Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Μυϊκές Κράμπες. Ποιες οι αιτίες, πώς προλαμβάνονται



Η έντονη άσκηση, ο αθλητισμός, η γυμναστική αλλά και οι καθημερινές δουλειές που συχνά απαιτούν αυξημένη μυϊκή δραστηριότητα είναι οι αιτίες που προκαλούν τις επώδυνες μυϊκές κράμπες. Επίσης το καλοκαίρι λόγω της μεγάλης εφίδρωσης και της απώλειας υγρών, ασβεστίου και καλίου πολλοί παθαίνουν συχνές κράμπες.

Οι κράμπες συμβαίνουν ξαφνικά και απροειδοποίητα. Εκτός από τον έντονο πόνο που προκαλούν, δεν επιτρέπουν στους μυς που έχουν προσβληθεί να λειτουργήσουν κανονικά.
Κράμπα cramp είναι η κατάσταση εκείνη κατά την οποία οι μύες βρίσκονται σε συνεχή και επώδυνη σύσπαση. Μπορεί να αφορά έναν μυ, αλλά μερικές φορές και ολόκληρη ομάδα συναγωνιστών μυών.

Οι κράμπες συνήθως επηρεάζουν τις γάμπες, τους μηρούς, την κοιλιά. 

Οι μύες που είναι συνήθως επιρρεπείς είναι:

• Οι οπίσθιοι κνημιαίοι (γαστροκνήμιος- υποκνημίδιος).
• Οι οπίσθιοι μηριαίοι (δικέφαλος - ημιτενοντώδης - ημιυμενώδης).
• Οι καμπτήρες των δακτύλων του άκρου ποδιού και χεριού.
• Οι ορθοί κοιλιακοί.
• Οι μύες στην περιοχή του λαιμού (στερνοκλειδομαστοειδής).
• Οι μύες στην περιοχή της πλάτης (τραπεζοειδήδρομβοειδής - ανελκυστήρας της ωμοπλάτης).
• Γενικά οι μύες που σηκώνουν βάρη (ραχιαίοι).

Έχει διαπιστωθεί ότι:

• Η μυϊκή σύσπαση συμβαίνει άλλοτε απότομα και άλλοτε προειδοποιεί.
• Είναι συνήθης κατά τον ψυχρό καιρό ή μέσα στο νερό. Ξαφνικό ψύχος ή απότομη υψηλή θερμοκρασία μπορεί να είναι εξίσου υπεύθυνα για την κράμπα.
• Οι συνθήκες μιας δίαιτας και η χειροτέρευση της τοπικής κυκλοφορίας, με στενά ρούχα ή με ελαστική επίδεση, ευνοούν την πρόκληση κράμπας.
• Η υπερκόπωση δημιουργεί συνθήκες για εμφάνιση κράμπας
• Επίσης, συμβαίνει συχνά ύστερα από απότομες κινήσεις και παρατεταμένη προσπάθεια (δρόμοι μεγάλων αποστάσεων).
• Παρατηρείται σε αθλητές που κάνουν χρήση αλκοόλ και καφέ. Παρουσιάζεται περισσότερο σε άτομα που διακατέχονται από άγχος και έντονη ψυχολογική πίεση.
• Η συγκέντρωση καματογόνων ουσιών στον οργανισμό (π.χ. γαλακτικό οξύ) ή η έλλειψη ηλεκτρολυτών (χλωριούχα) φαίνεται ότι δημιουργούν κατάλληλες συνθήκες για κράμπα.

