Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο σκοπός στη ζωή κάνει καλό στην καρδιά



Ως σκοπός της ζωής, σύμφωνα με τους επιστήμονες, ορίζεται μια αίσθηση νοήματος και κατεύθυνσης στη ζωή, καθώς και ένα αίσθημα πως αξίζει κανείς να τη ζει. Προηγούμενες έρευνες είχαν συσχετίσει το σκοπό στη ζωή με την ψυχική υγεία και η νέα μελέτη επιβεβαιώνει αυτή τη σχέση.

Όσοι άνθρωποι έχουν ένα σκοπό στη ζωή τους, αντιμετωπίζουν μικρότερο κίνδυνο θανάτου από καρδιαγγειακά αίτια (έμφραγμα ή εγκεφαλικό), παράλληλα μειώνονται οι πιθανότητες πρόωρου θανάτου, σύμφωνα με αμερικανική επιστημονική έρευνα. Κινδυνεύει η καρδιά και γενικά η υγεία του ανθρώπου αν δεν αισθάνεται πως έχει κάποιο σκοπό να επιτελέσει στη ζωή του.

Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Όρους Σινά στη Νέα Υόρκη, με επικεφαλής τον καρδιολόγο Ράντι Κοέν, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση σε αμερικανικό καρδιολογικό συνέδριο, ανέλυσαν στοιχεία από δέκα σχετικές έρευνες , οι οποίες αφορούσαν συνολικά πάνω από 137.000 άτομα.

Όσοι λένε «ναι» στη ζωή επειδή έχουν ένα σκοπό, κινδυνεύουν κατά μέσο όρο 19% λιγότερο να πεθάνουν από έμφραγμα ή εγκεφαλικό, ενώ έχουν επίσης 23% μικρότερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου από οποιαδήποτε αιτία.

Σύμφωνα με τον Ράντι Κοέν, κάθε άνθρωπος πρέπει να αποκτήσει ένα σκοπό στη ζωή του, διότι θα έχει πολλά πλεονεκτήματα στην υγεία του. «Ο καθένας μας πρέπει να κάνει στον εαυτό του την κρίσιμη ερώτηση ″έχω σκοπό στη ζωή μου;″. Αν όχι, πρέπει να εργαστεί, ώστε να αποκτήσει ένα σκοπό, για χάρη της γενικότερης ψυχικής υγείας του».


skai

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μολυσματική τέρμινθος: Συμπτώματα, μετάδοση και θεραπεία

Η μολυσματική τέρμινθος είναι μία συχνή ιογενής πάθηση που προσβάλλει το δέρμα και ευκαιριακά τα μάτια. Μπορεί να επηρεάσει άτομα κάθε ηλικίας αλλά προσβάλλει κατά κύριο λόγο παιδιά, σεξουαλικά ενεργείς ενήλικες και αυτούς που για κάποιος λόγο δεν έχουν ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Η ηλικία που εμφανίζεται πιο συχνά στα παιδιά η πάθηση είναι μεταξύ ενός και 10 ετών. Δεν απαιτεί πάντα αντιμετώπιση. Ο ιός της μολυσματικής τερμίνθου ανήκει στην οικογένεια των poxvirus και ονομάζεται Molluscum Contagiosum Virus ( MCV ). Αποικεί μόνο τον άνθρωπο. Υπάρχουν 4 τύποι του ιού: MCV -1, MCV -2, MCV -3 και MCV -4. Ο πιο συχνός είναι ο ιός MCV -1 ενώ ο MCV -2 ανιχνεύεται πιο συχνά σε ενήλικες και είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενος. Συμπτώματα Οι βλάβες της μολυσματικής τερμίνθου είναι μικρά σπυράκια, μεγέθους 1-10 χιλιοστών που μοιάζουν με ογκίδια, ελιές ή μαργαριτάρια. Πρόκειται για στρογγυλές, λευκές και γυαλιστερές βλατίδες (θολωτές) με ομφαλωτό κέντρο, που περιέχουν ένα

Βαρθολίνειος κύστη

Oι βαρθολίνειοι αδένες βρίσκονται δεξιά και αριστερά, στην είσοδο του κόλπου, μέσα στα μεγάλα χείλη των έξω γεννητικών οργάνων της γυναίκας. Η λειτουργία τους είναι να εκκρίνουν ένα βλεννώδες υγρό για την ύγρανση της περιοχής. ιδιαίτερα κατά την ώρα της σεξουαλικής επαφής. · Το απόστημα του βαρθολινείου αδένα είναι η συγκέντρωση πύου, μέσα στον αδένα, που προκαλεί οίδημα (πρήξιμο), πόνο, κάψιμο και ερυθρότητα, Η πίεση, που ασκείται στον κόλπο και γενικά στην περιοχή, μπορεί να προκαλέσει βασανιστικό πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή, στο περπάτημα και στο κάθισμα της γυναίκας. Το απόστημα δημιουργείται, όταν ο πόρος (το σωληνάκι) του αδένα φράξει. Τότε το έκκριμα του αδένα δεν παροχετεύεται και μπορεί να μολυνθεί και να μετατραπεί σε απόστημα. Το έκκριμα μπορεί να παραμείνει αρκετό καιρό μέσα στον αδένα, προτού να μετατραπεί σε απόστημα. Συχνά το απόστημα αναπτύσεται γρήγορα κατά τη διάρκεια λίγων ημερών. Η δι

Τα παυσίπονα και οι δράσεις τους

O πόνος αποτελεί το πιο σημαντικό μήνυμα προς άμυνα του οργανισμού επερχόμενης ή υπάρχουσας νοσηρής κατάστασης - βλάβης. Στην καθημερινή ζωή αποτελεί ένα από τα πιο συχνά, αλλά και δύσκολα προβλήματα προς αντιμετώπιση. Eνώ είναι εύκολο να καταλάβει κανείς την πορεία του αλγογόνου ερεθίσματος από το σημείο που ξεκινά μέχρι τη συνειδητοποίησή του στον εγκέφαλο, είναι πολύ δύσκολο να καθορίσει ακριβώς τα χαρακτηριστικά του, την πραγματική αξία και τον βαθμό της αιτίας που τον προκαλεί. Mια βλάβη- το κόψιμο του δαχτύλου του, το αντιλαμβάνεται κανείς οξέως, την εντοπίζει και την συνειδητοποιεί. Ένας πόνος χωρίς εμφανή αίτια, π.χ. πονοκέφαλος, απροσδιόριστης «βλάβης» είναι αμβλύς και κινητοποιεί το άτομο προς άμυνα, που ανάλογα με την υποκειμενική εμπειρία του, αξιολογεί και αντιδρά με διάφορη συγκινισιακή και συμπεριφορειακή ένταση. Σε όλες, όμως, τις εκδηλώσεις πόνου, εκτός της αναζήτησης - διάγνωσης της νόσου - βλάβης για την μόνιμο θεραπεία, π.χ. χειρουργική επέμβαση, α