Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τι είναι η παραισθησία και πώς αντιμετωπίζεται



Η παραισθησία είναι μια προσωρινή μεταβολή στην αίσθηση που δεν συνοδεύεται από κάποια μακροχρόνια βλάβη ή αλλαγές και πολλοί άνθρωποι τη βιώνουν σε κάποια στιγμή της ζωής τους.

Τα χρόνια επεισόδια παραισθησίας μπορεί να υποδηλώνουν πως κάποιος αντιμετωπίζει κάποιο νευρολογικό πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί, με τις αλλαγές στην αίσθηση να αποτελούν το σύμπτωμα μιας σοβαρής υποκείμενης κατάστασης.

Σε ορισμένες περιπτώσεις η παραισθησία περιλαμβάνει ένα αίσθημα τσιμπήματος ή τσουξίματος. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να βιώσουν ένα σύντομο κύμα θερμότητας ή ψυχρότητας ή ένα μούδιασμα κατά τη διάρκεια του οποίου δεν αισθάνονται το παραμικρό στην πληγείσα περιοχή. Η αίσθηση φαγούρας στο δέρμα μπορεί επίσης σε κάποιες περιπτώσεις να υποδηλώνει παραισθησία. Συνήθως αυτή η αίσθηση εξαφανίζεται μετά από λίγα λεπτά χωρίς να αφήνει πίσω της κάποια αξιοσημείωτη μεταβολή.

Η παροδική παραισθησία έχει σύντομη διάρκεια και αποτελεί απόκριση σε περιβαλλοντικά αίτια. Για παράδειγμα, κάποιος που κατεβάζει το φερμουάρ ενός στενού παντελονιού μπορεί να νοιώσει σα να τον τσιμπάνε βελόνες και καρφίτσες γύρω από τη μέση για μια στιγμή. Ακρα που έχουν… αποκοιμηθεί, είναι ένα άλλο παράδειγμα παροδικής παραισθησίας. Το τσίμπημα στο λαιμό ή κατά μήκος των άκρων μπορεί επίσης να προκαλέσει μια περίπτωση παροδικής παραισθησίας.

Η χρόνια παραισθησία είναι μια νευρολογική κατάσταση που προκαλείται από ένα σφάλμα στους νευρώνες που μεταδίδουν σήματα σε όλο το νευρικό σύστημα. Είναι συνήθως ένα σύμπτωμα προβλήματος όπως κακή κυκλοφορία, φλεγμονή ή ιατρική κατάσταση που μπορεί να κυμαίνεται από όγκο στον εγκέφαλο μέχρι ένα πιασμένο νεύρο στη σπονδυλική στήλη. Αυτό το είδος αλλαγής αίσθησης θα εμφανιστεί για παρατεταμένες περιόδους και θα συνεχίσει να εμφανίζεται ξανά στο ίδιο μέρος σε αντίθεση με μια παροδική αλλαγή στην αίσθηση που σπάνια θα χτυπήσει δύο φορές στο ίδιο σημείο.

Εκτός από το ότι προκαλείται από ορισμένες ιατρικές συνθήκες, η χρόνια παραισθησία μπορεί επίσης να προκληθεί από ατύχημα κατά τη διάρκεια ιατρικών διαδικασιών και σε ορισμένες περιπτώσεις είναι μια συχνή παρενέργεια. Οι οδοντίατροι μάλιστα παρατηρούν τέτοιου είδους προσωρινές αλλαγές στην αίσθηση μεταξύ των ασθενών τους μετά από διαδικασίες όπως οι απονευρώσεις. Οι ασθενείς θα πρέπει πάντα να αναφέρουν αλλαγές στην αίσθηση στο γιατρό, ακόμη και αν είναι αναμενόμενες, ούτως ώστε ο γιατρός να μπορεί να είναι ενημερωμένος σχετικά με την κατάσταση του ασθενούς.

Οι άνθρωποι που βιώνουν επίμονες και επαναλαμβανόμενες αλλαγές στην αίσθηση θα πρέπει να συμβουλευτούν έναν νευρολόγο. Ο νευρολόγος μπορεί να προσδιορίσει τη βασική αιτία και να συνεργαστεί με τον ασθενή, ώστε να αναπτύξει ένα σχέδιο θεραπείας για την πάθηση που προκαλεί το πρόβλημα. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας, το πρόβλημα της παραισθησίας θα πρέπει φυσιολογικά να επιλυθεί. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να μην είναι δυνατή η θεραπεία της υποκείμενης κατάστασης και στην περίπτωση αυτή μπορούν να χρησιμοποιηθούν διάφορες τεχνικές που θα βοηθήσουν τον ασθενή.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μολυσματική τέρμινθος: Συμπτώματα, μετάδοση και θεραπεία

