Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Λίπος στο συκώτι: Πότε εξελίσσεται σε επικίνδυνη στεατοηπατίτιδα - Ποια είναι η σωστή διατροφή



Η συσσώρευση λίπους στο συκώτι είναι ως ένα βαθμό φυσιολογική. Αν όμως η ποσότητα του λίπους αναλογεί σε περισσότερο από το 5-10% του συνολικού βάρους του ήπατος, τότε μιλάμε πλέον για λιπώδη νόσο του ήπατος.
Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, η πάθηση αυτή οφείλεται στην κατάχρηση αλκοόλ (ALD). Ωστόσο, υπάρχει και μια δεύτερη μορφή της πάθησης που ονομάζεται μη αλκοολική λιπώδης νόσος του ήπατος (NAFLD) και δεν οφείλεται στην υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.
Η συσσώρευση λίπους στο συκώτι μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές, ειδικότερα αν εκδηλωθεί φλεγμονή ή εκτενής βλάβη στο συκώτι.
Στην περίπτωση της NAFLD το συκώτι μπορεί να διογκωθεί και, με την πάροδο του χρόνου, τα ηπατικά κύτταρα να αντικατασταθούν από ουλώδη ιστό.

Το φαινόμενο αυτό είναι ευρύτερα γνωστό ως κίρρωση του ήπατος. Καθώς το συκώτι δυσλειτουργεί, μπορεί να εκδηλωθεί ηπατική ανεπάρκεια ή καρκίνος στο συκώτι ή ακόμη και να χάσει πρόωρα τη ζωή του ο ασθενής.
Εκτός από βασικό παράγοντα της κίρρωσης, η NAFLD συμβάλλει επίσης στην καρδιοπάθεια σε υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα.
Η λιπώδης νόσος του ήπατος μπορεί να μη συνοδεύεται από συμπτώματα, ειδικότερα στα πρώτα στάδια. Υπάρχουν όμως μερικές γενικότερες ενδείξεις που φανερώνουν το πρόβλημα:
- υπερβολική κόπωση
- ανεξήγητη απώλεια βάρους ή μειωμένη όρεξη
- γενικευμένη αδυναμία
- ναυτία
- σύγχυση, δυσκολία συγκέντρωσης
Μερικά ακόμη συνοδά συμπτώματα είναι τα εξής:
- πόνος στην κοιλιακή χώρα
- οίδημα
- αποχρωματισμός του δέρματος, συνήθως στο λαιμό και τις μασχάλες

Στεατοηπατίτιδα: Το δεύτερο στάδιο της λιπώδους νόσου
Η λιπώδης νόσος του ήπατος, ωστόσο, μπορεί να εξελιχθεί σε στεατοηπατίτιδα, μία χρόνια φλεγμονή του ήπατος με ίνωση (ουλές) που μπορεί να καταλήξει σε κίρρωση ή/και καρκίνο.
Το ποιοι πάσχοντες από λιπώδες ήπαρ θα εξελιχθούν σε στεατοηπατίτιδα και ποιοι όχι, παραμένει άγνωστο, γι’ αυτό και όλοι πρέπει να υποβάλλονται τακτικά σε προληπτικό τσεκ απ, για να εξακριβωθεί εάν έχει διαταραχθεί η ηπατική λειτουργία τους.
Όταν η μη αλκοολική λιπώδης διήθηση του ήπατος έχει εξελιχθεί σε στεατοηπατίτιδα, οι διατροφικές ανάγκες του ασθενούς αλλάζουν ριζικά.
Αναλυτικότερα, στους ασθενείς συνιστάται:
1. Να μειώσουν το συνολικό λίπος, τα κορεσμένα λιπαρά (είναι κυρίως ζωικής προελεύσεως) και τη χοληστερόλη που προσλαμβάνουν από τυριά, κρέατα, αυγά και γλυκά.
2. Να επιλέγουν ελαιόλαδο, αλλά κι αυτό με μέτρο
3. Να μαγειρεύουν υγιεινά (να προτιμούν κυρίως βραστά και ψητά πιάτα).
4. Να κάνουν μικρά και συχνά γεύματα (τέσσερα έως έξι την ημέρα, αντί για τα τρία κύρια γεύματα που συνιστώνται)
5. Να τρώνε άφθονα φρούτα και λαχανικά
6. Να πίνουν άφθονα υγρά, αλλά να αποφεύγουν το αλκοόλ και να μην κάνουν κατάχρηση καφεΐνης
7. Να τρώνε αργά το βράδυ ένα σνακ με υδατάνθρακες
8. Να προσέχουν τις θερμίδες τους και, αν έχουν περιττά κιλά, να αποκτήσουν και να διατηρήσουν φυσιολογικό βάρος
9. Να μην τρώνε πολύ αλάτι, ούτε πολλά επεξεργασμένα τρόφιμα.

