Το σύνδρομο της Γουέντι έχει τις ρίζες του στην εκλαϊκευμένη ψυχολογία.
Παρά το γεγονός ότι δεν αποτελεί μια αναγνωρισμένη διαταραχή στα εγχειρίδια διαγνωστικής ψυχολογίας, περιλαμβάνει ορισμένες πτυχές που μπορούν να μεταφραστούν σε κλινικές διαστάσεις, οι οποίες χρειάζονται αντιμετώπιση.
Η εστίαση της ύπαρξής σας στη φροντίδα ενός άλλου ατόμου οδηγεί σε μια αργή διαδικασία αυτοκαταστροφής. Η απώλεια της αυτοεκτίμησης ή η υπερβολική σωματική και διανοητική εξάντληση μπορούν εύκολα να σας οδηγήσουν στην κατάθλιψη.
Η κλασική λογοτεχνία προσφέρει αρκετά, ακόμα και αυθεντικά, αρχέτυπα που βοηθούν στην περιγραφή αυτής της πολύ πραγματικής συμπεριφοράς.
Το σύνδρομο της Γουέντι, ή το σύνδρομο του Πίτερ Παν, το σύνδρομο του Οθέλλου και το σύνδρομο της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων, περιγράφουν όλα διαταραχές, προβλήματα και συμπεριφορές σε μια φαντασία που γίνεται πραγματικότητα.
Θα μπορούσαμε εύκολα να πούμε ότι το θέμα του παρόντος άρθρου είναι το πιο συνηθισμένο σύνδρομο από όλα.
Κατά κάποιον τρόπο πολλές γυναίκες εσωτερικεύουν το συγκεκριμένο σύνδρομο, όχι επειδή αναγκάζονται αλλά επειδή αυτό βλέπουν εδώ και γενιές και αυτό αισθάνονται.
Το άτομο που φροντίζει και προσέχει τους άλλους, αγαπάει. Το να εγκαταλείπετε τον εαυτό σας μοιάζει ως ένας εξαιρετικός τρόπος να αγαπάτε. Ωστόσο, μερικές φορές είναι εύκολο να ξεχάσουμε κάτι: όποιος δίνει αξίζει επίσης να λαμβάνει.
Εδώ ξεκινούν τα προβλήματα, με συναισθηματική δυσαρμονία και θλίψη. Σήμερα σας προτείνουμε να σκεφτείτε πάνω σε αυτό με βάση τις παρακάτω πληροφορίες.
Το σύνδρομο της Γουέντι ή η προοδευτική άρνηση του εαυτού
Όπως αναφέραμε, το σύνδρομο αυτό έχει τις ρίζες του στη δημοφιλή ψυχολογία και τα συμπτώματά του είναι πολύ σαφή:
Θεωρείτε ότι το να αγαπάτε σημαίνει, πάνω από όλα, να υπηρετείτε κάποιο άλλο άτομο.
Για ένα μεγάλο διάστημα, μπορεί να αισθάνεστε καλά σε αυτού του είδους τη σχέση. Έτσι κατανοείτε την αγάπη.
Δεν σας προβληματίζει (στην αρχή) το γεγονός ότι οι άλλοι δεν νοιάζονται εξίσου για σας. Απλώς ξέρετε ότι ο σύντροφός σας, για παράδειγμα, αισθάνεται ότι τον αγαπάτε και είναι ευτυχισμένος. Έτσι αισθάνεστε καλά.
Αυτό το κάνετε έτσι ώστε οι γύρω σας να μη θυμώσουν ή να μη στενοχωρηθούν. Αγωνίζεστε για την εξωτερική ισορροπία ξεχνώντας τη δική σας.
Σταδιακά, ωστόσο, αντιλαμβάνεστε ότι οι άλλοι θεωρούν κάθε προσπάθεια και ενέργειά σας ως «φυσιολογική». Αυτό μπορεί να φτάσει σε τέτοιο σημείο που γίνονται τυραννικοί και απαιτητικοί.
Αν αντιμετωπίζετε το σύνδρομο της Γουέντι αυτή τη στιγμή, δώστε προσοχή σε ορισμένα πράγματα που πρέπει να αλλάξετε.
Καταλάβετε ότι αγάπη δεν σημαίνει θυσία: αγάπη σημαίνει δούναι και ΛΑΒΕΙΝ
Πολλοί άνθρωποι ανατράφηκαν με την ιδέα ότι, για να αγαπήσει κανείς, πρέπει να εγκαταλείψει ορισμένα πράγματα προκειμένου να στεριώσει μια σχέση. Αν θέλετε κάποιον, πρέπει να «ανεχτείτε» πολλά πράγματα.
Έχουν επίσης οδηγηθεί να πιστεύουν ότι πρέπει να λένε «ναι» ενώ θέλουν να πουν «όχι». Αρχίζουν να δίνουν προτεραιότητα στους άλλους αντί στον εαυτό τους, κάτι που αποτελεί στόχο των άλλων.
