Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γιατί δεν θυμόμαστε τα όνειρά μας
















Γάλλοι επιστήμονες ανακάλυψαν πως αποθηκεύει ο ανθρώπινος εγκέφαλος τα όνειρα και γιατί πολλοί άνθρωποι ποτέ δεν τα θυμούνται το επόμενο πρωί.
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι υπάρχουν δύο ειδών ονειροπόλοι και μόνο το ένα είδος μπορεί να θυμάται τα όνειρά του.

Υπεύθυνο γι’ αυτό είναι ένα συγκεκριμένο τμήμα του εγκεφάλου, που επιτρέπει στα όνειρα να κωδικοποιούνται στη μνήμη την ώρα του ύπνου.
Οι ερευνητές προβληματίστηκαν από το γεγονός ότι μερικοί άνθρωποι θυμούνται ένα όνειρο κάθε πρωί, ενώ άλλοι σπανίως θυμούνται έστω και ένα.
Έτσι, μελέτησαν την εγκεφαλική δραστηριότητα σε εθελοντές και από τις δύο ομάδες, εστιάζοντας σε δύο περιοχές του εγκεφάλου που είναι γνωστό ότι παίζουν ρόλο στην ανάκληση στη μνήμη των ονείρων.

Οι ερευνητές με επικεφαλής την δρα Περίν Ρουμπί, από το Κέντρο Μελέτης της Νευροεπιστήμης της Λυόν (CRNL) του Εθνικού Ιδρύματος Υγείας & Ιατρικής Έρευνας (INSERM) της Γαλλίας, υπέβαλλαν σε τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (PET) 41 εθελοντές εν όσω ήταν ξύπνιοι και στη διάρκεια του ύπνου.
Οι 21 από αυτούς ανήκαν στην κατηγορία των ανθρώπων που θυμούνται τα όνειρά τους: κατά μέσον όρο, θυμόντουσαν τα όνειρά τους 5,2 ημέρες την εβδομάδα. Οι υπόλοιποι 41 μετά βίας θυμόντουσαν 2 όνειρα τον μήνα.
Όπως έδειξαν οι τομογραφίες τους, όσοι θυμόντουσαν πολλά όνειρα είχαν ισχυρότερη εγκεφαλική δραστηριότητα στον μέσο προμετωπιαίο φλοιό (mPFC) και στην κροταφοβρεγματική σύνδεση (TPJ).
Η κροταφοβρεγματική σύνδεση είναι μία περιοχή που παίζει ρόλο στον προσανατολισμό της προσοχής προς εξωτερικά ερεθίσματα και αποτελεί κέντρο επεξεργασίας των πληροφοριών.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η αυξημένη δραστηριότητα σε αυτή την περιοχή είναι που διευκολύνει την κωδικοποίηση των ονείρων στη μνήμη.

Προγενέστερες μελέτες, εξάλλου, έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι με βλάβες στον μέσο προμετωπιαίο φλοιό και στην κροταφοβρεγματική σύνδεση χάνουν εντελώς την ικανότητα να θυμούνται τα όνειρά τους.
Η νέα μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Neuropsychopharmacology», έδειξε ακόμα ότι οι εθελοντές που θυμόντουσαν πολλά όνειρα περνούσαν πολύ λιγότερη ώρα στο στάδιο του βαθέως ύπνου (είναι ο επονομαζόμενος ύπνος των βραδέων κυμάτων ή SWS).
Στην πραγματικότητα, ο χρόνος που κοιμόντουσαν ελαφρά και μισοξυπνούσαν ήταν διπλάσιος απ’ ό,τι σε όσους δεν θυμόντουσαν τα όνειρά τους.
Επιπλέον, ο εγκέφαλός τους αντιδρούσε περισσότερο στα ακουστικά ερεθίσματα, όχι μόνο όταν κοιμόντουσαν, αλλά και όταν ήταν ξύπνιοι.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η αυξημένη εγκεφαλική δραστηριότητα στον μέσο προμετωπιαίο φλοιό και στην κροταφοβρεγματική σύνδεση μπορεί να ευνοεί τον ελαφρύ ύπνο και έτσι να διευκολύνει την απομνημόνευση των ονείρων.
«Τα ευρήματα αυτά εξηγούν γιατί όσοι θυμούνται πολλά όνειρα αντιδρούν περισσότερο στα περιβαλλοντικά ερεθίσματα και ξυπνούν περισσότερο στη διάρκεια του ύπνου», δήλωσε η δρ Ρουμπί.
«Αποδεικνύουν επίσης ότι ο εγκέφαλος που κοιμάται βαθιά δεν μπορεί να απομνημονεύσει ολοκαίνουργιες πληροφορίες. Πρέπει να ξυπνήσει έστω και για λίγο, για να το κάνει - και τα όνειρα αποτελούν μία νέα πληροφορία», πρόσθεσε.
 
