Δύο στους τρεις ασθενείς
με ψωρίαση πάσχουν ταυτοχρόνως από δύο
ή περισσότερες άλλες παθήσεις που μπορεί
να αφορούν οποιοδήποτε τμήμα του σώματός
τους και όπως φαίνεται σχετίζονται με
τη φλεγμονή που προκαλεί τη δερματοπάθειά
τους.
Η συνύπαρξη πολλαπλών
νοσημάτων, στα οποία περιλαμβάνονται
η ψωριασική αρθρίτιδα, τα καρδιαγγειακά
νοσήματα και φλεγμονώδεις παθήσεις του
εντέρου, είναι ιδιαιτέρως συχνή στους
ασθενείς που έχουν περάσει τα 60 τους
χρόνια και δίχως την κατάλληλη αντιμετώπιση
μπορεί να απειλήσει τη ζωή.
Τα υπάρχοντα στοιχεία
δείχνουν ότι η καρδιαγγειακή θνησιμότητα
από στεφανιαία νόσο, πνευμονική εμβολή
και εγκεφαλικό επεισόδιο είναι αυξημένη
κατά 50% στους πάσχοντες από ψωρίαση σε
σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό. Ακόμα
και αιματολογικοί καρκίνοι ή νευρολογικά
νοσήματα ενδέχεται να είναι συχνότερα
στους ασθενείς αυτούς.
«Η ψωρίαση είναι μία
αυτοάνοση δερματοπάθεια, δηλαδή
προκαλείται από διαταραχή του
ανοσοποιητικού συστήματος που οδηγεί
σε υπερβολική παραγωγή κερατίνης στο
δέρμα» λέει ο καθηγητής Δημήτρης
Ρηγόπουλος, διευθυντής της Β’
Πανεπιστημιακής Κλινικής Δερματικών
και Αφροδισίων Νόσων του Νοσοκομείου
Αττικόν και πρόεδρος της Ελληνικής
Δερματολογικής Εταιρείας. «Τα τελευταία
χρόνια διαπιστώνουμε ότι δεν περιορίζεται
στο δέρμα αλλά μπορεί να επηρεάσει πολλά
συστήματα του οργανισμού, με τα νοσήματα
που προκαλούνται να επηρεάζουν έμμεσα
την ψωρίαση και έτσι να δημιουργείται
ένας φαύλος κύκλος που πλήττει σοβαρά
την υγεία των ασθενών».
Πού οφείλεται όμως αυτή
η συνύπαρξη; «Τους ακριβείς μηχανισμούς
δεν τους γνωρίζουμε, αλλά τα υπάρχοντα
στοιχεία συγκλίνουν στο ότι οι
συννοσηρότητες σχετίζονται κυρίως με
τις φλεγμονώδεις διεργασίες που προκαλούν
την ψωρίαση και με παραμέτρους του
τρόπου ζωής, όπως το κάπνισμα και η
υπερκατανάλωση αλκοόλ» απαντά ο
καθηγητής. «Οποια κι αν είναι η αιτία,
γεγονός παραμένει ότι η ψωρίαση δεν
είναι μια αθώα δερματοπάθεια, αλλά ένα
πολυσυστηματικό νόσημα που χρειάζεται
ιδιαίτερη φροντίδα».
Τα νοσήματα
Ποια είναι όμως τα
νοσήματα που συχνότερα εμφανίζονται
μαζί της; Το πρώτο είναι η ψωριασική
αρθρίτιδα, την οποία εκδηλώνει το 30% των
πασχόντων από ψωρίαση, απαντά ο δρ
Ρηγόπουλος.
Οι πάσχοντες από ψωρίαση
έχουν επίσης 2,9 φορές περισσότερες
πιθανότητες από τον γενικό πληθυσμό να
εκδηλώσουν φλεγμονώδη νόσο του εντέρου
(νόσο του Crohn) και 50% περισσότερες
πιθανότητες να υποστούν έμφραγμα αν
έχουν ήπια ψωρίαση (οι πιθανότητες αυτές
είναι επταπλάσιες, αν έχουν σοβαρή
ψωρίαση).
Επιπλέον, η υπέρταση
είναι δύο φορές συχνότερη στους ασθενείς
με ψωρίαση, ο διαβήτης μιάμιση φορά
συχνότερος και η παχυσαρκία δύο φορές.
Ενας ασθενής με ψωρίαση εξάλλου έχει
διπλάσιες πιθανότητες από τον γενικό
πληθυσμό να καπνίζει και 5,5% πιθανότητες
(έναντι 3,3%) να εκδηλώσει σοβαρή κατάθλιψη
με αυτοκτονικό ιδεασμό.
Νέες μελέτες δείχνουν
επίσης ότι οι πάσχοντες από ψωρίαση
έχουν σε ποσοστό έως και 60% μη αλκοολική
λιπώδη νόσο του ήπατος (ο κόσμος την
ξέρει ως «λίπος στο συκώτι») και πως
ίσως έχουν αυξημένες πιθανότητες να
εκδηλώσουν λέμφωμα, υπνική άπνοια,
οστεοπορωτικά κατάγματα, στυτική
δυσλειτουργία και Πάρκινσον.
Ειδικά οι καπνιστές
πάσχοντες από ψωρίαση έχουν 70% περισσότερες
πιθανότητες να εκδηλώσουν φλυκταινώδη
ψωρίαση, μια ασυνήθιστη μορφή της νόσου
στην οποία εμφανίζονται πολυάριθμα
μικρά εξογκώματα γεμάτα πύον, με το
δέρμα ενδιαμέσως να είναι έντονα κόκκινο.
Μάλιστα για να αποσοβηθεί ο κίνδυνος
αυτός, ο ασθενής θα πρέπει να έχει κόψει
το κάπνισμα 20 χρόνια, διευκρινίζει ο δρ
Ρηγόπουλος.
Αποτελεσματικές
θεραπείες για δύσκολες μορφές
Τα καλά νέα είναι ότι
η πρόοδος στην αντιμετώπιση της ψωρίασης
είναι μεγάλη την τελευταία 15ετία, με
αποτέλεσμα να έχει εμπλουτιστεί το
θεραπευτικό οπλοστάσιο εναντίον της
με έξι φάρμακα, τα οποία αναστέλλουν
διάφορους παράγοντες της φλεγμονής και
έτσι σταματούν την υπερπαραγωγή της
κερατίνης, κατά τον καθηγητή Δημήτρη
Ρηγόπουλο.
Τα πιο πρόσφατα
εγκεκριμένα φάρμακα είναι η απρεμιλάστη
και η σεκουκινουμάμπη, τα οποία «έχουν
νέους μηχανισμούς δράσης και προορίζονται
για περιπτώσεις ψωρίασης μέτριας προς
σοβαρή που δεν ανταποκρίνεται στις
κλασικές θεραπείες (μεθοτρεξάτη,
κυκλοσπορίνη και ασιτρετίνη) ή έχει
αντένδειξη σε αυτές», εξηγεί.
«Με τα φάρμακα αυτά οι
οκτώ στους δέκα ασθενείς μπορούν να
έχουν μέχρι και 90% βελτίωση της ψωρίασής
τους μέσα σε ένα μήνα θεραπείας κατά
μέσον όρο», λέει. «Επιπλέον, τα προκαταρκτικά
ευρήματα μεγάλων επιδημιολογικών
μελετών υποδηλώνουν ότι με την επαρκή
θεραπεία της ψωρίασης μπορεί να μειωθεί
και η συχνότητα των συννοσηροτήτων,
επομένως έχει μεγάλη σημασία η ορθή και
συνεχής θεραπεία».
Η ψωρίαση συνήθως
αρχίζει από τους αγκώνες, τα γόνατα και
το τμήμα του δέρματος χαμηλά στη ράχη
(«ουρά») και εξαπλώνεται σε όλο το σώμα.
Υπάρχουν, όμως, περιπτώσεις ασθενών οι
οποίοι έχουν ψωρίαση μόνο στο τριχωτό
της κεφαλής, στα νύχια, στις παλάμες ή
στα πέλματα, η οποία θεωρείται δύσκολη
από θεραπευτικής πλευράς. Ωστόσο «τα
νέα φάρμακα έχουν καλά αποτελέσματα
και σε αυτές τις δύσκολες μορφές και
αυτό είναι μία πολύ σημαντική εξέλιξη»,
τονίζει.
Αριθμοί
2-3% του πληθυσμού πάσχει
από ψωρίαση
6,5 εκατομμύρια Ευρωπαίοι
έχουν ψωρίαση
200.000 Έλληνες έχουν
ψωρίαση
20-30 και 50-60 ετών οι
συνηθέστερες ηλικίες πρώτης εμφάνισης
80% των ασθενών έχουν
κοινή, κατά πλάκας ψωρίαση
22-50% των ασθενών εκδηλώνει
ψωρίαση πρώτα στο τριχωτό της κεφαλής
Παράγοντες κινδύνου
* Οικογενειακό ιστορικό
* Παχυσαρκία
* Κάπνισμα
* Ορισμένες λοιμώξεις
(π.χ. HIV)
http://ygeia.tanea.gr/default.asp?pid=8&ct=1&articleID=24380&la=1
Σχόλια