Η αντιμετώπιση των μυϊκών κραμπών περιλαμβάνει τα ακόλουθα:
1. Αν σας πιάσει κράμπα, προσπαθήστε να τεντώσετε το πόδι σας στρέφοντας τα δάχτυλα προς τα πάνω και κάνοντας συγχρόνως απαλό μασάζ στην περιοχή.
2. Μπορείτε να προλάβετε τις κράμπες αν κατά τη διάρκεια της μέρας ή πριν πέσετε για ύπνο κάνετε λίγη γυμναστική. Μπορείτε, για παράδειγμα, να κάνετε κάποιες διατάσεις ή στατικό ποδήλατο για λίγα λεπτά ή να τεντώσετε τη γάμπα σας πιάνοντας τα δάχτυλα του ποδιού σας, τραβώντας τα προς τα πάνω και κρατώντας όσο μπορείτε το πόδι σας σε ευθεία.
3. Η θερμότητα επίσης προλαμβάνει τις κράμπες. Χρησιμοποιήστε μια θερμοφόρα πάνω στη γάμπα σας για 10 λεπτά πριν ξαπλώσετε ή σκεπαστέ τα πόδια σας ελαφρά με μια κουβέρτα.
4. Εμπλουτίστε τη διατροφή σας σε ασβέστιο και μαγνήσιο. Και τα δύο έχουν την ιδιότητα να ρυθμίζουν τη δραστηριότητα των μυών. Το ασβέστιο βοηθά στη συστολή και το μαγνήσιο στη διαστολή τους, οπότε η διαταραχή της ισορροπίας των δύο συστατικών μπορεί να διαταράξει και τη λειτουργία των μυών. Τροφές που μπορούν να σας βοηθήσουν είναι τα δημητριακά ολικής άλεσης, τα πράσινα λαχανικά, τα καρύδια και τα όσπρια.
5. Ένα άλλο συστατικό του οποίου η έλλειψη φαίνεται να συμβάλλει στην εμφάνιση τους είναι το κάλιο. Γι' αυτό προτιμήστε τα φρέσκα λαχανικά, όπως το λάχανο, τον αρακά, το καλαμπόκι, τις πιπεριές και τις πατάτες αλλά και τα φρέσκα φρούτα, όπως τις μπανάνες, τα μήλα, τα πορτοκάλια και τα βερίκοκα που περιέχουν σημαντικές ποσότητες καλίου.
6. Φροντίστε να προσλαμβάνετε άφθονα υγρά και νάτριο, καθώς η σωστή ενυδάτωση του οργανισμού και η ισορροπία των ηλεκτρολυτών φαίνεται να αποτρέπει τις κράμπες.
7. Αν οι κράμπες επιμένουν, επισκεφτείτε οπωσδήποτε τον γιατρό σας καθώς μπορεί να είναι ένδειξη κάποιας σοβαρότερης κατάστασης που χρειάζεται ιατρική παρέμβαση, όπως προβλήματα στο κυκλοφορικό, προβλήματα μεταβολισμού ή ορμονικά κ.λ.π.

Η πρόληψη περιλαμβάνει τα ακόλουθα:

• Ασκήσεις προθέρμανσης, τεντώματα και μασάζ πριν από τη σωματική άσκηση και συμμετοχή σε σπορ 
• Αποφυγή αφυδάτωσης. Η λήψη υγρών και ηλεκτρολυτών ιδιαίτερα κατά τις ασκήσεις που γίνονται σε ψηλές θερμοκρασίες, συμβάλλουν στην πρόληψη των κραμπών 

• Στις περιπτώσεις που παρουσιάζονται επαναλαμβανόμενες κράμπες κατά τον ύπνο, είναι πιθανόν ο γιατρός μετά την αξιολόγηση του ασθενούς να αποφασίσει ότι πρέπει να χορηγήσει μυοχαλαρωτικά.

Διατροφικά μέτρα που μπορείτε να λάβετε για να αντιμετωπίσετε τις κράμπες είναι:
Μπανάνα ή κάτι αλμυρό: Αν οι κράμπες εμφανίζονται κατά τη διάρκεια του ύπνου, φάτε λίγο πριν κοιμηθείτε μία μπανάνα ή κάτι αλμυρό και πιείτε νερό. Μια μεσαίου μεγέθους μπανάνα περιέχει 450 mg κάλιο που καταπολεμά τις κράμπες. Το αλάτι επίσης βοηθά στην αποκατάσταση του νατρίου στο σώμα.

Χυμός καρότου: Ο χυμός δύο καρότων το πρωί θα σας βοηθήσει να απαλλαγείτε από το πρόβλημα. Το καρότο περιέχει 20 φορές περισσότερα α και β-καροτένια από τα άλλα φρούτα και λαχανικά, αλλά διαθέτει άφθονα και μεταλλικά άλατα (κάλιο, ασβέστιο, μαγνήσιο) που χρειάζεται ο οργανισμός για να καταπολεμήσει τις κράμπες. 

