Η ψυχογενής φυγή

Η ψυχογενής φυγή, είναι το φαινόμενο κατά το οποίο ξαφνικά κάποιος σηκώνεται και φεύγει από τον τόπο του, αφήνοντας πίσω οικογένεια και εργασία, και χωρίς προειδοποίηση ή πληροφορία για τις κινήσεις του.

Μερικές φορές παίρνει καινούργια ταυτότητα και ταξιδεύει ή φτιάχνει καινούργια κατοικία και οικογένεια. Αλλά συνήθως η φυγή περιορίζεται σε ένα ταξίδι, που φαίνεται σαν να έχει κάποιον προορισμό, (σε αντίθεση με την άσκοπη περιπλάνηση που χαρακτηρίζει τις κινήσεις ενός ατόμου με ψυχογενή αμνησία), και συνοδεύεται από μερική απόρριψη της παλιάς του ταυτότητας χωρίς πολλές κοινωνικές επαφές. Επίσης, μπορεί να υπάρχει δυσκολία προσανατολισμού, αλλά όχι πάντα.

Αν υπάρξει καινούρια ταυτότητα, τότε αυτή συνήθως είναι πιο ζωντανή και με λιγότερες αναστολές από ό,τι η προηγούμενη. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το άτομο μπορεί να εμφανισθεί με νέο όνομα, νέα δουλειά, νέες κοινωνικές σχέσεις κτλ. και μπορεί να λειτουργήσει για μεγάλο διάστημα χωρίς πρόβλημα. Με την καινούργια του ταυτότητα, το άτομο τείνει να είναι πιο εξωστρεφές και δραστήριο από ό,τι ήταν στην προηγούμενη ζωή του. Ταυτόχρονα είναι σε θέση να δημιουργήσει καινούργιες σχέσεις και μία ανεξάρτητη, καθόλα συγκροτημένη κοινωνική υπόσταση, που δεν αφήνει κανένα στίγμα να φανεί ένδειξη ψυχικής διαταραχής.

Πάντως, στις περισσότερες περιπτώσεις η φυγή δεν συμπεριλαμβάνει την ανάληψη καινούριας ταυτότητας., διαρκεί λίγο, το ταξίδι φαίνεται άσκοπο, οί κοινωνικές σχέσεις είναι λίγες ή αποφεύγονται και η ανάληψη της νέας ταυτότητας ή δεν υπάρχει, όπως είπαμε, ή είναι ατελής.

Στη διάρκεια της φυγής μπορεί να υπάρχει κατάθλιψη, ντροπή, ενοχή, αυτοκτονικός και ανθρωποκτονικός ιδεασμός (ή και απόπειρες αυτοκτονίας ή εκρήξεις βίας) και το άτομο να δίνει κατά προσέγγιση απαντήσεις. Σε άτομα με ψυχογενή φυγή μπορεί να συνυπάρχει κάποια διαταραχή διάθεσης, διαταραχή μετά από ψυχοτραυματικό στρες ή κάποια διαταραχή σχετιζόμενη με ουσίες.

Η έναρξη της ψυχογενής φυγής συνήθως συνδέεται με τραυματικά ή έντονα στρεσογόνα γεγονότα, όπως φυσικές καταστροφές, πολεμικές μάχες, προσωπικές απώλειες ή απορρίψεις ή οικονομικές πιέσεις. Ίσως ψυχολογικοί παράγοντες, όπως το να έχει μεγαλώσει το άτομο σε μια δυσλειτουργική οικογένεια ή να έχει ευαισθησία στον αποχωρισμό, να προδιαθέτουν για την εμφάνιση της διαταραχής.

Η ανάνηψη είναι τόσο απότομη όσο είναι και η έναρξη της διαταραχής. Το άτομο μπορεί να έχει αμνησία για γεγονότα που συνέβησαν κατά τη φυγή ή και για παλιότερα τραυματικά γεγονότα, και γενικά δεν θυμάται τίποτα από όσα έκανε ή του συνέβησαν. Οι υποτροπές είναι σπάνιες. Τα άτομα σπάνια παραμένουν σε κατάσταση ψυχογενής φυγής μέχρι τη στιγμή που θα έρθουν σε επαφή με τον ψυχαναλύτη, ή ψυχοθεραπευτή ή ψυχολόγο, με την μέθοδο των ελεύθερων συνειρμών θα παρθούν πληροφορίες για την πραγματική ταυτότητα του ασθενή. Ύστερα από την ανάκτηση της πραγματικής ταυτότητας, η ψυχανάλυση-ψυχοθεραπεία μπορεί να βοηθήσει στην ανακάλυψη και την κατανόηση των ενδοψυχικών και διαπροσωπικών στρεσογόνων παραγόντων που προκάλεσαν τη φυγή.

genenutrition

Ζωγραφιά Αντωνιάδου

Ψυχαναλύτρια-Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας