Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τι κάνει δύο ανθρώπους ζευγάρι;



Οι άνθρωποι αποτελούμε κοινωνικά όντα, των οποίων η έμφυτη τάση είναι να δημιουργούμε σχέσεις και να συνυπάρχουμε μέσα σε αυτές. Η ανάγκη για δημιουργία κοντινών σχέσεων είναι αυτή που οδηγεί στις φιλικές, επαγγελματικές σχέσεις, καθώς και στη δημιουργία οικογένειας. Ωστόσο, στην καθημερινότητά μας δε δημιουργούμε πάντα σχέσεις κοντινές, σταθερές και μακροχρόνιες.
Ένα ερώτημα, λοιπόν, που ανακύπτει συχνά είναι ποια είναι εκείνα τα στοιχεία σε κάθε σχέση που οδηγούν τα μέρη της να αισθάνονται ασφάλεια, σιγουριά και οικειότητα. Να την κάνουν δηλαδή μοναδική και σημαίνουσα. 

Πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν πάνω σε αυτό το θέμα, ξεκινώντας από το δεδομένο ότι οι κοντινές και οικείες σχέσεις όλων των ειδών (φιλικών, ερωτικών, επαγγελματικών) έχουν παρόμοια στοιχεία αλλά και πολλά διαφορετικά. Στην προκειμένη περίπτωση θα αναλυθούν τα στοιχεία που κάνουν μοναδική μια συντροφική – συζυγική σχέση και που μπορεί να οδηγούν στην καλύτερη ψυχική υγεία των μερών της και στην εξέλιξη της ίδιας της σχέσης ή στη διακοπή της όταν αυτά εκλείπουν.

Μια συντροφική – συζυγική σχέση αποτελεί την πιο γνωστή, μακροχρόνια, συνεργατική αλληλεπίδραση και είναι μοναδική γιατί υπάρχουν στοιχεία που τη χαρακτηρίζουν τα οποία δεν υφίστανται σε άλλες δυαδικές σχέσεις (Jackson, 1965). Κάποια από αυτά είναι η αποκλειστικότητα, η μονιμότητα και οι κοινοί στόχοι.   Δύο άνθρωποι που επενδύουν συναισθηματικά ο ένας στον άλλο έχουν την προσδοκία ότι αυτή η σχέση θα παρέχει συνεχή φροντίδα σε όλα τα επίπεδα (συναισθηματικό, πρακτικό, οικονομικό, κλπ). Πρόκειται για ανθρώπους ισότιμους, οι οποίοι εισέρχονται στη σχέση με τα ατομικά τους χαρακτηριστικά, τα οποία χρειάζεται να διατηρήσουν ως ένα βαθμό, προκειμένου ο καθένας να κρατήσει την ατομικότητά του αλλά και να τα εξομαλύνουν προς όφελος του συλλογικού, ώστε η σχέση να μπορεί να προχωρήσει και να εξελιχθεί. Παράλληλα, το κάθε μέλος της σχέσης εισέρχεται σε αυτή έχοντας συγκεκριμένες αντιλήψεις για τον τύπο και τη μορφή που θα έχει, αντιλήψεις που πηγάζουν από τις ενδοβλημένες του εικόνες για την οικογένεια και τη συντροφική σχέση εν γένει.