του Αλέξανδρου Γιατζίδη, M.D., medlabnews.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μολυσματική τέρμινθος: Συμπτώματα, μετάδοση και θεραπεία

Η μολυσματική τέρμινθος είναι μία συχνή ιογενής πάθηση που προσβάλλει το δέρμα και ευκαιριακά τα μάτια. Μπορεί να επηρεάσει άτομα κάθε ηλικίας αλλά προσβάλλει κατά κύριο λόγο παιδιά, σεξουαλικά ενεργείς ενήλικες και αυτούς που για κάποιος λόγο δεν έχουν ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Η ηλικία που εμφανίζεται πιο συχνά στα παιδιά η πάθηση είναι μεταξύ ενός και 10 ετών. Δεν απαιτεί πάντα αντιμετώπιση. Ο ιός της μολυσματικής τερμίνθου ανήκει στην οικογένεια των poxvirus και ονομάζεται Molluscum Contagiosum Virus ( MCV ). Αποικεί μόνο τον άνθρωπο. Υπάρχουν 4 τύποι του ιού: MCV -1, MCV -2, MCV -3 και MCV -4. Ο πιο συχνός είναι ο ιός MCV -1 ενώ ο MCV -2 ανιχνεύεται πιο συχνά σε ενήλικες και είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενος. Συμπτώματα Οι βλάβες της μολυσματικής τερμίνθου είναι μικρά σπυράκια, μεγέθους 1-10 χιλιοστών που μοιάζουν με ογκίδια, ελιές ή μαργαριτάρια. Πρόκειται για στρογγυλές, λευκές και γυαλιστερές βλατίδες (θολωτές) με ομφαλωτό κέντρο, που περιέχουν ένα

10 συμπτώματα του «Σιωπηλού Δολοφόνου» των ωοθηκών, που κάθε γυναίκα ΠΡΕΠΕΙ να γνωρίζει

Υπολογίζεται ότι στης ΗΠΑ περισσότερες από 550 γυναίκες πεθαίνουν κάθε χρόνο από καρκίνο στις ωοθήκες. Πιστεύεται πως οι κύριες αιτίες αυτής της μορφής καρκίνου περιλαμβάνουν: Την ηλικία Τη κληρονομικότητα Τη χρήση αντισυλληπτικών Αυτό όμως που είναι το πιο ανησυχητικό είναι ότι οι περισσότερες που μαθαίνουν πως έχουν αυτή τη μορφή καρκίνου, το μαθαίνουν στα τελευταία στάδια, όταν δεν υπάρχει πια ελπίδα. Γι’αυτό είναι πολύ σημαντικό να μην αγνοούμε τα σημάδια αυτού του σιωπηλού δολοφόνου, γιατί μία έγκαιρη διάγνωση θα σας σώσει τη ζωή. Τα 10 κυριότερα συμπτώματα είναι: 1. Συχνοί κοιλόπονοι 2. Πόνος στη λεκάνη και το στομάχι 3. Ασταθή έμμηνος ρύση Ο καρκίνος των ωοθηκών μπορεί να αναπτυχθεί και σε κορίτσια που δεν έχει αρχίσει ακόμα ο κύκλος του, ωστόσο είναι πολύ πιο συνηθισμένος σε γυναίκες άνω των 55. 4. Αίσθημα κόπωσης χωρίς προφανή λόγο 5. Παράξενο αίσθημα κορεσμού Το να νιώθεις φουσκωμένος όταν δεν έχεις φάει είναι ένα κοινό σύμπτωμα το

Εγκεφαλική μικροαγγειοπάθεια και κίνδυνοι - Η ικανότητα ισορροπίας στο ένα πόδι «δείκτης» εγκεφαλικής υγείας

Η εγκεφαλική μικροαγγειοπάθεια αποτελεί επικίνδυνο εχθρό για τη μέση ηλικία και πολύ περισσότερο όταν συνυπάρχουν παθήσεις όπως ο διαβήτης και η υπέρταση Προσβάλει κατά κύριο λόγο τα μικρά τριχοειδή αγγεία του μεσεγκεφάλου και προκαλεί χαρακτηριστικές διαταραχές στην ροή του αίματος.. Η τριάδα αυτών των διαταραχών αποτελείται από διαταραχές μνήμης και   προσοχής , δυσχέρεια βάδισης και ακράτεια. Σ’αυτήν την κεντρική συμπτωματολογία προστίθενται και άλλες δυσλειτουργίες. Η νόσος, η συχνότητα της οποίας αυξάνεται με την ηλικία, πιστεύεται ότι αποτελεί ένδειξη αυξημένου κινδύνου για μελλοντικό σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο, ενώ προγενέστερες μελέτες την έχουν επίσης συσχετίσει με απώλεια του συντονισμού των κινήσεων και νοητική διαταραχή. Έτσι, η έγκαιρη διάγνωση και η θεραπευτική αντιμετώπιση είναι αναγκαίες ώστε να αποφευχθεί η εξέλιξή της. Η πιθανή δυσκολία ενός ατόμου να ισορροπήσει στο ένα πόδι για τουλάχιστον 20 δευτερόλεπτα θα μπορούσε να είναι δείκτης ε