Ο αργός ρυθμός
βαδίσματος θεωρείται χαρακτηριστικό γνώρισμα των ηλικιωμένων, όμως σε ορισμένες
περιπτώσεις δεν είναι φυσιολογική απόρροια της γήρανσης, δείχνει μια νέα
αμερικανική επιστημονική μελέτη.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Πίτσμπεργκ διαπίστωσαν ότι
το αργό βάδισμα οφείλεται σε αλλαγές που συμβαίνουν στον εγκέφαλο και μάλιστα
κατάφεραν να εντοπίσουν από ποιο ακριβώς σημείο πηγάζει.
Σύμφωνα με τα ευρήματα που δημοσιεύονται στην επιθεώρηση Neurology της Αμερικανικής
Ακαδημίας Νευρολογίας, οι ηλικιωμένοι που παρουσιάζουν μεγαλύτερη επιβράδυνση
στον ρυθμό του βαδίσματός τους σε σύγκριση με τους συνομηλίκους τους είναι πιο
πιθανό να παρουσιάζουν συρρίκνωση στον δεξιό ιππόκαμπο του εγκεφάλου τους. Η
περιοχή αυτή ελέγχει κυρίως τη μνήμη, τον προσανατολισμό στον χώρο και την
ικανότητα διατήρησης της στάσης του σώματος.
Έτσι, το αργό βάδισμα αναδεικνύεται πιθανώς σε χρήσιμο
δείκτη για τον έγκαιρο εντοπισμό της άνοιας και άλλων συναφών παθήσεων.
«Η πρόληψη και η πρώιμη αντιμετώπιση της άνοιας μπορεί να
αποτελεί το “κλειδί” για να μειωθεί η παγκόσμια επιβάρυνση που προκύπτει από
την πάθηση, ωστόσο οι διαθέσιμες προσεγγίσεις προσυμπτωματικού ελέγχου είναι
πολύ επεμβατικές και δαπανηρές για να εφαρμοστούν ευρέως» εξηγεί η Άντρεα
Ρόσσο, επίκουρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπεργκ. «Για τη μελέτη μας
χρειάστηκε μόνο ένα χρονόμετρο, ταινία και ένας διάδρομος μήκους 5 μέτρων»
αναφέρει η καθηγήτρια, προσθέτοντας ότι η διάρκεια ενός τέτοιου τεστ αξιολόγησης
δεν ξεπερνά τα 5 λεπτά.
Στο πλαίσιο της μελέτης τους, οι ερευνητές παρακολούθησαν
175 άτομα ηλικίας 70-79 ετών, εκ των οποίων κανένας δεν είχε προβλήματα υγείας
και δεν παρουσίαζε ελλείμματα νοητικής λειτουργίας. Για διάστημα 14 ετών, οι
ερευνητές υπέβαλλαν τους συμμετέχοντες σε τεστ βαδίσματος καθώς και σε
απεικονιστικές εξετάσεις και τεστ νοητικής οξύτητας.
Ο δεξιός ιππόκαμπος ήταν η μόνη περιοχή του εγκεφάλου που
διαπιστώθηκε ότι συρρικνώνεται όσο επιβραδύνεται το βάδισμα και ταυτόχρονα
επιδεινώνονται οι νοητικές επιδόσεις.
Όλοι οι συμμετέχοντες παρουσίασαν επιβράδυνση στον ρυθμό του
βαδίσματός τους χρόνο με τον χρόνο, ωστόσο σε όσους η επιβράδυνση ήταν
μεγαλύτερη κατά 0,1 δευτερόλεπτο τον χρόνο συγκριτικά με τους συνομηλίκους τους
οι πιθανότητες νοητικών δυσκολιών ήταν αυξημένες κατά 47%.
Τα ευρήματα των ερευνητών παρέμειναν σταθερά ακόμη κι όταν
συνυπολογίστηκαν παράγοντες όπως η μυϊκή αδυναμία ή παθήσεις των αρθρώσεων ώστε
να εξηγηθούν οι αλλαγές στο βάδισμα.
Το
διαβάσαμε στο onmed
Σχόλια