Στην πραγματικότητα, αναλόγως με την ομάδα τροφίμων θα πρέπει να αποφεύγουν:
- Ομάδα ψωμιού: Τα προϊόντα που περιέχουν γάλα και λίπος (λ.χ. πίτες, γλυκά, τηγανίτες, ζυμαρικά με αυγά, δημητριακά με λίπος, κρουασάν, αρτοσκευάσματα με αυγά και βούτυρο κ.λπ.).
- Ομάδα λίπους: Βούτυρο, μαγιονέζα, ζωικό λίπος, ζωμός κρέατος, λιπαρές σούπες, ελιές.
- Ομάδα κρέατος: Λιπαρά κρέατα, αλλαντικά, λουκάνικα, μπέικον, κρόκοι αυγών, εντόσθια (νεφρά, συκώτι, μυαλά), παχιά ψάρια όπως σαρδέλες, σολομός, θαλασσινά, παστά.
- Ομάδα γάλακτος: Πλήρες γάλα, γιαούρτια με περιεκτικότητα σε λιπαρά πάνω από 2%, λιπαρά τυριά, τυριά σε κρέμα, πλήρες σοκολατούχο γάλα, σοκολάτα ή γλυκά με σοκολάτα, παγωτά, κρέμα γάλακτος.
- Ομάδα λαχανικών: Λαχανικά με κρέμα ή λίπος/λάδι.
- Τρόφιμα με ζάχαρη ή απλά σάκχαρα (μέλι, μαρμελάδα κ.τλ.)

Αντιθέτως, πρέπει να καταναλώνουν:
Ομάδα ψωμιού: Λευκό ψωμί ή σικάλεως, φρυγανιές, παξιμάδια, ρύζι καλοβρασμένο, πατάτες βραστές, πατάτες φούρνου, ζυμαρικά, κράκερ και μπισκότα χωρίς γάλα ή λίπος (να διαβάζετε τις ετικέτες τους). Τα όσπρια πρέπει να είναι σε σαλάτα στραγγισμένα (όχι σε σούπα), τα ζυμαρικά al dente, το ρύζι τύπου μπασμάτι ή κίτρινο Αμερικής.
Ομάδα κρέατος: Κρέας μετά από αφαίρεση του ορατού λίπους (άλιπο μοσχαρίσιο, άλιπο χοιρινό δηλαδή χοιρινό ψαρονέφρι), άλιπα ψάρια (όπως βακαλάος, λυθρίνι, γλώσσα, μπαρμπούνι), κοτόπουλο (χωρίς πέτσα) ή γαλοπούλα, αυγά (να προτιμάτε το ασπράδι).
Ομάδα λίπους: Κατά προτίμηση ελαιόλαδο, αλλά και αυτό με μέτρο.
Ομάδα γάλακτος: Πλήρως αποβουτυρωμένα γαλακτοκομικά προϊόντα (επομένως γάλα και γιαούρτι με 0% λιπαρά) και τυριά με πολύ χαμηλά λιπαρά (τυρί τύπου κότατζ).
Ομάδα λαχανικών: Λαχανικά φρέσκα, κατεψυγμένα ή σε κονσέρβα, χωρίς λίπη και λάδια. Προτιμήστε κολοκυθάκια βραστά, τομάτα χωρίς φλούδα και σπόρια, καρότα καλά βρασμένα.
Ομάδα φρούτων: Φρούτα φρέσκα ή σε κομπόστα (σπιτική, χωρίς σιρόπι), φυσικοί χυμοί και μαρμελάδες (χωρίς σπόρια).


http://www.onmed.gr/ygeia/item/339554-lipos-sto-sykoti-pote-ekselissetai-se
-epikindyni-steatoipatitida---poia-einai-i-sosti-diatrofi

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μολυσματική τέρμινθος: Συμπτώματα, μετάδοση και θεραπεία

