Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αντιβιοτικά: Μπορούν να προκαλέσουν διαβήτη τύπου 2;

 


Η λήψη αντιβιοτικών σχετίζεται με την εμφάνιση διαβήτη τύπου 2 αργότερα στη ζωή, σύμφωνα με νέα μελέτη από τη Δανία.
Μια σχέση μεταξύ της αυξημένης λήψης αντιβιοτικών και της εμφάνισης διαβήτη τύπου 2 ανακάλυψαν Δανοί ερευνητές. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 είχαν λάβει περισσότερα αντιβιοτικά στα χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι τη διάγνωσή τους, από ότι οι συμμετέχοντες που δεν παρουσίασαν τη νόσο.

Σύμφωνα με τον ερευνητή δρ Kristian Hallundbaek Mikkelsen, διδακτορικό φοιτητή στο Κέντρο Ερευνών για το Διαβήτη στο Νοσοκομείο Gentofte και το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, η υπερέκθεση παρατηρείται 15 χρόνια πριν τη διάγνωση της ασθένειας.

Ωστόσο, αν και οι ερευνητές αποκάλυψαν τη σύνδεση μεταξύ της χρήσης των αντιβιοτικών και του διαβήτη τύπου 2, δεν απέδειξαν την άμεση σχέση αιτίου-αποτελέσματος.

Για τη μελέτη, οι επιστήμονες εξέτασαν τις συνταγογραφήσεις αντιβιοτικών περισσότερων από 170.000 Δανών με διαβήτη τύπου 2 και περίπου 1,3 εκατομμύρια άλλους ενήλικες μεταξύ των ετών 1995 και 2012.

Η ανάλυση έδειξε ότι τα άτομα που είχαν διαγνωστεί με διαβήτη τύπου 2, συμπλήρωναν κατά μέσο όρο 0,8 συνταγογραφήσεις αντιβιοτικών σε ετήσια βάση, σε σύγκριση με τις 0,5 ανά έτος μεταξύ εκείνων που δεν ανέπτυξαν τη νόσο. Επιπλέον, όσο περισσότερες ήταν οι συνταγές, το πιο πιθανό ήταν οι άνθρωποι να έχουν διαβήτη τύπου 2.

Συγκεκριμένα, όσοι είχαν 5 ή περισσότερες συνταγογραφήσεις αντιβιοτικών ήταν 50% πιθανότερο να διαγνωστούν με διαβήτη, σε σύγκριση με όσους είχαν μία ή καμία. Επιπλέον, τα αντιβιοτικά στενού φάσματος, όπως η πενικιλίνη V παρείχαν έναν ελαφρώς υψηλότερο κίνδυνο, σε σχέση με τα αντιβιοτικά ευρέος φάσματος.

Όπως εξηγεί ο Mikkelsen, ο μηχανισμός με τον οποίο αυξάνεται ο κίνδυνος δεν είναι σαφής. Ωστόσο, είναι πιθανό η κατάσταση να εξελίσσεται με το χρόνο, αυξάνοντας τον κίνδυνο μόλυνσης (κατά συνέπεια και την ανάγκη για αντιβιοτικά) πριν από τη διάγνωση του διαβήτη. Μία άλλη εκδοχή είναι οι επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις να αυξάνουν, κατά κάποιο τρόπο, τον κίνδυνο διαβήτη ή οι πιθανότητες να αυξάνονται με την έκθεση σε αντιβιοτικά.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η έρευνα έχει διαπιστώσει ότι τα αντιβιοτικά μπορούν να αλλάξουν τα βακτήρια του εντέρου και να επηρεάσουν το σάκχαρο και το μεταβολισμό των λιπών Επίσης, έχει προταθεί ότι ορισμένα βακτήρια του εντέρου μπορούν να συμβάλουν στην μειωμένη ικανότητα να μεταβολίζουν τη ζάχαρη, η οποία παρατηρείται σε άτομα με διαβήτη.

«Τα ευρήματα δεν προκαλούν έκπληξη. Υπήρχαν ήδη εικασίες σχετικά με το ρόλο της χλωρίδας του εντέρου και των αντιβιοτικών στην ανάπτυξη του διαβήτη», αναφέρει η δρ Maria Pena, διευθύντρια του Κέντρου για τη Διαχείριση Βάρους στο Νοσοκομείο Lenox Hill, της Νέας Υόρκης. «Μία εκδοχή θα μπορούσε να είναι το ότι οι άνθρωποι που πρόκειται να αναπτύξουν διαβήτη έχουν προδιάθεση για να προσβληθούν από μολύνσεις. Μια άλλη θεωρία είναι ότι η λοίμωξη αλλάζει τα βακτήρια του εντέρου ή το μικροβίωμα και οδηγεί σε παχυσαρκία, η οποία αποτελεί παράγοντα κινδύνου για διαβήτη».
Με τα ευρήματά τους, οι ερευνητές, μας δίνουν άλλον έναν λόγο για να μην κάνουμε αλόγιστη χρήση των αντιβιοτικών και συνιστούν να τα λαμβάνουμε μόνο όταν πραγματικά τα χρειαζόμαστε και πάντα με τη σύσταση ενός γιατρού.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Journal of Clinical E of Clinical Endocriniology & Metabolism.

