Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Λίπος στην κοιλιά: Γιατί είναι πιο επικίνδυνο από το λίπος στο υπόλοιπο σώμα


Η υπερβολική συσσώρευση λίπους στο σώμα είναι απειλητική για την υγεία, όμως οι κίνδυνοι ποικίλλουν ανάλογα με το σημείο του σώματος στο οποίο «αποθηκεύεται» η περίσσεια ενέργεια.

Το λίπος συγκεκριμένα στην κοιλιά επιβαρύνει σημαντικά τα διάφορα συστήματα και όργανα και έχει δύο μορφές.

Τα δύο είδη λίπους που υπάρχουν στην ευρύτερη περιοχή της κοιλιάς είναι το σπλαγχνικό (visceral) και το υποδόριο (subcutaneous). Το πρώτο είναι πολύ πιο επικίνδυνο από το δεύτερο και μάλιστα έχει χαρακτηριστεί «τοξικό», γι’ αυτό και θα εστιάσουμε σε αυτό.
Το σπλαγχνικό λίπος δεν μπορούμε να το δούμε ή να το πιάσουμε, καθώς βρίσκεται βαθιά κάτω από το δέρμα και τους κοιλιακούς μυς. Αν και κρυμμένο, προκαλεί σοβαρές βλάβες, αφού δημιουργεί μια «επίστρωση» γύρω από τα ζωτικά όργανα. Το λίπος αυτό κάνει το σώμα να απελευθερώνει κυτταροκίνες (γνωστές και ως κυτοκίνες), πρωτεΐνες που επηρεάζουν τη διαδικασία παραγωγής της ινσουλίνης και αυξάνουν τα επίπεδα φλεγμονής στο σώμα.

Το σπλαγχνικό λίπος είναι επικίνδυνο κυρίως για το συκώτι, καθώς εμποδίζει τα ηπατικά κύτταρα να «αντιληφθούν» πόση ινσουλίνη είναι διαθέσιμη στο σώμα, με αποτέλεσμα να αναπτύσσεται αντίσταση στην ορμόνη και να αυξάνεται ο κίνδυνος υπέρτασης και διαβήτη τύπου 2. Επίσης, η ύπαρξη σπλαγχνικού λίπους συνεπάγεται μεγαλύτερη παραγωγή χοληστερόλης.
Ακόμη κι αν ένα άτομο δεν θεωρείται υπέρβαρο ή παχύσαρκο (βάσει δείκτη μάζας σώματος) μπορεί να διατρέχει αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακών επιπλοκών, διαβήτη τύπου 2 και άλλων σοβαρών παθήσεων εάν έχει πολύ λίπος συσσωρευμένο στην περιοχή της κοιλιάς (κεντρική ή κοιλιακή παχυσαρκία).

Για να υπολογίσετε το σπλαγχνικό λίπος στο σώμα σας, το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι να μετρήσετε την περίμετρο της κοιλιάς σας με μια μεζούρα. Επικίνδυνη θεωρείται η μέτρηση που ξεπερνά τα 88 εκατοστά για τις γυναίκες και τα 100 για τους άνδρες.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μολυσματική τέρμινθος: Συμπτώματα, μετάδοση και θεραπεία

