Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τι συμβαίνει όταν τρίζουμε τα δόντια μας στον ύπνο μας;


Σίγουρα το έχουν ακούσει οι περισσότεροι. Κάποιος συγγενής ή φίλος που έτυχε να κοιμηθεί το βράδυ στο σπίτι μας, μας τρόμαξε!! Ξυπνήσαμε από έναν περίεργο ανατριχιαστικό θόρυβο και προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τι συνέβαινε. Μήπως έσπασε κάποιος σωλήνας στα υδραυλικά; Μήπως μπήκε κανένας διαρρήκτης και ψάχνει τα δωμάτια; Μα τι συμβαίνει τέλος πάντων, από που προέρχεται ο θόρυβος αυτός; Τέλος συνειδητοποιούμε ότι ο θόρυβος αυτός προέρχεται από τον άνθρωπο που κοιμάται και ο οποίος έχει το συνήθειο να τρίζει τα δόντια του. Πιστέψτε μας ο θόρυβος αυτό δεν μοιάζει με κανένα άλλο που έχετε ακούσει. Αλήθεια τι είναι ο “βρυγμός” ή αλλιώς το τρίξιμο των δοντιών; Πως προκαλείται τι φθορά δημιουργεί στα δόντια και στη γνάθο; πως αντιμετωπίζεται; Μήπως τρίζετε και εσείς τα δόντια σας και δεν το ξέρετε; Διαβάστε το επιστημονικό άρθρο που ακολουθεί και θα λυθούν όλες σας οι απορίες.  
 
Ο όρος βρυγμός αναφέρεται στο σφίξιμο και στο τρίξιμο των δοντιών κατά την διάρκεια της ημέρας η της νύχτας. Εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα στις γυναίκες και στο 20% έως το 75% του ελληνικού πληθυσμού. Αποτελεί μια παραλειτουργικη κίνηση που συμβαίνει στο υποσυνείδητο, επομένως οι περισσότεροι ασθενείς δεν γνωρίζουν ότι τρίζουν η σφίγγουν τα δόντια τους.
Αποτέλεσμα είναι η αποτριβη των δοντιών που αφορά την πάνω και κάτω γνάθο. Οι μασητήριοι μύες υπερλειτουργουν και κουράζονται, οι κροταφογναθικες αρθρώσεις υπερφορτίζονται και τα δόντια φθείρονται πολύ περισσότερο από το φυσιολογικό.
Επίσης εμφανίζεται πόνος και δυσκολία στην μάσηση και την ομιλια, πονος και θόρυβος στις κροταφογναθικες αρθρώσεις μειωμένη κινητικότητα της γνάθου και πονοκέφαλος.

Ο ακριβής μηχανισμός δεν είναι γνωστός. Όλοι συμφωνούν στην πολυπαραγοντικη μορφή της νόσου και στο γεγονός ότι ελέγχεται από το κεντρικό νευρικό σύστημα. Ως αιτιολογικοί παράγοντες έχουν αναφερθεί η σύγκλειση, γενετικοί και παθοφυσιολογικοι παράγοντες. Επιπλέον σχετίζεται με νευρολογικές η ψυχιατρικές ασθενειες. Σίγουρα το άγχος και η ψυχολογική πίεση αποτελούν επιβαρυντικούς παράγοντες και όχι αιτιολογικούς.

Πολλές φορές η διάγνωση γίνεται κατά την κλινική εξέταση από τον οδοντίατρο όπου διαπιστώνει αποτριβες των δοντιών βρυγμοφασετες όπως λέγονται, κατάγματα αποκαταστάσεων αλλά και την παρουσία εντυπωματων των δοντιών στα πλάγια χείλη της γλώσσας.

Όσο αφορά την θεραπεία η όλη παρέμβαση του οδοντιάτρου έχει να κάνει με την ανακούφιση των συμπτωμάτων και τον έλεγχο των υπέρμετρων δυνάμεων που ασκούνται στο στοματογναθικο σύστημα, στους ιστούς και στις αποκαταστάσεις

Στους ασθενείς που ο βρυγμός συμβαίνει κατά την διάρκεια της ημέρας ο οδοντίατρος μπορεί να υποδείξει ασκήσεις χαλάρωσης. Επίσης χρησιμοποιείται νάρθηκας δοντιών από κατάλληλο υλικό που φοριέται κατά την διάρκεια του ύπνου. Τέλος πρέπει να γίνει αποκατάσταση της φυσιολογικής μορφολογίας των δοντιών για την επαναφορά της σωστού ύψους προσώπου και την αποφυγή μεγαλύτερης καταστροφής των δοντιών.

iatropedia

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μολυσματική τέρμινθος: Συμπτώματα, μετάδοση και θεραπεία

