Ένας από τους χειρότερους εφιάλτες που μπορεί να έχει ένας
γιατρός, είναι να έχει ένα ασθενή με μια μόλυνση από ένα μικρόβιο το
οποίο να είναι ανθεκτικό στα αντιβιοτικά.
Ενώ γνωρίζει τη διάγνωση, ενώ ξέρει ότι το συγκεκριμένο
μικρόβιο προχωρεί απειλητικά και οδηγεί στην καταστροφή τον ασθενή του,
εντούτοις τα θεραπευτικά όπλα που έχει στη διάθεσή του, δεν μπορούν να
σταματήσουν τον εχθρό που προελαύνει.
Δυστυχώς οι καταστάσεις αυτού του τύπου γίνονται κατά τα τελευταία χρόνια συχνότερες.
Η αλόγιστη χρήση των αντιβιοτικών, η
ανεπάρκεια τήρησης των μέτρων πρόληψης της μετάδοσης των μικροβίων μέσα
στα νοσοκομεία και η χορήγηση σήμερα εντατικών θεραπειών, που εξασθενούν
ορισμένες ομάδες ασθενών, έχουν οδηγήσει σε μια νέα κατάσταση που
εξελίσσεται απειλητικά.
Το πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο τραγικό στην περίπτωση των
ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων, οι οποίες κάποτε αποκαλούνται και
δευτερογενείς.
Στις περιπτώσεις αυτές ένας ασθενής εισάγεται στο νοσοκομείο για ένα
συγκεκριμένο πρόβλημα. Μετά από μερικά 24ωρα ή περισσότερο, αναπτύσσει
μόλυνση από ένα μικρόβιο το οποίο αρχικά δεν είχε αλλά το απέκτησε και
προσβλήθηκε από αυτό στο νοσοκομείο.
Στις περισσότερες περιπτώσεις τα μικρόβια αυτά είναι ανθεκτικά σε πολλά αντιβιοτικά και είναι ιδιαίτερα επιθετικά.
Ορισμένες ομάδες ασθενών όπως οι
ηλικιωμένοι, οι καρκινοπαθείς, οι λευχαιμικοί, οι εγκαυματίες, αυτοί με
χρόνια νοσήματα, είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στα νοσοκομειακά μικρόβια. Στους ασθενείς αυτούς μια μόλυνση με ενδονοσοκομειακό πολυανθεκτικό μικρόβιο αποτελεί μια άμεση απειλή για τη ζωή τους.
Ένα μικρόβιο που είναι ιδιαίτερα
καταστροφικό είναι ο ανθεκτικός στη μεθικιλίνη, χρυσίζων σταφυλόκοκκος
που είναι γνωστός διεθνώς με την ονομασία MRSA (Methicillin Resistant Staphylococcus Aureus). Το μικρόβιο αυτό είναι από τις κυριότερες αιτίες θανάτων λόγω ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων.
Μια εμπεριστατωμένη έρευνα από την Αγγλία και την Ουαλία, δείχνει την
έκταση του προβλήματος. Σύμφωνα με στοιχεία που συνέλεξε το Public Health Laboratory Service (PHLS), από τους θανάτους που είχαν σχέση με σταφυλόκοκκους σε ασθενείς σε νοσοκομεία, εκείνοι οι οποίοι σχετίζονταν με μολύνσεις από MRSA αυξήθηκαν από 7,5% το 1993 σε 25% το 1998.
Το μικρόβιο προκαλούσε στους ασθενείς που προσβλήθηκαν από αυτό,
διάφορες απειλητικές για τη ζωή μολύνσεις όπως σηψαιμία (είσοδος του
μικροβίου στην κυκλοφορία του αίματος, διασκόρπιση παντού στο σώμα του
μικροβίου με σοκ και καταστροφικά αποτελέσματα) και σταφυλοκοκκική
πνευμονία.
Οι θάνατοι που προκαλεί το μικρόβιο αυτό κάθε χρόνο αυξάνονται.
Επιπρόσθετα είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό το γεγονός ότι πρόσφατα έχουν αναγνωρισθεί ορισμένα στελέχη του MRSA τα οποία είναι ανθεκτικά στο αντιβιοτικό vancomycin (βανκομυκίνη). Μέχρι πρόσφατα το αντιβιοτικό αυτό εξουδετέρωνε όλα τα μικρόβια της οικογένειας των σταφυλόκοκκων συμπεριλαμβανομένου και του MRSA.
Το σοβαρότατο αυτό πρόβλημα έχει θέσει σε συναγερμό τις αρμόδιες
υπηρεσίες σε πολλές χώρες. Σε ορισμένες χώρες, όπως η Ολλανδία και η
Φινλανδία το πρόβλημα αντιμετωπίζεται με επιτυχία. Σε άλλες όπως το
Ηνωμένο Βασίλειο, δυστυχώς τα πράγματα δεν εξελίσσονται καλά και η
κατάσταση επιδεινώνεται.
Οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις σκοτώνουν. Η ανάπτυξη μικροβίων που είναι ανθεκτικά σε πολλά αντιβιοτικά συνεχίζεται αμείωτα.
Πρέπει να ληφθούν μέτρα. Οι θάνατοι αυτοί μπορούν να
προληφθούν. Θα πρέπει να εφαρμοστούν μέτρα παρακολούθησης του
προβλήματος σε όλα τα νοσοκομεία, και αυστηρή λήψη και εφαρμογή των
μέτρων πρόληψης.
medlook.net
Σχόλια