Που βρίσκονται οι πραγματικές αιτίες των κρίσεων πανικού

Tο χειρότερο βίωμα που έχω ζήσει ποτέ και δεν μπορεί να με καταλάβει κανένας» και προφανώς όταν έχεις ζήσει κάτι τόσο αρνητικό υπερπροστατεύεις τον εαυτό σου με όλες σου τις δυνάμεις (επισκέψεις σε γιατρούς, απομόνωση στο σπίτι γιατί έξω είναι επικίνδυνα).

Δυστυχώς όλη η ενέργεια προσανατολίζεται στον να φανταζόμαστε ότι πιο ακραίο μπορεί να μας συμβεί και μάλιστα να εφευρίσκουμε καταστάσεις όπου τυγχάνει να βρισκόμαστε σε μια παθητική θέση χωρίς να έχουμε κάποιο έλεγχο, δηλαδή ότι ακριβώς συμβαίνει, ζώντας ένα εφιάλτη. Το συναίσθημα της απελπισίας εγκαθίσταται και μας παγιδεύει καθώς φαινόμαστε τελείως ανήμποροι να το ξεφορτωθούμε.

Έχοντας αυτή τη θέαση της ζωής αποδίδουμε τα προβλήματα μας σε δυσμενείς εξωγενείς παράγοντες.

Παράγοντες που αφορούν το παρελθόν («οι γονείς μου ήταν απόντες στο μεγάλωμα μου») είτε σε μεταφυσικές δυνάμεις («φταίει η καντεμιά μου») είτε σε κοινωνικές συγκυρίες («φταίει η οικονομική κρίση») . Όμως μεγαλύτερο σθένος δίνεται στις στενές διαπροσωπικές σχέσεις («φταίει το ταίρι μου που με καταπιέζει», «η κοπέλα μου είναι αδιάφορη», «η μάνα μου είναι συνεχώς άρρωστη») κλπ.

Συχνά αποδίδουμε τα προβλήματα στη δική μας αρνητική αυτοεικόνα («είμαι ευαίσθητος», «νευριάζω εύκολα», «είμαι αδύνατος χαρακτήρας») κλπ.. Δίνουμε σε όλα αυτά μια κεντρική θέση προκειμένου να εξηγήσουμε τα αδιέξοδα.

Δυστυχώς επιμένοντας σε αυτές τις θέσεις δεχόμαστε τις ίδιες αντιδράσεις από το περιβάλλον και έτσι ενδυναμώνονται οι αρχικές μας πεποιθήσεις.

Οι πραγματικές αιτίες που μας οδήγησαν σε αυτή τη κατάσταση απέχουν ωκεανούς.

Είναι εξαιρετικής σημασίας ανατροπή το να θεωρήσει κανείς το ίδιο το σύμπτωμα όχι σαν το πρόβλημα, αλλά ως σημείο εκκίνησης για την πραγματική απελευθέρωση από το αδιέξοδο.

Το περιβάλλον λίγο πριν από το ξέσπασμα των κρίσεων πανικού στον άνθρωπο που τις βιώνει είναι συνήθως ένα πιεστικό περιβάλλον . Το νόημα της κρίσης πανικού είναι μια φυγή άτακτη και ακατανόητη.

Οι αιτίες βρίσκονται στην ίδια την προσωπικότητα του ατόμου που βιώνει τις κρίσεις πανικού, οι εσωτερικές κατασκευασμένες πραγματικότητες που έχουν διαμορφωθεί μέσα από μια μακρά βιωμένη εμπειρία είναι σε αντίφαση με την πραγματικότητα. Αδυνατούν να συνδέσουν ότι βιώνουν με τις τάσεις τους ,τους ρόλους που παίζουν στη ζωή, τις αντιφατικές επιθυμίες, τους φόβους τους.

Μια σε βάθος ψυχοθεραπευτική δουλειά μπορεί μια για πάντα να απαλλάξει το άτομο που υποφέρει όχι μόνο από τα συμπτώματα αλλά και να έχει μια μεταμορφωτική αλλαγή στο σύνολο της προσωπικότητας.

http://www.psixologikosfaros.gr/article_det.asp?artid=6811

Πέτρος Σεπετίδης - Σύμβουλος Ψ.Υγείας