα τα όνειρά του, με αποτέλεσμα να κινείται βίαια ή να φωνάζει στον ύπνο του). Υπερκινησίες, δηλαδή κινητικές διαταραχές που χαρακτηρίζονται από ακούσιες κινήσεις, είναι ο τρόμος (τρέμουλο), η δυστονία (παρατεταμένοι μυϊκοί σπασμοί που οδηγούν σε μη φυσιολογική στάση κάποιου μέρους του σώματος, όπως αυτό που ιατρικά αποκαλούμε «ραιβόκρανο»), τα τικ, ο μυόκλονος (τινάγματα) και η χορεία (τυχαίες, ακούσιες, άσκοπες κινήσεις), ενώ μπορεί να συνοδεύονται και από πληθώρα άλλων συμπτωμάτων ανάλογα με την υποκείμενη νόσο, όπως πόνος, έκπτωση νοητικών λειτουργιών, αστάθεια, πτώσεις, αλλαγές στη συμπεριφορά, κατάθλιψη.

Ποιες είναι οι αιτίες πίσω από τις κινητικές διαταραχές;
Οι κινητικές διαταραχές μπορεί να προκληθούν από μια πληθώρα αιτιών. Μπορεί να είναι π.χ. παρενέργεια χρήσης φαρμάκων, αποτέλεσμα μιας δομικής βλάβης στον εγκέφαλο (μετά από ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο), μιας νευρο-εκφυλιστικής (π.χ. Πάρκινσον) ή μεταβολικής νόσου (π.χ. υπεργλυκαιμία) ή ακόμα και ψυχογενείς.
Πώς αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα;

Η διάγνωση της υποκείμενης νόσου θα πρέπει να συνοδεύεται από ενημέρωση για την πρόγνωση και τη στρατηγική της θεραπευτικής αντιμετώπισης των ποικίλων συμπτωμάτων που μπορεί να προκύπτουν στην πορεία, καθώς και τη συνεχή υποστήριξη του ασθενούς και του περιβάλλοντός του. Αυτό απαιτεί πολλές φορές και τη συνδρομή άλλων ειδικοτήτων και μπορεί να επιτευχθεί μόνο σε ένα εξειδικευμένο κέντρο.

iatronet
Μαρία Σταμέλου, Νευρολόγος, Υπεύθυνη Τμήματος Κινητικών Διαταραχών ΥΓΕΙΑ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μολυσματική τέρμινθος: Συμπτώματα, μετάδοση και θεραπεία

Η μολυσματική τέρμινθος είναι μία συχνή ιογενής πάθηση που προσβάλλει το δέρμα και ευκαιριακά τα μάτια. Μπορεί να επηρεάσει άτομα κάθε ηλικίας αλλά προσβάλλει κατά κύριο λόγο παιδιά, σεξουαλικά ενεργείς ενήλικες και αυτούς που για κάποιος λόγο δεν έχουν ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Η ηλικία που εμφανίζεται πιο συχνά στα παιδιά η πάθηση είναι μεταξύ ενός και 10 ετών. Δεν απαιτεί πάντα αντιμετώπιση. Ο ιός της μολυσματικής τερμίνθου ανήκει στην οικογένεια των poxvirus και ονομάζεται Molluscum Contagiosum Virus ( MCV ). Αποικεί μόνο τον άνθρωπο. Υπάρχουν 4 τύποι του ιού: MCV -1, MCV -2, MCV -3 και MCV -4. Ο πιο συχνός είναι ο ιός MCV -1 ενώ ο MCV -2 ανιχνεύεται πιο συχνά σε ενήλικες και είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενος. Συμπτώματα Οι βλάβες της μολυσματικής τερμίνθου είναι μικρά σπυράκια, μεγέθους 1-10 χιλιοστών που μοιάζουν με ογκίδια, ελιές ή μαργαριτάρια. Πρόκειται για στρογγυλές, λευκές και γυαλιστερές βλατίδες (θολωτές) με ομφαλωτό κέντρο, που περιέχουν ένα

Ρινικοί πολύποδες - συμπτώματα και θεραπεία

Οι   ρινικοί πολύποδες είναι κοινοί, καλοήθεις σχηματισμοί σε σχήμα σταγόνας, που αναπτύσσονται στη μύτη ή τα ιγμόρεια, συνήθως γύρω από την περιοχή όπου τα ιγμόρεια ανοίγουν στη ρινική κοιλότητα. Οι ώριμοι ρινικοί πολύποδες μοιάζουν σαν ρόγες σταφυλιού με φλούδα χωρίς κουκούτσι. Συχνά συνδέονται με αλλεργίες ή άσθμα και ιδιαίτερα όταν είναι μικροί δεν προκαλούν κανένα σύμπτωμα, ενώ δεν απαιτούν ούτε θεραπεία. Ομως, όταν είναι μεγαλύτεροι, μπορεί να μπλοκάρουν την φυσιολογική δίοδο αέρα από τα ιγμόρεια. Οταν στα ιγμόρεια συσσωρευτεί πάρα πολλή βλέννα, αυτή μπορεί να μολυνθεί σχηματίζοντας ένα παχύ αποχρωματισμένο στρώμα στη μύτη και το λαιμό που επηρεάζει πολλούς ανθρώπους με ρινικούς πολύποδες. Οι ρινικοί πολύποδες δεν θα πρέπει να συγχέονται με τους πολύποδες που σχηματίζονται στο παχύ έντερο ή στην ουροδόχο κύστη. Σε αντίθεση με αυτούς τους τύπους του πολύποδα, είναι σπάνια κακοήθεις. Συνήθως, θεωρείται ότι προκαλούνται είτε από χρόνια φλεγμονή, είτε από την τάση

Δίκερος μήτρα: Επιτρέπει την εγκυμοσύνη;

H δίκερος μήτρα αποτελεί μια συχνή ανατομική παραλλαγή της μήτρας και οφείλεται σε διαταραχή του σχηματισμού της στη διάρκεια στης εμβρυϊκής ζωής. Ουσιαστικά η μήτρα αντί να έχει σχήμα ισοσκελούς τριγώνου, έχει σχήμα σφεντόνας, χωρίζοντας έτσι στα δύο την κοιλότητα του ενδομητρίου. Αυτό θεωρητικά μπορεί να επηρεάσει την εμφύτευση και ανάπτυξη του εμβρύου. Τις περισσότερες φορές όμως μια γυναίκα δεν ξέρει καν ότι έχει δίκερο μήτρα. Μελέτες αποδεικνύουν ότι το 70% περίπου των γυναικών που έχουν δίκερη μήτρα δεν έχουν κανένα πρόβλημα στην εγκυμοσύνη τους. Η διάγνωση γίνεται με απλό ή τρισδιάστατο υπερηχογράφημα, με σαλπιγγογραφία, αλλά και με υστεροσκόπηση και λαπαροσκόπηση. Το πιο κοινό πρόβλημα που συνδέεται με τη δίκερη μήτρα είναι ο πρόωρος τοκετός ή ο ανεπαρκής τράχηλος (πρόωρη διαστολή του τραχήλου) στην εγκυμοσύνη. Στην περίπτωση αυτή μπορεί να γίνει περίδεση του τραχήλου με ράμμα. Φαίνεται επίσης ότι ποσοστό 15% των καθέξιν αποβολών που οφείλονται σε διατ