Η μολυσματική τέρμινθος είναι μία συχνή ιογενής πάθηση που προσβάλλει το δέρμα και ευκαιριακά τα μάτια. Μπορεί να επηρεάσει άτομα κάθε ηλικίας αλλά προσβάλλει κατά κύριο λόγο παιδιά, σεξουαλικά ενεργείς ενήλικες και αυτούς που για κάποιος λόγο δεν έχουν ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Η ηλικία που εμφανίζεται πιο συχνά στα παιδιά η πάθηση είναι μεταξύ ενός και 10 ετών. Δεν απαιτεί πάντα αντιμετώπιση. Ο ιός της μολυσματικής τερμίνθου ανήκει στην οικογένεια των poxvirus και ονομάζεται Molluscum Contagiosum Virus ( MCV ). Αποικεί μόνο τον άνθρωπο. Υπάρχουν 4 τύποι του ιού: MCV -1, MCV -2, MCV -3 και MCV -4. Ο πιο συχνός είναι ο ιός MCV -1 ενώ ο MCV -2 ανιχνεύεται πιο συχνά σε ενήλικες και είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενος. Συμπτώματα Οι βλάβες της μολυσματικής τερμίνθου είναι μικρά σπυράκια, μεγέθους 1-10 χιλιοστών που μοιάζουν με ογκίδια, ελιές ή μαργαριτάρια. Πρόκειται για στρογγυλές, λευκές και γυαλιστερές βλατίδες (θολωτές) με ομφαλωτό κέντρο, που περιέχουν ένα

Βαρθολίνειος κύστη

Oι βαρθολίνειοι αδένες βρίσκονται δεξιά και αριστερά, στην είσοδο του κόλπου, μέσα στα μεγάλα χείλη των έξω γεννητικών οργάνων της γυναίκας. Η λειτουργία τους είναι να εκκρίνουν ένα βλεννώδες υγρό για την ύγρανση της περιοχής. ιδιαίτερα κατά την ώρα της σεξουαλικής επαφής. · Το απόστημα του βαρθολινείου αδένα είναι η συγκέντρωση πύου, μέσα στον αδένα, που προκαλεί οίδημα (πρήξιμο), πόνο, κάψιμο και ερυθρότητα, Η πίεση, που ασκείται στον κόλπο και γενικά στην περιοχή, μπορεί να προκαλέσει βασανιστικό πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή, στο περπάτημα και στο κάθισμα της γυναίκας. Το απόστημα δημιουργείται, όταν ο πόρος (το σωληνάκι) του αδένα φράξει. Τότε το έκκριμα του αδένα δεν παροχετεύεται και μπορεί να μολυνθεί και να μετατραπεί σε απόστημα. Το έκκριμα μπορεί να παραμείνει αρκετό καιρό μέσα στον αδένα, προτού να μετατραπεί σε απόστημα. Συχνά το απόστημα αναπτύσεται γρήγορα κατά τη διάρκεια λίγων ημερών. Η δι

Τα παυσίπονα και οι δράσεις τους

O πόνος αποτελεί το πιο σημαντικό μήνυμα προς άμυνα του οργανισμού επερχόμενης ή υπάρχουσας νοσηρής κατάστασης - βλάβης. Στην καθημερινή ζωή αποτελεί ένα από τα πιο συχνά, αλλά και δύσκολα προβλήματα προς αντιμετώπιση. Eνώ είναι εύκολο να καταλάβει κανείς την πορεία του αλγογόνου ερεθίσματος από το σημείο που ξεκινά μέχρι τη συνειδητοποίησή του στον εγκέφαλο, είναι πολύ δύσκολο να καθορίσει ακριβώς τα χαρακτηριστικά του, την πραγματική αξία και τον βαθμό της αιτίας που τον προκαλεί. Mια βλάβη- το κόψιμο του δαχτύλου του, το αντιλαμβάνεται κανείς οξέως, την εντοπίζει και την συνειδητοποιεί. Ένας πόνος χωρίς εμφανή αίτια, π.χ. πονοκέφαλος, απροσδιόριστης «βλάβης» είναι αμβλύς και κινητοποιεί το άτομο προς άμυνα, που ανάλογα με την υποκειμενική εμπειρία του, αξιολογεί και αντιδρά με διάφορη συγκινισιακή και συμπεριφορειακή ένταση. Σε όλες, όμως, τις εκδηλώσεις πόνου, εκτός της αναζήτησης - διάγνωσης της νόσου - βλάβης για την μόνιμο θεραπεία, π.χ. χειρουργική επέμβαση, α