 Web Only

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τελειομανία: Χαρακτηριστικά και αρνητικές επιπτώσεις

Νιώθεις συχνά την ανάγκη ό,τι κάνεις να το κάνεις τέλεια; Έχεις παρατηρήσει να αναλαμβάνεις μια δουλειά και να μην την παραδίδεις ποτέ γιατί πιστεύεις ότι δεν είναι τέλεια και όλο κάτι λείπει; Καθυστερείς να παραδώσεις projects στη δουλειά σου γιατί νιώθεις την ανάγκη να τα τελειοποιήσεις; Παρατηρείς πως είσαι συνεχώς αγχωμένος γιατί θέλεις όλα να τα κάνεις τέλεια σε όλους τους τομείς της ζωής σου; Εάν έχεις μαζέψει αρκετά ναι στις παραπάνω ερωτήσεις τότε ίσως ανήκεις στην κατηγορία του τελειομανή. Ως τελειομανής ορίζεται ο άνθρωπος που αρνείται να δεχτεί οτιδήποτε λιγότερο από την τελειότητα. Εκφράζει τη συνεχή προσπάθεια ενός ατόμου για την αποφυγή λαθών, δεν δέχεται με τίποτα τη μετριότητα, θέτει εξαιρετικά υψηλά πρότυπα απόδοσης και ασκεί πολύ αρνητική κριτική στον εαυτό του όταν δεν φτάνει αυτά τα πρότυπα, ανησυχώντας πάρα πολύ για το πώς θα τον κρίνουν οι άλλοι άνθρωποι. Ποια είναι λοιπόν τα βασικά χαρακτηριστικά του τελειομανή ανθρώπου; Δεν αφήνει καθόλου χώρο

Μολυσματική τέρμινθος: Συμπτώματα, μετάδοση και θεραπεία

Η μολυσματική τέρμινθος είναι μία συχνή ιογενής πάθηση που προσβάλλει το δέρμα και ευκαιριακά τα μάτια. Μπορεί να επηρεάσει άτομα κάθε ηλικίας αλλά προσβάλλει κατά κύριο λόγο παιδιά, σεξουαλικά ενεργείς ενήλικες και αυτούς που για κάποιος λόγο δεν έχουν ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Η ηλικία που εμφανίζεται πιο συχνά στα παιδιά η πάθηση είναι μεταξύ ενός και 10 ετών. Δεν απαιτεί πάντα αντιμετώπιση. Ο ιός της μολυσματικής τερμίνθου ανήκει στην οικογένεια των poxvirus και ονομάζεται Molluscum Contagiosum Virus ( MCV ). Αποικεί μόνο τον άνθρωπο. Υπάρχουν 4 τύποι του ιού: MCV -1, MCV -2, MCV -3 και MCV -4. Ο πιο συχνός είναι ο ιός MCV -1 ενώ ο MCV -2 ανιχνεύεται πιο συχνά σε ενήλικες και είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενος. Συμπτώματα Οι βλάβες της μολυσματικής τερμίνθου είναι μικρά σπυράκια, μεγέθους 1-10 χιλιοστών που μοιάζουν με ογκίδια, ελιές ή μαργαριτάρια. Πρόκειται για στρογγυλές, λευκές και γυαλιστερές βλατίδες (θολωτές) με ομφαλωτό κέντρο, που περιέχουν ένα

Σε ποιες παθολογικές καταστάσεις η ταχύτητα καθίζησης ερυθρών (ΤΚΕ) αυξάνει;

      Η ΤΚΕ σαν εργαστηριακή εξέταση συμπληρώνει 80 χρόνια «ζωής». Όπως λέει και το όνομά της, πρόκειται για την ταχύτητα με την οποία καθιζάνουν τα ερυθρά αιμοσφαίρια, όταν το δείγμα του αίματος τοποθετηθεί σε ειδικό σωλήνα. Η ΤΚΕ είναι μία απλή, φθηνή, μη ειδική δοκιμασία που εδώ και χρόνια χρησιμοποιείται για την διάγνωση καταστάσεων που σχετίζονται με την οξεία και χρόνια φλεγμονή, τον καρκίνο και τα αυτοάνοσα νοσήματα. ΗΤΚΕ αναφέρεται ως μη ειδική δοκιμασία, διότι όταν τη βρίσκουμε αυξημένη, ο γιατρός δεν μπορεί να καταλάβει σε ποιό σημείο του σώματος υπάρχει φλεγμονή, ποιά είναι η αιτία που την αυξάνει, δεδομένου ότι η ΤΚΕ επηρεάζεται και από άλλες καταστάσεις πέραν της φλεγμονής. Για τον λόγο αυτό η ΤΚΕ πρέπει να αξιολογείται σε συνάρτηση και με άλλες δοκιμασίες. Η ΤΚΕ σημαίνει μια κατάσταση ενεργοποίησης, κάτι σαν “συναγερμό” για τον οργανισμό που κινητοποιείται για να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα. Μπορεί να είναι μια απλή ουρολοίμωξη για παράδειγμα, όπου η ΤΚ