Η μολυσματική τέρμινθος είναι μία συχνή ιογενής πάθηση που προσβάλλει το δέρμα και ευκαιριακά τα μάτια. Μπορεί να επηρεάσει άτομα κάθε ηλικίας αλλά προσβάλλει κατά κύριο λόγο παιδιά, σεξουαλικά ενεργείς ενήλικες και αυτούς που για κάποιος λόγο δεν έχουν ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Η ηλικία που εμφανίζεται πιο συχνά στα παιδιά η πάθηση είναι μεταξύ ενός και 10 ετών. Δεν απαιτεί πάντα αντιμετώπιση. Ο ιός της μολυσματικής τερμίνθου ανήκει στην οικογένεια των poxvirus και ονομάζεται Molluscum Contagiosum Virus ( MCV ). Αποικεί μόνο τον άνθρωπο. Υπάρχουν 4 τύποι του ιού: MCV -1, MCV -2, MCV -3 και MCV -4. Ο πιο συχνός είναι ο ιός MCV -1 ενώ ο MCV -2 ανιχνεύεται πιο συχνά σε ενήλικες και είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενος. Συμπτώματα Οι βλάβες της μολυσματικής τερμίνθου είναι μικρά σπυράκια, μεγέθους 1-10 χιλιοστών που μοιάζουν με ογκίδια, ελιές ή μαργαριτάρια. Πρόκειται για στρογγυλές, λευκές και γυαλιστερές βλατίδες (θολωτές) με ομφαλωτό κέντρο, που περιέχουν ένα

10 συμπτώματα του «Σιωπηλού Δολοφόνου» των ωοθηκών, που κάθε γυναίκα ΠΡΕΠΕΙ να γνωρίζει

Υπολογίζεται ότι στης ΗΠΑ περισσότερες από 550 γυναίκες πεθαίνουν κάθε χρόνο από καρκίνο στις ωοθήκες. Πιστεύεται πως οι κύριες αιτίες αυτής της μορφής καρκίνου περιλαμβάνουν: Την ηλικία Τη κληρονομικότητα Τη χρήση αντισυλληπτικών Αυτό όμως που είναι το πιο ανησυχητικό είναι ότι οι περισσότερες που μαθαίνουν πως έχουν αυτή τη μορφή καρκίνου, το μαθαίνουν στα τελευταία στάδια, όταν δεν υπάρχει πια ελπίδα. Γι’αυτό είναι πολύ σημαντικό να μην αγνοούμε τα σημάδια αυτού του σιωπηλού δολοφόνου, γιατί μία έγκαιρη διάγνωση θα σας σώσει τη ζωή. Τα 10 κυριότερα συμπτώματα είναι: 1. Συχνοί κοιλόπονοι 2. Πόνος στη λεκάνη και το στομάχι 3. Ασταθή έμμηνος ρύση Ο καρκίνος των ωοθηκών μπορεί να αναπτυχθεί και σε κορίτσια που δεν έχει αρχίσει ακόμα ο κύκλος του, ωστόσο είναι πολύ πιο συνηθισμένος σε γυναίκες άνω των 55. 4. Αίσθημα κόπωσης χωρίς προφανή λόγο 5. Παράξενο αίσθημα κορεσμού Το να νιώθεις φουσκωμένος όταν δεν έχεις φάει είναι ένα κοινό σύμπτωμα το

Εγκεφαλική μικροαγγειοπάθεια και κίνδυνοι - Η ικανότητα ισορροπίας στο ένα πόδι «δείκτης» εγκεφαλικής υγείας

Η εγκεφαλική μικροαγγειοπάθεια αποτελεί επικίνδυνο εχθρό για τη μέση ηλικία και πολύ περισσότερο όταν συνυπάρχουν παθήσεις όπως ο διαβήτης και η υπέρταση Προσβάλει κατά κύριο λόγο τα μικρά τριχοειδή αγγεία του μεσεγκεφάλου και προκαλεί χαρακτηριστικές διαταραχές στην ροή του αίματος.. Η τριάδα αυτών των διαταραχών αποτελείται από διαταραχές μνήμης και   προσοχής , δυσχέρεια βάδισης και ακράτεια. Σ’αυτήν την κεντρική συμπτωματολογία προστίθενται και άλλες δυσλειτουργίες. Η νόσος, η συχνότητα της οποίας αυξάνεται με την ηλικία, πιστεύεται ότι αποτελεί ένδειξη αυξημένου κινδύνου για μελλοντικό σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο, ενώ προγενέστερες μελέτες την έχουν επίσης συσχετίσει με απώλεια του συντονισμού των κινήσεων και νοητική διαταραχή. Έτσι, η έγκαιρη διάγνωση και η θεραπευτική αντιμετώπιση είναι αναγκαίες ώστε να αποφευχθεί η εξέλιξή της. Η πιθανή δυσκολία ενός ατόμου να ισορροπήσει στο ένα πόδι για τουλάχιστον 20 δευτερόλεπτα θα μπορούσε να είναι δείκτης ε