Με τον όρο «ασκίτης»
περιγράφεται η παρουσία ορώδους υγρού
στην περιτοναϊκή κοιλότητα (κάτω μέρος
της κοιλιάς). Ο ασκίτης αποτελεί
χαρακτηριστικό των ηπατικών νοσημάτων
και πιο συχνά της κίρρωσης του ήπατος.
Η δημιουργία του ασκίτη οφείλεται στην
πυλαία υπέρταση (ανεβασμένη πίεση στην
πυλαία φλέβα, μια κύρια φλέβα που
μεταφέρει αίμα στο ήπαρ για να φιλτραριστεί)
και ο όγκος του μπορεί να ξεπεράσει και
τα 25 λίτρα σε μερικούς ασθενείς,
προκαλώντας μεγάλη κοιλιακή διάταση
και άλγος. Ο ασκίτης συχνά συνοδεύεται
και με οίδημα των κάτω άκρων και ενίοτε
με υπεζωκοτική συλλογή (υδροθώρακα) πιο
συχνά στη δεξιά μεριά, ο οποίος έχει την
ίδια σύνθεση με την ασκίτη.
Αίτια
Η πιο κοινή αιτία της
ασκίτη είναι προχωρημένη ηπατική νόσο
ή κίρρωση. Περίπου 80% του ασκίτη περιπτώσεων
είναι πιθανά λόγω κίρρωσης.
Άλλες αιτίες:
Περιτονίτιδα,
Καρδιακή ανεπάρκεια,
Υποαλβουμιναιμία,
Νεοπλασία,
Εσωτερική αιμορραγία.
Επίσης μπορεί να έχουμε
συλλογή υγρού (ασκίτη) σαν:
1. Καρδιακό ασκίτη
(σφαγίτιδες,οιδήματα κ.άκρων)
Δεξιά καρδιακή
ανεπάρκεια
Συμφυτική περικαρδίτις
2. Απόφραξη Ηπατικών
Φλεβών – Κάτω Κοίλης Φλέβας
3. Ασκίτη μη Πυλαίας
Υπέρτασης
Φυματίωση (TB) Περιτοναίου
4. Νεφρογενής Ασκίτη:
Ανθεκτικός Ασκίτης άγνωστης αιτιολογίας
σε ασθενείς με Νεφρική Ανεπάρκεια
τελικού σταδίου, οποίοι ευρίσκονται σε
διαδικασία αιμοκάθαρσης.
Συμπτώματα
Απώλεια Όρεξης
Συσσώρευση Υγρού
Ναυτία
Δύσπνοια
Έμετος
Πρήξιμο
Φούσκωμα της Κοιλιάς
Πόνος
Αίσθημα Πληρότητας
Θεραπεία
Η θεραπεία περιλαμβάνει: άναλo δίαιτα και διούρηση με
σπειρoνoλακτόνη και φoυροσεμίδη.
Οι διαδοχικές εκκενωτικές
παρακεντήσεις, οι περιτοναϊκές
παρακάμψεις, τα TIPS και η μεταμόσχευση
αποτελούν τις εναλλακτικές θεραπευτικές
λύσεις.
Ενδείξεις διαγνωστικής
παρακέντησης:
Ασθενείς με
πρωτοεμφανιζόμενο ασκίτη.
Κιρρωτικοί ασθενείς
με ασκίτη κατά την νοσηλεία τους.
Ασθενείς με ασκίτη
και κλινική εικόνα λοίμωξης.
Κιρρωτικοί ασθενείς
με ασκίτη και επιδείνωση της κλινικής
τους εικόνας στην διάρκεια της νοσηλείας
τους.
Κιρρωτικοί ασθενείς
με ασκίτη και επιδείνωση της εργαστηριακής
τους εικόνας στην διάρκεια της νοσηλείας
τους (αζωθαιμία, λευκοκυττάρωση, οξέωση).
Κατά τη διάρκεια της
θεραπείας, η διατροφή πρέπει να είναι
χαμηλή σε νάτριο (συστατικό του αλατιού)
με την περιεκτικότητά της να φτάνει ως
τα 2 γραμμάρια την ημέρα (~6 γρ αλάτι = 1
κουταλάκι γλυκού αλάτι την ημέρα). Για
επιτευχθεί αυτό δεν θα πρέπει να
προστίθεται παρά ελάχιστο αλάτι στο
μαγείρεμα και καθόλου στο ήδη μαγειρεμένο
φαγητό. Εκτός αυτού βέβαια, τρόφιμα με
μεγάλη περιεκτικότητα σε αλάτι, όπως
τα παρακάτω, θα πρέπει να αποφεύγονται:
Ψάρια, κρέατα, λαχανικά
σε κονσέρβες
Μπέικον, λουκάνικα,
ζαμπόν και άλλα αλλαντικά
Καπνιστά ψάρια και
κρέατα
Πίκλες
Προμαγειρεμένα
φαγητά, έτοιμες σούπες/σάλτσες, κύβοι
& μείγματα μαγειρέματος
Αλατισμένοι ξηροί
καρποί, πατατάκια, κράκερς και άλλα
αλμυρά σνακ
Τυρί (έως 100 γρ την
εβδομάδα)
Ψωμί (έως 4 φέτες την
ημέρα)
Σε πιο σοβαρές καταστάσεις,
ο περιορισμός μπορεί να είναι μεγαλύτερος
και να φτάσει τα 0,9 γραμμάρια νατρίου
την ημέρα (~2 γρ αλάτι = 1/3 κ γ αλάτι την
ημέρα). Σε αυτή την περίπτωση, εκτός του
ότι δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται
καθόλου μαγειρικό αλάτι, μειώνονται οι
ποσότητες και άλλων τροφίμων όπως το
γάλα, τα επεξεργασμένα δημητριακά κλπ
Τα υποκατάστατα αλατιού
μπορούν αποτελέσουν μια λύση για όσους
δεν παρουσιάζουν υπερκαλιαιμία και
ηπατονεφρικό σύνδρομο.
healthtimes
Σχόλια