Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να ξεπεράσει τον εθισμό στις ουσίες;



Οι τοξικομανείς που προσπαθούν να απαλλαγούν από τον εθισμό τους δεν πρέπει να το κάνουν «στην ψύχρα», καθώς η μακροχρόνια στέρηση πυροδοτεί μια έντονη λαχτάρα για υποτροπή, όπως υποστηρίζουν ερευνητές από τον Καναδά και το Ισραήλ.

Οι επιστήμονες κάνουν λόγο για ανάγκη αλλαγής στον τρόπο με τον οποίο γίνονται οι θεραπείες, καθώς πιστεύουν ότι έχουν βρει μια νέα θεραπεία που μπορεί να αντιστρέψει τις εθιστικές συμπεριφορές.
Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις με τον εθισμό στην κοκαΐνη είναι τα υψηλά ποσοστά υποτροπής μετά από περιόδους στέρησης και αποχής.

Η στέρηση οδηγεί στον επαναπρογραμματισμό των γονιδίων στον εγκέφαλο, που οδηγούν σε εθιστική συμπεριφορά, αναφέρουν οι επιστήμονες από το πανεπιστήμιο Mc Gill στον Καναδά και το πανεπιστήμιο Bar Ilan στο Ισραήλ.

Ο καθηγητής Moshe Szyf από το τμήμα Ιατρικής του καναδικού πανεπιστημίου σχολίασε σχετικά: «Κληρονομούμε τα γονίδιά μας από τους γονείς μας και αυτά τα γονίδια παραμένουν σταθερά σε όλη μας τη ζωή και περνούν στα δικά μας παιδιά. Δεν υπάρχουν πολλά που να μπορούμε να κάνουμε, για να αλλάξουμε τις δυσμενείς αλλαγές στη γενετική που κληρονομούμε. Αντίθετα, τα επιγενετικά σημάδια, όπως η μεθυλίωση του DNA, λειτουργούν ως διακόπτες και ρυθμίζουν την ‘ένταση’ των γονιδίων μας –μπορούν να απενεργοποιηθούν, να ενεργοποιηθούν ή να ρυθμιστούν- από επιγενετικά φάρμακα που αναστέλλουν τη μεθυλίωση του DNA και αφαιρώντας τα σήματα μεθυλίου από αυτά τα γονίδια».

Οι επιστήμονες προσπάθησαν να δουν, αν θα μπορούσαν να σταματήσουν την εθιστική συμπεριφορά, επηρεάζοντας τα επιγενετικά σημάδια που ενεργοποιούνταν από τη στέρηση. Για να το κάνουν αυτό, χρησιμοποίησαν επιγενετικές ουσίες, συμπεριλαμβανομένου του αναστολέα μεθυλίωσης του DNA, RG108.

Τα πειράματα έγιναν σε ποντίκια, τα οποία ήταν εκπαιδευμένα στο να χορηγούν στον εαυτό τους κοκαΐνη, μετά από ένα συγκεκριμένο σήμα -ενεργοποίηση ενός ειδικού φωτός ή ήχου.
Η έντονη επιθυμία για το ναρκωτικό ή η «εθιστική» συμπεριφορά εξετάσθηκαν μετά από μια ημέρα ή 30 ημέρες μετά από τη στέρηση από την κοκαΐνη.

Μετά το πέρας των 30 ημερών, τα ποντίκια βρέθηκε ότι είχαν αναπτύξει μια έντονη συμπεριφορά αναζήτησης του ναρκωτικού, όταν εκτίθεντο στο συγκεκριμένο σήμα. Οι επιγενετικές αλλαγές στον εγκέφαλο ήταν πιο εμφανείς μετά από τις 30 ημέρες στέρησης.

«Ανακαλύψαμε, ότι η έγχυση του ναρκωτικού RG108 προτού τα ζώα εκτεθούν στο σήμα του φωτός, μετά από τη μακρά περίοδο στέρησης, όχι μόνο σταματούσε την εθιστική συμπεριφορά, αλλά αυτή διαρκούσε και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα» εξήγησε ο καθηγητής. «Αυτό υποδηλώνει, ότι μια θεραπεία με RG108 θα μπορούσε να αντιστρέψει ή ίσως και να θεραπεύσει τον εθισμό στις ουσίες».

«Με έκπληξη διαπιστώσαμε, ότι οι μεγαλύτερες αλλαγές στη μεθυλίωση του DNA συνέβαιναν όχι κατά τη διάρκεια της έκθεσης στο ναρκωτικό, αλλά κατά τη διάρκεια της στέρησης. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, εκατοντάδες γονίδια άλλαξαν την κατάσταση της μεθυλίωσης του DNA, συμπεριλαμβανομένων γονιδίων που ήταν γνωστό από πριν ότι συμμετείχαν στον εθισμό» πρόσθεσε από την πλευρά του ο Dr Fal Yadid από το πανεπιστήμιο του Ισραήλ.