livit

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μολυσματική τέρμινθος: Συμπτώματα, μετάδοση και θεραπεία

Η μολυσματική τέρμινθος είναι μία συχνή ιογενής πάθηση που προσβάλλει το δέρμα και ευκαιριακά τα μάτια. Μπορεί να επηρεάσει άτομα κάθε ηλικίας αλλά προσβάλλει κατά κύριο λόγο παιδιά, σεξουαλικά ενεργείς ενήλικες και αυτούς που για κάποιος λόγο δεν έχουν ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Η ηλικία που εμφανίζεται πιο συχνά στα παιδιά η πάθηση είναι μεταξύ ενός και 10 ετών. Δεν απαιτεί πάντα αντιμετώπιση. Ο ιός της μολυσματικής τερμίνθου ανήκει στην οικογένεια των poxvirus και ονομάζεται Molluscum Contagiosum Virus ( MCV ). Αποικεί μόνο τον άνθρωπο. Υπάρχουν 4 τύποι του ιού: MCV -1, MCV -2, MCV -3 και MCV -4. Ο πιο συχνός είναι ο ιός MCV -1 ενώ ο MCV -2 ανιχνεύεται πιο συχνά σε ενήλικες και είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενος. Συμπτώματα Οι βλάβες της μολυσματικής τερμίνθου είναι μικρά σπυράκια, μεγέθους 1-10 χιλιοστών που μοιάζουν με ογκίδια, ελιές ή μαργαριτάρια. Πρόκειται για στρογγυλές, λευκές και γυαλιστερές βλατίδες (θολωτές) με ομφαλωτό κέντρο, που περιέχουν ένα

10 συμπτώματα του «Σιωπηλού Δολοφόνου» των ωοθηκών, που κάθε γυναίκα ΠΡΕΠΕΙ να γνωρίζει

Υπολογίζεται ότι στης ΗΠΑ περισσότερες από 550 γυναίκες πεθαίνουν κάθε χρόνο από καρκίνο στις ωοθήκες. Πιστεύεται πως οι κύριες αιτίες αυτής της μορφής καρκίνου περιλαμβάνουν: Την ηλικία Τη κληρονομικότητα Τη χρήση αντισυλληπτικών Αυτό όμως που είναι το πιο ανησυχητικό είναι ότι οι περισσότερες που μαθαίνουν πως έχουν αυτή τη μορφή καρκίνου, το μαθαίνουν στα τελευταία στάδια, όταν δεν υπάρχει πια ελπίδα. Γι’αυτό είναι πολύ σημαντικό να μην αγνοούμε τα σημάδια αυτού του σιωπηλού δολοφόνου, γιατί μία έγκαιρη διάγνωση θα σας σώσει τη ζωή. Τα 10 κυριότερα συμπτώματα είναι: 1. Συχνοί κοιλόπονοι 2. Πόνος στη λεκάνη και το στομάχι 3. Ασταθή έμμηνος ρύση Ο καρκίνος των ωοθηκών μπορεί να αναπτυχθεί και σε κορίτσια που δεν έχει αρχίσει ακόμα ο κύκλος του, ωστόσο είναι πολύ πιο συνηθισμένος σε γυναίκες άνω των 55. 4. Αίσθημα κόπωσης χωρίς προφανή λόγο 5. Παράξενο αίσθημα κορεσμού Το να νιώθεις φουσκωμένος όταν δεν έχεις φάει είναι ένα κοινό σύμπτωμα το

Εγκεφαλική μικροαγγειοπάθεια και κίνδυνοι - Η ικανότητα ισορροπίας στο ένα πόδι «δείκτης» εγκεφαλικής υγείας

Η εγκεφαλική μικροαγγειοπάθεια αποτελεί επικίνδυνο εχθρό για τη μέση ηλικία και πολύ περισσότερο όταν συνυπάρχουν παθήσεις όπως ο διαβήτης και η υπέρταση Προσβάλει κατά κύριο λόγο τα μικρά τριχοειδή αγγεία του μεσεγκεφάλου και προκαλεί χαρακτηριστικές διαταραχές στην ροή του αίματος.. Η τριάδα αυτών των διαταραχών αποτελείται από διαταραχές μνήμης και   προσοχής , δυσχέρεια βάδισης και ακράτεια. Σ’αυτήν την κεντρική συμπτωματολογία προστίθενται και άλλες δυσλειτουργίες. Η νόσος, η συχνότητα της οποίας αυξάνεται με την ηλικία, πιστεύεται ότι αποτελεί ένδειξη αυξημένου κινδύνου για μελλοντικό σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο, ενώ προγενέστερες μελέτες την έχουν επίσης συσχετίσει με απώλεια του συντονισμού των κινήσεων και νοητική διαταραχή. Έτσι, η έγκαιρη διάγνωση και η θεραπευτική αντιμετώπιση είναι αναγκαίες ώστε να αποφευχθεί η εξέλιξή της. Η πιθανή δυσκολία ενός ατόμου να ισορροπήσει στο ένα πόδι για τουλάχιστον 20 δευτερόλεπτα θα μπορούσε να είναι δείκτης ε