Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Υπνική άπνοια



Το σύνδρομο της υπνικής άπνοιας αναφέρεται σε μια κλινική κατάσταση κατά την οποία παρατηρείται διακοπή της αναπνοής κατά τη διάρκεια του ύπνου η οποία είναι μεγαλύτερη από αυτή που φυσιολογικά διαμεσολαβεί ανάμεσα σε δύο αναπνοές και προσδιορίζεται περίπου ίση με διάρκεια 10 δευτερολέπτων.

Αίτια
Η πάθηση οφείλεται κατά κύριο λόγο στη στένωση ή απόφραξη του φάρυγγα κατά τη
διάρκεια του ύπνου. Αυτό οφείλεται στην υπερβολική χαλάρωση των μυών του λαιμού και της γλώσσας κατά τη διάρκεια του ύπνου, οι οποίοι «πέφτουν» προς τα πίσω και αποφράσσουν το φάρυγγα. Μία άλλη συνήθης αιτία της απόφραξης αυτής είναι η παχυσαρκία, καθώς η αυξημένη ποσότητα λίπους στην περιοχή μπορεί επίσης να προκαλέσει στένωση.

Συμπτώματα
Το άτομο που πάσχει από το σύνδρομο της υπνικής άπνοιας παρουσιάζει έντονο ροχαλητό και γενικά ανήσυχο ύπνο. Καθώς δυσκολεύεται να αναπνεύσει κατά τη διάρκεια του ύπνου, ξυπνάει προκειμένου να πάρει αναπνοή και ξανακοιμάται αμέσως. Ωστόσο, το γεγονός είναι ότι ο ύπνος του δεν είναι βαθύς, αλλά διακοπτόμενος και ανήσυχος.
Έτσι, το άτομο δεν ξεκουράζεται όσο θα έπρεπε κατά τη διάρκεια της νύχτας, με αποτέλεσμα να αισθάνεται κουρασμένο καθ' όλη τη διάρκεια της μέρας και η απόδοσή του να πέφτει. Διαταράσσεται σημαντικά η μνήμη και η ικανότητα συγκέντρωσής του, ενώ πολύ συχνά παραπονείται για δυσκολία αφύπνισης και πρωινούς πονοκεφάλους. Παράλληλα, οι οικείοι του μπορεί να παρατηρήσουν αλλαγή στη συμπεριφορά του, νευρικότητα και ευερεθιστότητα.
Ο κίνδυνος που προκύπτει άμεσα εξαιτίας του συνδρόμου της υπνικής άπνοιας είναι το γεγονός ότι τα άτομα που πάσχουν από αυτό τείνουν να κοιμηθούν στην πρώτη ευκαιρία, είτε υπό συνθήκες που ευνοούν κάτι τέτοιο, όπως όταν βλέπουν τηλεόραση, είτε υπό συνθήκες που δεν το ευνοούν, όπως κατά τη διάρκεια της εργασίας ή της οδήγησης. Τα άτομα αυτά δύσκολα μπορούν να αποφύγουν αυτήν τη γρήγορη έλευση του ύπνου, με αποτέλεσμα να γίνονται επικίνδυνα, τόσο για τον ίδιο τον εαυτό τους, όσο και για τους άλλους, όπως για παράδειγμα εάν αυτό συμβεί κατά τη διάρκεια της οδήγησης ή της χρήσης κάποιου μηχανήματος.

Θεραπεία
Σημαντική είναι, από πλευράς του ίδιου του ασθενούς, η τροποποίηση ορισμένων συνηθειών που πιθανώς να επιβαρύνουν το πρόβλημα. Έτσι, συνιστάται η μείωση του σωματικού βάρους, σε περίπτωση παχυσαρκίας, η μεταβολή της θέσης του ύπνου (συνήθως στην ύπτια θέση το πρόβλημα είναι εντονότερο), η αποφυγή αλκοόλ και ηρεμιστικών ή υπνωτικών φαρμάκων και γενικά η διατήρηση ανοικτής της μύτης. Η πιο αποτελεσματική, ωστόσο, αντιμετώπιση του συνδρόμου της υπνικής άπνοιας είναι η χορήγηση συνεχούς ροής αέρα κατευθείαν στη μύτη με τη βοήθεια μιας ειδικής συσκευής (CPAP). Με τη μέθοδο αυτή, ο ασθενής φορά κατά τη διάρκεια του ύπνου μια ειδική μάσκα στη μύτη, μέσω της οποίας παρέχεται αέρας υπό πίεση.
Σε πιο βαριές περιπτώσεις, όπου το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται ικανοποιητικά με τη μέθοδο αυτή, είναι δυνατό να απαιτηθεί ειδική χειρουργική επέμβαση στην περιοχή, με στόχο τη διάνοιξη ενός ορισμένου σημείου των αεραγωγών για τη διευκόλυνση της ροής του αέρα κατά τη διάρκεια του ύπνου.


http://www.stogiatro.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=241

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μολυσματική τέρμινθος: Συμπτώματα, μετάδοση και θεραπεία

