Το Καλοκαίρι, σύμφωνα με τους γιατρούς, είναι η καλύτερη περίοδος για την αποκατάσταση της κήλης των αθλητών καθώς οι περισσότεροι βρίσκονται εκτός αθλητικών υποχρεώσεων.
Το γεγονός ότι η περίοδος αποθεραπείας διαρκεί μόλις 4 με 6 εβδομάδες δίνει την δυνατότητα σε κάθε αθλητή, που εχει πρόβλημα κήλης, να την αντιμετωπίσει χωρίς πίεση χρόνου.
«Πράγματι η καλοκαιρινή περίοδος προσφέρεται κυρίως για ποδοσφαιριστές και μπασκετμπολίστες, χωρίς πίεση χρόνου, να αποκαταστήσουν την κήλη τους» αναφέρει ο Δρ Διαμαντής Θωμάς Διευθυντής χειρουργός στο Metropolitan Hospital.
Αξίζει να τονιστεί ότι η κήλη, που αποτελεί το 2 με 5 % όλων των αθλητικών τραυματισμών, στο παρελθόν ανάγκασε σπουδαίους αθλητές να διακόψουν την καριέρα τους.
«Η εξέλιξη της ιατρικής και της τεχνολογίας εχει ξεπεράσει τα προβλήματα του παρελθόντος και σήμερα η αποκατάσταση της κήλης λαπαροσκοπικά διαρκεί μόλις 40 με 50 λεπτά και εχει ποσοστό επιτυχία που ξεπερνά το 98%» εξηγεί ο Δρ Θωμάς.
Λαπαροσκοπική αντιμετώπιση κήλης
Η λαπαροσκοπική αντιμετώπιση της κήλης με τη χρήση πλέγματος προσφέρει αρκετά πλεονεκτήματα σε σχέση με το ανοιχτό χειρουργείο και η μέθοδος αυτή εχει καθιερωθεί πλέον ως μέθοδος επιλογής.
Πραγματοποιείται μέσα από 3 τομές των 5 χιλιοστών στο δέρμα, χωρίς διατομή περιτονιών , απονευρώσεων ή μυών επομένως κατά συνέπεια ελάττωση του μετεγχειρητικού πόνου και άμεση επιστροφή στους αγωνιστικούς χώρους (ταχύτατη ανάρρωση).
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι όταν το πρόβλημα είναι αμφοτερόπλευρο η λαπαροσκοπική αποκατάσταση γίνεται δια των ιδίων τομών και για της δύο πλευρές.
«Το σημαντικότερο όμως ,όπως εξηγεί ο Δρ Θωμάς, είναι το γεγονός ότι η παραμονή του αθλητή στο νοσοκομείο περιορίζεται σε λίγες μόνον ώρες, μέχρι το πολύ μία μέρα. Ο χειρουργημένος μπορεί να περπατήσει και να καθίσει την ίδια μέρα, ενώ η επιστροφή στις καθημερινές του δραστηριότητες όπως είναι το μπάνιο, το ανέβασμα μιας σκάλας, η οδήγηση, το σήκωμα βάρους μέχρι πέντε κιλά, ακόμα και οι σεξουαλικές δραστηριότητες, αποκαθίστανται μέσα σε διάστημα τριών με πέντε ημερών»
Η λαπαροσκοπική επέμβαση, εγγυάται άριστο αισθητικό αποτέλεσμα αφού δεν υπάρχει ουλή, ενώ από ιατρικής πλευράς, επισημαίνεται η μη δημιουργία φλεγμονών αλλά , ούτε και μετεγχειρητικών λοιμώξεων.
Η μέθοδος αυτή, πέραν των πλεονεκτημάτων που έχει, δίνει τη δυνατότητα στο 95% των χειρουργημένων αθλητών να επανέρχονται μετά από 4-6 εβδομάδες στις κανονικές αθλητικές τους δραστηριότητες σε αντίθεση με τις περιπτώσεις ανοιχτής επέμβασης ,που οι ασθενείς χρειάζονται 3-4 μήνες.
Κήλη αθλητών
Το σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών ή αλλιώς κήλη των αθλητών, είναι πάθηση που αντιμετωπίζουν χιλιάδες αθλητές ( άνδρες και γυναίκες) κυρίως ποδοσφαιριστές και καλαθοσφαιριστές ή γενικότερα αθλούμενοι.
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν ,άλγος στην περιοχή της βουβωνικής χώρας και στην ηβική σύμφυση , που μερικές φορές είναι τόσο έντονο που ο επαγγελματίας αθλητής μπορεί να εγκαταλείψει ακόμη και μια λαμπρή καριέρα.
Ο αιτιολογικός μηχανισμός αυτής της πάθησης είναι ο οξύς ή χρόνιος τραυματισμός που μπορεί να συμβεί το ίδιο ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες αθλητές, κυρίως ποδοσφαιριστές λόγω συγκεκριμένων κινήσεων (π.χ. ΣΟΥΤ) και στους καλαθοσφαιριστές (π.χ. ΑΛΜΑΤΑ).
Έτσι έχουμε διάχυτο άλγος επιδεινούμενο με την άσκηση και ιδιαίτερα κατά την έκταση των ισχίων ,στο στρίψιμο και στη στροφή . Ο πόνος αντανακλά στον προσαγωγό ή στους όρχεις, και γίνεται εντονότερος με το βήχα ή το φτέρνισμα ή κατά την διάρκεια της σεξουαλικής επαφής.
Μπορεί να είναι αποτέλεσμα:
- Χαλάρωσης του έξω βουβωνικού στομίου,
- Ρήξη της απονεύρωσης του έξω λοξού,
- Διαχωρισμός βουβωνικού συνδέσμου,
- Ρήξη του κοινού καταφυτικού τένοντα,
- Ρήξη της απονεύρωσης του εγκάρσιου κοιλιακού,
Κλινικά είναι δύσκολο να γίνει διαχωρισμός ανάμεσα στην κήλη των αθλητών και στα άλλα αίτια βουβωνικού άλγους. Για την διαφοροδιάγνωση μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ακτινογραφίες ,υπέρηχους ,κηλογραφίες ,μαγνητική τομογραφία ώστε να αποκλείσουμε της άλλες αιτίες.
Η διάγνωση του βουβωνικού άλγους στους αθλητές είναι δύσκολη για δύο λόγους:
- Η ανατομία της περιοχής είναι πολύπλοκη και
- Συνήθως συνυπάρχουν 2 με 3 διαφορετικοί τραυματισμοί.
Η συντηρητική θεραπεία με φάρμακα και φυσιοθεραπεία συνήθως αποτυγχάνει αλλά σε περιπτώσεις αβέβαιης διάγνωσης μπορεί να δοκιμαστεί.