Αν έχετε υιοθετήσει αυτές τις ιδέες στον τρόπο σκέψης σας, αρχίζετε να καταρρέετε κάτω από το βάρος καινούργιων ιδεών:
Αγάπη δεν σημαίνει παραίτηση. Αν εγκαταλείψετε τον εαυτό σας, θα γίνετε απλώς θύμα του.
Μια σχέση αγάπης θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από ωριμότητα και επίγνωση. Αναμφίβολα και τα δύο μέρη θα πρέπει να δίνουν, όμως είναι εξίσου σημαντικό να λαμβάνουν.
Αγάπη σημαίνει δημιουργία ομάδας, συντονισμός των δυνατοτήτων, των ενδιαφερόντων και των αναγκών των μελών της.
Στο σύνδρομο της Γουέντι υπάρχει πάντα ένα άτομο που δίνει και ένα άτομο που λαμβάνει. Το ένα άτομο κερδίζει και το άλλο άτομο σταδιακά χάνει.
Ωστόσο το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι το άτομο που χάνει δεν το συνειδητοποιεί καν αυτό. Στην αρχή της σχέσης αισθάνεται χαρά που φροντίζει το άλλο άτομο, ανησυχεί γι?αυτό και προσέχει την κάθε λεπτομέρεια για να μεγιστοποιήσει την ευημερία του.
Όμως, μετά από μήνες ή χρόνια, το άτομο με το σύνδρομο της Γουέντι παρατηρεί ότι κάτι δεν πάει καλά. Τελικά, αυτό που είναι θεωρείται δεδομένο, δεν εκτιμάται και οι άλλοι ζητούν ακόμα περισσότερα από αυτό.
Μην αφήσετε τον εαυτό σας να πέσει σε αυτή την τρομερή και θλιβερή παγίδα.
Πώς να εστιάσετε σε άλλα είδη συναισθηματικών σχέσεων
Η πρώτη και η πιο ουσιαστική συμβουλή μας: μην παύετε ποτέ να είστε ο εαυτός σας, ανεξάρτητα από το πόσο πολύ αγαπάτε το άλλο άτομο. Διαφορετικά, αργά ή γρήγορα, η ματαίωση, η δυσφορία και η δυστυχία θα κάνουν την εμφάνισή τους.
Η φροντίδα, η προστασία, η προσφορά, η άρνηση ορισμένων πραγμάτων στον εαυτό σας… Ωραία, όμως ο σύντροφός σας θα πρέπει επίσης να σας φροντίζει, να σας δίνει πράγματα και να αρνείται πράγματα στον εαυτό του για χάρη σας. Ανεξάρτητα από όλα αυτά: μια αυταπάρνηση αυτού του είδους θα πρέπει να πραγματοποιείται μόνο αν είναι για το κοινό καλό.
Μην απολογείστε για κάτι που δεν είναι δική σας ευθύνη.
Ο πιο μεγάλος φόβος που έχουν οι άνθρωποι με το σύνδρομο της Γουέντι είναι η εγκατάλειψη. Για να το αποτρέψουν αυτό, μπορούν να κάνουν τα πάντα (ποτέ μην επιτρέψετε στα πράγματα να φτάσουν σε αυτό το άκρο).
Θα πρέπει να μάθετε να είστε ευτυχισμένοι και μόνοι σας. Να απολαμβάνετε τη συντροφιά του εαυτού σας σε σημείο που να γνωρίζετε ότι, αν βρεθείτε μόνοι, δεν θα είναι το τέλος του κόσμου.
Μάθετε επίσης να διορθώνετε τα σχήματα σκέψης σας, ειδικά εκείνα που σας κάνουν να υποφέρετε. Αυτό θα σας βοηθήσει να καλλιεργήσετε καινούργια συναισθήματα που σας κάνουν πιο δυνατούς.
Εγκαταλείψτε ιδέες του τύπου: «αν τους φροντίζω περισσότερο, θα με αγαπούν περισσότερο», ή «καλύτερα να το αφήσω αυτό κι έτσι θα δουν πόσο πολύ τους αγαπώ».
Σταματήστε να προβάλλετε όλες τις ελπίδες, τις επιθυμίες και την ενέργειά σας σε κάποιο άλλο άτομο. Κάντε το μονάχα με δίκαιο τρόπο. Αξίζετε την αγάπη μου και αξίζω το σεβασμό σας.
Να θυμάστε, στην αγάπη πρέπει να υπάρχει αξιοπρέπεια. Μη δεχτείτε ποτέ τίποτα λιγότερο: μάθετε να λαμβάνετε και να αγωνίζεστε για την προσωπική σας ακεραιότητα.
Σχόλια