Η μολυσματική τέρμινθος είναι μία συχνή ιογενής πάθηση που προσβάλλει το δέρμα και ευκαιριακά τα μάτια. Μπορεί να επηρεάσει άτομα κάθε ηλικίας αλλά προσβάλλει κατά κύριο λόγο παιδιά, σεξουαλικά ενεργείς ενήλικες και αυτούς που για κάποιος λόγο δεν έχουν ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Η ηλικία που εμφανίζεται πιο συχνά στα παιδιά η πάθηση είναι μεταξύ ενός και 10 ετών. Δεν απαιτεί πάντα αντιμετώπιση. Ο ιός της μολυσματικής τερμίνθου ανήκει στην οικογένεια των poxvirus και ονομάζεται Molluscum Contagiosum Virus ( MCV ). Αποικεί μόνο τον άνθρωπο. Υπάρχουν 4 τύποι του ιού: MCV -1, MCV -2, MCV -3 και MCV -4. Ο πιο συχνός είναι ο ιός MCV -1 ενώ ο MCV -2 ανιχνεύεται πιο συχνά σε ενήλικες και είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενος. Συμπτώματα Οι βλάβες της μολυσματικής τερμίνθου είναι μικρά σπυράκια, μεγέθους 1-10 χιλιοστών που μοιάζουν με ογκίδια, ελιές ή μαργαριτάρια. Πρόκειται για στρογγυλές, λευκές και γυαλιστερές βλατίδες (θολωτές) με ομφαλωτό κέντρο, που περιέχουν ένα

10 συμπτώματα του «Σιωπηλού Δολοφόνου» των ωοθηκών, που κάθε γυναίκα ΠΡΕΠΕΙ να γνωρίζει

Υπολογίζεται ότι στης ΗΠΑ περισσότερες από 550 γυναίκες πεθαίνουν κάθε χρόνο από καρκίνο στις ωοθήκες. Πιστεύεται πως οι κύριες αιτίες αυτής της μορφής καρκίνου περιλαμβάνουν: Την ηλικία Τη κληρονομικότητα Τη χρήση αντισυλληπτικών Αυτό όμως που είναι το πιο ανησυχητικό είναι ότι οι περισσότερες που μαθαίνουν πως έχουν αυτή τη μορφή καρκίνου, το μαθαίνουν στα τελευταία στάδια, όταν δεν υπάρχει πια ελπίδα. Γι’αυτό είναι πολύ σημαντικό να μην αγνοούμε τα σημάδια αυτού του σιωπηλού δολοφόνου, γιατί μία έγκαιρη διάγνωση θα σας σώσει τη ζωή. Τα 10 κυριότερα συμπτώματα είναι: 1. Συχνοί κοιλόπονοι 2. Πόνος στη λεκάνη και το στομάχι 3. Ασταθή έμμηνος ρύση Ο καρκίνος των ωοθηκών μπορεί να αναπτυχθεί και σε κορίτσια που δεν έχει αρχίσει ακόμα ο κύκλος του, ωστόσο είναι πολύ πιο συνηθισμένος σε γυναίκες άνω των 55. 4. Αίσθημα κόπωσης χωρίς προφανή λόγο 5. Παράξενο αίσθημα κορεσμού Το να νιώθεις φουσκωμένος όταν δεν έχεις φάει είναι ένα κοινό σύμπτωμα το

Εγκεφαλική μικροαγγειοπάθεια και κίνδυνοι - Η ικανότητα ισορροπίας στο ένα πόδι «δείκτης» εγκεφαλικής υγείας

Η εγκεφαλική μικροαγγειοπάθεια αποτελεί επικίνδυνο εχθρό για τη μέση ηλικία και πολύ περισσότερο όταν συνυπάρχουν παθήσεις όπως ο διαβήτης και η υπέρταση Προσβάλει κατά κύριο λόγο τα μικρά τριχοειδή αγγεία του μεσεγκεφάλου και προκαλεί χαρακτηριστικές διαταραχές στην ροή του αίματος.. Η τριάδα αυτών των διαταραχών αποτελείται από διαταραχές μνήμης και   προσοχής , δυσχέρεια βάδισης και ακράτεια. Σ’αυτήν την κεντρική συμπτωματολογία προστίθενται και άλλες δυσλειτουργίες. Η νόσος, η συχνότητα της οποίας αυξάνεται με την ηλικία, πιστεύεται ότι αποτελεί ένδειξη αυξημένου κινδύνου για μελλοντικό σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο, ενώ προγενέστερες μελέτες την έχουν επίσης συσχετίσει με απώλεια του συντονισμού των κινήσεων και νοητική διαταραχή. Έτσι, η έγκαιρη διάγνωση και η θεραπευτική αντιμετώπιση είναι αναγκαίες ώστε να αποφευχθεί η εξέλιξή της. Η πιθανή δυσκολία ενός ατόμου να ισορροπήσει στο ένα πόδι για τουλάχιστον 20 δευτερόλεπτα θα μπορούσε να είναι δείκτης ε