Η μολυσματική τέρμινθος είναι μία συχνή ιογενής πάθηση που προσβάλλει το δέρμα και ευκαιριακά τα μάτια. Μπορεί να επηρεάσει άτομα κάθε ηλικίας αλλά προσβάλλει κατά κύριο λόγο παιδιά, σεξουαλικά ενεργείς ενήλικες και αυτούς που για κάποιος λόγο δεν έχουν ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Η ηλικία που εμφανίζεται πιο συχνά στα παιδιά η πάθηση είναι μεταξύ ενός και 10 ετών. Δεν απαιτεί πάντα αντιμετώπιση. Ο ιός της μολυσματικής τερμίνθου ανήκει στην οικογένεια των poxvirus και ονομάζεται Molluscum Contagiosum Virus ( MCV ). Αποικεί μόνο τον άνθρωπο. Υπάρχουν 4 τύποι του ιού: MCV -1, MCV -2, MCV -3 και MCV -4. Ο πιο συχνός είναι ο ιός MCV -1 ενώ ο MCV -2 ανιχνεύεται πιο συχνά σε ενήλικες και είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενος. Συμπτώματα Οι βλάβες της μολυσματικής τερμίνθου είναι μικρά σπυράκια, μεγέθους 1-10 χιλιοστών που μοιάζουν με ογκίδια, ελιές ή μαργαριτάρια. Πρόκειται για στρογγυλές, λευκές και γυαλιστερές βλατίδες (θολωτές) με ομφαλωτό κέντρο, που περιέχουν ένα

10 συμπτώματα του «Σιωπηλού Δολοφόνου» των ωοθηκών, που κάθε γυναίκα ΠΡΕΠΕΙ να γνωρίζει

Υπολογίζεται ότι στης ΗΠΑ περισσότερες από 550 γυναίκες πεθαίνουν κάθε χρόνο από καρκίνο στις ωοθήκες. Πιστεύεται πως οι κύριες αιτίες αυτής της μορφής καρκίνου περιλαμβάνουν: Την ηλικία Τη κληρονομικότητα Τη χρήση αντισυλληπτικών Αυτό όμως που είναι το πιο ανησυχητικό είναι ότι οι περισσότερες που μαθαίνουν πως έχουν αυτή τη μορφή καρκίνου, το μαθαίνουν στα τελευταία στάδια, όταν δεν υπάρχει πια ελπίδα. Γι’αυτό είναι πολύ σημαντικό να μην αγνοούμε τα σημάδια αυτού του σιωπηλού δολοφόνου, γιατί μία έγκαιρη διάγνωση θα σας σώσει τη ζωή. Τα 10 κυριότερα συμπτώματα είναι: 1. Συχνοί κοιλόπονοι 2. Πόνος στη λεκάνη και το στομάχι 3. Ασταθή έμμηνος ρύση Ο καρκίνος των ωοθηκών μπορεί να αναπτυχθεί και σε κορίτσια που δεν έχει αρχίσει ακόμα ο κύκλος του, ωστόσο είναι πολύ πιο συνηθισμένος σε γυναίκες άνω των 55. 4. Αίσθημα κόπωσης χωρίς προφανή λόγο 5. Παράξενο αίσθημα κορεσμού Το να νιώθεις φουσκωμένος όταν δεν έχεις φάει είναι ένα κοινό σύμπτωμα το

Εγκεφαλική μικροαγγειοπάθεια και κίνδυνοι - Η ικανότητα ισορροπίας στο ένα πόδι «δείκτης» εγκεφαλικής υγείας

Η εγκεφαλική μικροαγγειοπάθεια αποτελεί επικίνδυνο εχθρό για τη μέση ηλικία και πολύ περισσότερο όταν συνυπάρχουν παθήσεις όπως ο διαβήτης και η υπέρταση Προσβάλει κατά κύριο λόγο τα μικρά τριχοειδή αγγεία του μεσεγκεφάλου και προκαλεί χαρακτηριστικές διαταραχές στην ροή του αίματος.. Η τριάδα αυτών των διαταραχών αποτελείται από διαταραχές μνήμης και   προσοχής , δυσχέρεια βάδισης και ακράτεια. Σ’αυτήν την κεντρική συμπτωματολογία προστίθενται και άλλες δυσλειτουργίες. Η νόσος, η συχνότητα της οποίας αυξάνεται με την ηλικία, πιστεύεται ότι αποτελεί ένδειξη αυξημένου κινδύνου για μελλοντικό σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο, ενώ προγενέστερες μελέτες την έχουν επίσης συσχετίσει με απώλεια του συντονισμού των κινήσεων και νοητική διαταραχή. Έτσι, η έγκαιρη διάγνωση και η θεραπευτική αντιμετώπιση είναι αναγκαίες ώστε να αποφευχθεί η εξέλιξή της. Η πιθανή δυσκολία ενός ατόμου να ισορροπήσει στο ένα πόδι για τουλάχιστον 20 δευτερόλεπτα θα μπορούσε να είναι δείκτης ε