Οστεοπόρωση στην κυριολεξία σημαίνει «πορώδη οστά» και είναι
μια ασθένεια που προκαλεί μείωση στην πυκνότητα των οστών με αποτέλεσμα αυτά να
γίνονται λεπτά και εύθραυστα, ιδιαίτερα σε ανθρώπους προχωρημένης ηλικίας.
Η ασθένεια αυτή εμφανίζεται όταν το ασβέστιο, το φώσφορο και
άλλα μέταλλα χάνονται από τα οστά. Αν και πρόκειται για μια ασθένεια που είναι
πιο συχνή στους ηλικιωμένους, υπάρχουν ωστόσο κάποιοι παράγοντες κινδύνου που
προδιαθέτουν κάποιον να έχει αυτή την ασθένεια, όπως είναι οι γυναίκες,
ιδιαίτερα οι καυκάσιες ή ασιατικής καταγωγής, με λεπτή κατασκευή και
οικογενειακό ιστορικό της πάθησης.
Καθώς τα συμπτώματα της πάθησης μπορεί να παρουσιάσουν μια
ποικιλία τρόπων εμφάνισης, οι επιδράσεις της οστεοπόρωσης κυμαίνονται από απλά
θέματα που αφορούν την ποιότητα ζωής μέχρι τον αυξημένο κίνδυνο θνησιμότητας.
Οι επιπτώσεις της οστεοπόρωσης δεν είναι πάντα άμεσα
αντιληπτές, καθώς πολλές περιπτώσεις της νόσου είναι ασυμπτωματικές. Οι
ασθενείς που δεν παρουσιάζουν συμπτώματα μπορούν να αντιληφθούν την ασθένεια
μόνο όταν υποβληθούν σε κάποια επέμβαση ρουτίνας για οστεοπόρωση ή όταν
υποφέρουν από οστεοπορωτικό κάταγμα κατά τη διάρκεια των καθημερινών τους
δραστηριοτήτων. Αυτά τα κατάγματα επηρεάζουν συχνότερα τα οστά που είναι
επιφορτισμένα να αντέχουν το βάρος, όπως είναι το ισχίο και η σπονδυλική στήλη.
Τα κατάγματα του καρπού προκύπτουν επίσης συχνά, από πτώσεις.
Οι επιπτώσεις της οστεοπόρωσης που έχουν να κάνουν με
κατάγματα ισχίου, τείνουν να είναι πιο σοβαρές και μάλιστα πολλές φορές
απαιτείται χειρουργική επέμβαση για τη θεραπεία της συγκεκριμένης κατάστασης.
Στη συνέχεια οι ασθενείς παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο μετεγχειρητικών
επιπλοκών που σχετίζονται με την ακινησία και μπορεί να περιλαμβάνουν φλεβική
θρόμβωση, πνευμονική εμβολή, πνευμονία και φθορά των μυών. Οι χειρουργικές
επεμβάσεις του ισχίου μπορεί τελικά να οδηγήσουν σε υψηλότερη συχνότητα
εμφάνισης αναπηρίας, ακόμα και θανάτου, ιδιαίτερα στον ηλικιωμένο πληθυσμό.
Ομοίως, οι επιπτώσεις της οστεοπόρωσης που προκύπτουν από τα
κατάγματα της σπονδυλικής στήλης μπορεί να είναι εξίσου καταστροφικές. Αυτά τα
κατάγματα μπορούν να συμβούν χωρίς οποιονδήποτε τραυματισμό ή πτώση. Μπορούν
απλά να προκύψουν από την εξασθένηση των οστών της πλάτης που ονομάζονται
σπόνδυλοι. Αν οι σπόνδυλοι αποδυναμωθούν, η συμπίεσή τους μπορεί να προκαλέσει συμπιεστικά
κατάγματα.
Συχνά τα συμπιεστικά κατάγματα είναι πολύ επώδυνα και
μπορούν να προκαλέσουν μια σπονδυλική παραμόρφωση, γνωστή ως κύφωση. Η επιπλοκή
αυτή μπορεί να αφαιρέσει αρκετά εκατοστά από το ύψος του ασθενή και να
προκαλέσει την εμφάνιση «καμπούρας». Επιπλέον η κύφωση μπορεί να προκαλέσει
συνωστισμό των εσωτερικών οργάνων, με αποτέλεσμα δυσκολίες στην αναπνοή.
Ευτυχώς υπάρχουν πολλές επιλογές θεραπείας που θα μπορούσαν
να βοηθήσουν στη διαχείριση και σε ορισμένες περιπτώσεις στην αποτροπή πολλών
από τις συνέπειες της οστεοπόρωσης. Αυτές περιλαμβάνουν ορμονοθεραπεία,
διφωσφονικά (έχουν εγείρει ωστόσο ανησυχίες επειδή μπορεί να προκαλέσουν σε κάποια άτομα
στομαχικές διαταραχές και φλεγμονή), ταμοξιφαίνη, ραλοξιφαίνη (evista), καθώς και αρκετές
άλλες θεραπείες και φάρμακα. Οι ασθενείς μπορούν, επίσης, να κάνουν αλλαγές
στον τρόπο ζωής τους, που θα τούς βοηθήσουν στην πρόληψη της εμφάνισης ή στη
μείωση της σοβαρότητας των συμπτωμάτων της οστεοπόρωσης. Αυτές οι αλλαγές
περιλαμβάνουν την πρόσληψη αρκετού ασβεστίου και βιταμίνης D, μέσω μιας πιο υγιεινής διατροφής και
συμπληρωμάτων, τακτική άσκηση και διακοπή του καπνίσματος.
Σχόλια