Η μολυσματική τέρμινθος είναι μία συχνή ιογενής πάθηση που προσβάλλει το δέρμα και ευκαιριακά τα μάτια. Μπορεί να επηρεάσει άτομα κάθε ηλικίας αλλά προσβάλλει κατά κύριο λόγο παιδιά, σεξουαλικά ενεργείς ενήλικες και αυτούς που για κάποιος λόγο δεν έχουν ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Η ηλικία που εμφανίζεται πιο συχνά στα παιδιά η πάθηση είναι μεταξύ ενός και 10 ετών. Δεν απαιτεί πάντα αντιμετώπιση. Ο ιός της μολυσματικής τερμίνθου ανήκει στην οικογένεια των poxvirus και ονομάζεται Molluscum Contagiosum Virus ( MCV ). Αποικεί μόνο τον άνθρωπο. Υπάρχουν 4 τύποι του ιού: MCV -1, MCV -2, MCV -3 και MCV -4. Ο πιο συχνός είναι ο ιός MCV -1 ενώ ο MCV -2 ανιχνεύεται πιο συχνά σε ενήλικες και είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενος. Συμπτώματα Οι βλάβες της μολυσματικής τερμίνθου είναι μικρά σπυράκια, μεγέθους 1-10 χιλιοστών που μοιάζουν με ογκίδια, ελιές ή μαργαριτάρια. Πρόκειται για στρογγυλές, λευκές και γυαλιστερές βλατίδες (θολωτές) με ομφαλωτό κέντρο, που περιέχουν ένα

Δίκερος μήτρα: Επιτρέπει την εγκυμοσύνη;

H δίκερος μήτρα αποτελεί μια συχνή ανατομική παραλλαγή της μήτρας και οφείλεται σε διαταραχή του σχηματισμού της στη διάρκεια στης εμβρυϊκής ζωής. Ουσιαστικά η μήτρα αντί να έχει σχήμα ισοσκελούς τριγώνου, έχει σχήμα σφεντόνας, χωρίζοντας έτσι στα δύο την κοιλότητα του ενδομητρίου. Αυτό θεωρητικά μπορεί να επηρεάσει την εμφύτευση και ανάπτυξη του εμβρύου. Τις περισσότερες φορές όμως μια γυναίκα δεν ξέρει καν ότι έχει δίκερο μήτρα. Μελέτες αποδεικνύουν ότι το 70% περίπου των γυναικών που έχουν δίκερη μήτρα δεν έχουν κανένα πρόβλημα στην εγκυμοσύνη τους. Η διάγνωση γίνεται με απλό ή τρισδιάστατο υπερηχογράφημα, με σαλπιγγογραφία, αλλά και με υστεροσκόπηση και λαπαροσκόπηση. Το πιο κοινό πρόβλημα που συνδέεται με τη δίκερη μήτρα είναι ο πρόωρος τοκετός ή ο ανεπαρκής τράχηλος (πρόωρη διαστολή του τραχήλου) στην εγκυμοσύνη. Στην περίπτωση αυτή μπορεί να γίνει περίδεση του τραχήλου με ράμμα. Φαίνεται επίσης ότι ποσοστό 15% των καθέξιν αποβολών που οφείλονται σε διατ

Ρινικοί πολύποδες - συμπτώματα και θεραπεία

Οι   ρινικοί πολύποδες είναι κοινοί, καλοήθεις σχηματισμοί σε σχήμα σταγόνας, που αναπτύσσονται στη μύτη ή τα ιγμόρεια, συνήθως γύρω από την περιοχή όπου τα ιγμόρεια ανοίγουν στη ρινική κοιλότητα. Οι ώριμοι ρινικοί πολύποδες μοιάζουν σαν ρόγες σταφυλιού με φλούδα χωρίς κουκούτσι. Συχνά συνδέονται με αλλεργίες ή άσθμα και ιδιαίτερα όταν είναι μικροί δεν προκαλούν κανένα σύμπτωμα, ενώ δεν απαιτούν ούτε θεραπεία. Ομως, όταν είναι μεγαλύτεροι, μπορεί να μπλοκάρουν την φυσιολογική δίοδο αέρα από τα ιγμόρεια. Οταν στα ιγμόρεια συσσωρευτεί πάρα πολλή βλέννα, αυτή μπορεί να μολυνθεί σχηματίζοντας ένα παχύ αποχρωματισμένο στρώμα στη μύτη και το λαιμό που επηρεάζει πολλούς ανθρώπους με ρινικούς πολύποδες. Οι ρινικοί πολύποδες δεν θα πρέπει να συγχέονται με τους πολύποδες που σχηματίζονται στο παχύ έντερο ή στην ουροδόχο κύστη. Σε αντίθεση με αυτούς τους τύπους του πολύποδα, είναι σπάνια κακοήθεις. Συνήθως, θεωρείται ότι προκαλούνται είτε από χρόνια φλεγμονή, είτε από την τάση