Η έρευνα αυτή μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους για τη θεραπεία των εθισμών στους ανθρώπους, με τους επιστήμονες να προειδοποιούν οι τρέχουσες προσεγγίσεις θα μπορούσαν να αποδειχθούν αναποτελεσματικές.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Neuroscience. 

news

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μολυσματική τέρμινθος: Συμπτώματα, μετάδοση και θεραπεία

Η μολυσματική τέρμινθος είναι μία συχνή ιογενής πάθηση που προσβάλλει το δέρμα και ευκαιριακά τα μάτια. Μπορεί να επηρεάσει άτομα κάθε ηλικίας αλλά προσβάλλει κατά κύριο λόγο παιδιά, σεξουαλικά ενεργείς ενήλικες και αυτούς που για κάποιος λόγο δεν έχουν ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Η ηλικία που εμφανίζεται πιο συχνά στα παιδιά η πάθηση είναι μεταξύ ενός και 10 ετών. Δεν απαιτεί πάντα αντιμετώπιση. Ο ιός της μολυσματικής τερμίνθου ανήκει στην οικογένεια των poxvirus και ονομάζεται Molluscum Contagiosum Virus ( MCV ). Αποικεί μόνο τον άνθρωπο. Υπάρχουν 4 τύποι του ιού: MCV -1, MCV -2, MCV -3 και MCV -4. Ο πιο συχνός είναι ο ιός MCV -1 ενώ ο MCV -2 ανιχνεύεται πιο συχνά σε ενήλικες και είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενος. Συμπτώματα Οι βλάβες της μολυσματικής τερμίνθου είναι μικρά σπυράκια, μεγέθους 1-10 χιλιοστών που μοιάζουν με ογκίδια, ελιές ή μαργαριτάρια. Πρόκειται για στρογγυλές, λευκές και γυαλιστερές βλατίδες (θολωτές) με ομφαλωτό κέντρο, που περιέχουν ένα

10 συμπτώματα του «Σιωπηλού Δολοφόνου» των ωοθηκών, που κάθε γυναίκα ΠΡΕΠΕΙ να γνωρίζει

Υπολογίζεται ότι στης ΗΠΑ περισσότερες από 550 γυναίκες πεθαίνουν κάθε χρόνο από καρκίνο στις ωοθήκες. Πιστεύεται πως οι κύριες αιτίες αυτής της μορφής καρκίνου περιλαμβάνουν: Την ηλικία Τη κληρονομικότητα Τη χρήση αντισυλληπτικών Αυτό όμως που είναι το πιο ανησυχητικό είναι ότι οι περισσότερες που μαθαίνουν πως έχουν αυτή τη μορφή καρκίνου, το μαθαίνουν στα τελευταία στάδια, όταν δεν υπάρχει πια ελπίδα. Γι’αυτό είναι πολύ σημαντικό να μην αγνοούμε τα σημάδια αυτού του σιωπηλού δολοφόνου, γιατί μία έγκαιρη διάγνωση θα σας σώσει τη ζωή. Τα 10 κυριότερα συμπτώματα είναι: 1. Συχνοί κοιλόπονοι 2. Πόνος στη λεκάνη και το στομάχι 3. Ασταθή έμμηνος ρύση Ο καρκίνος των ωοθηκών μπορεί να αναπτυχθεί και σε κορίτσια που δεν έχει αρχίσει ακόμα ο κύκλος του, ωστόσο είναι πολύ πιο συνηθισμένος σε γυναίκες άνω των 55. 4. Αίσθημα κόπωσης χωρίς προφανή λόγο 5. Παράξενο αίσθημα κορεσμού Το να νιώθεις φουσκωμένος όταν δεν έχεις φάει είναι ένα κοινό σύμπτωμα το

Εγκεφαλική μικροαγγειοπάθεια και κίνδυνοι - Η ικανότητα ισορροπίας στο ένα πόδι «δείκτης» εγκεφαλικής υγείας

Η εγκεφαλική μικροαγγειοπάθεια αποτελεί επικίνδυνο εχθρό για τη μέση ηλικία και πολύ περισσότερο όταν συνυπάρχουν παθήσεις όπως ο διαβήτης και η υπέρταση Προσβάλει κατά κύριο λόγο τα μικρά τριχοειδή αγγεία του μεσεγκεφάλου και προκαλεί χαρακτηριστικές διαταραχές στην ροή του αίματος.. Η τριάδα αυτών των διαταραχών αποτελείται από διαταραχές μνήμης και   προσοχής , δυσχέρεια βάδισης και ακράτεια. Σ’αυτήν την κεντρική συμπτωματολογία προστίθενται και άλλες δυσλειτουργίες. Η νόσος, η συχνότητα της οποίας αυξάνεται με την ηλικία, πιστεύεται ότι αποτελεί ένδειξη αυξημένου κινδύνου για μελλοντικό σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο, ενώ προγενέστερες μελέτες την έχουν επίσης συσχετίσει με απώλεια του συντονισμού των κινήσεων και νοητική διαταραχή. Έτσι, η έγκαιρη διάγνωση και η θεραπευτική αντιμετώπιση είναι αναγκαίες ώστε να αποφευχθεί η εξέλιξή της. Η πιθανή δυσκολία ενός ατόμου να ισορροπήσει στο ένα πόδι για τουλάχιστον 20 δευτερόλεπτα θα μπορούσε να είναι δείκτης ε