Σε αυτό το πλαίσιο, δε μιλάμε για ανθρώπους που έχουν μόνο ομοιότητες, καθώς η διαφορετικότητα των δύο συντρόφων μπορεί να φέρει συμπληρωματικότητα στη σχέση και άρα να οδηγεί στην επίλυση επικείμενων προβλημάτων. Οι κοινοί στόχοι ενός ζευγαριού είναι ένα από τα στοιχεία που διαχωρίζουν τη συγκεκριμένη σχέση από άλλες (φιλικές, επαγγελματικές, κλπ). Οι κοινοί στόχοι αναφέρονται κυρίως σε επίπεδο διαχείρισης μιας, συχνά δύσκολης, καθημερινότητας καθώς ακόμα και στη διαχείριση οικονομικών θεμάτων, ανατροφής των παιδιών, κλπ. Επίσης, ένα ζευγάρι χρειάζεται να προβεί σε διαπραγματεύσεις προκειμένου να επεξεργαστεί και να επιλύσει θέματα που σχετίζονται με την ευρύτερη οικογένεια των μερών του (γονείς, αδέρφια, κλπ), καθώς και θέματα που αφορούν την κοινή του κοινωνική ζωή (με ποιους ανθρώπους θα βγαίνουν, ποια είναι εκείνα τα πράγματα που θα κάνουν στον ελεύθερο χρόνο τους, κλπ). Η αποτελεσματική διαχείριση της καθημερινότητας πραγματοποιείται μέσα σε ένα πεδίο αναστοχασμού από το κάθε μέλος, στο οποίο να μπορεί να νοηματοδοτηθεί αυτό που λέγεται ανά πάσα στιγμή είτε ρητά μέσω του λόγου, είτε άρρητα μέσω της συναισθηματικής έκφρασης και να υπάρξει η κατάλληλη ανατροφοδότηση. Με αυτό τον τρόπο η επικοινωνία μπορεί να παρουσιάζει λιγότερα κενά και να προχωράει πιο εποικοδομητικά.

Η μοναδικότητα της συντροφικής σχέσης έγκειται αναπόφευκτα και στην ερωτική σχέση που συνδέει τα μέλη της, μια ερωτική σχέση που χρειάζεται να έχει τα στοιχεία της αποκλειστικότητας, ώστε τα τρίτα μέρη να αποκλείονται αυτόματα από το δυαδικό σύστημα (Jackson, 1965). Όσο αυτή η συνθήκη υφίσταται είναι κυρίαρχο το συναίσθημα της εμπιστοσύνης και της αμοιβαίας υποχώρησης στο πλαίσιο της δημιουργίας ασφάλειας για το/τη σύντροφό μας. Παράλληλα, πρόκειται για ένα είδος σχέσης που βασίζεται στη σταθερότητα και στην απουσία ρήξης ικανής να τη διακόψει. Πιο συγκεκριμένα, ένα ζευγάρι προκειμένου να προσαρμόσει τις όποιες ατομικές ανάγκες στις ανάγκες της ίδιας της σχέσης χρειάζεται να προβεί σε διαπραγματεύσεις, διαφωνίες και κάποιες φορές συγκρούσεις. Η σταθερότητα έγκειται στην αμοιβαία αντίληψη ότι οι αναγκαίες αυτές διαπραγματεύσεις δε θα προκαλέσουν την οριστική διάλυσή της αλλά θα οδηγήσουν στην εξέλιξή της.

Επιπλέον, η σχέση δημιουργεί προσδοκίες στα μέρη της, στις οποίες καλούνται να αντεπέξελθουν. Αν η σύζυγος ζητήσει από το σύζυγο να κάνουν ένα ταξίδι κι εκείνος απαντήσει θετικά, εκείνη περιμένει ότι σε εύλογο χρονικό διάστημα αυτή η επιθυμία θα πραγματοποιηθεί. Αν παρέλθει μεγάλο χρονικό διάστημα κι αυτό δε συμβεί ή δεν αιτιολογηθεί η όποια καθυστέρηση η σύζυγος ματαιώνεται και μπορεί να υπάρχει ρήξη στη μεταξύ τους εμπιστοσύνη. Επομένως, η συνέπεια σε συμφωνηθέντα είναι σημαντική για το συνεχές της φροντίδας που είναι απαραίτητο για τη συντροφική σχέση.
Τέλος, το μοίρασμα μεταξύ των συντρόφων είναι σημαντικό στοιχείο για την ίδια τη σχέση. Το μοίρασμα μπορεί να αφορά συναισθηματικό «δούναι και λαβείν» αλλά μπορεί να σημαίνει και τη δημιουργία νέων κοινών πραγμάτων (νέες κοινές ρουτίνες, τεκνοποίηση, κοινές αγορές, κλπ).

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι μια συντροφική σχέση χρειάζεται ένα συγκεκριμένο επίπεδο ψυχικής ωριμότητας και από τα δύο μέρη προκειμένου να εξελιχθεί και άρα να εξελιχθούν και τα μέρη της μέσα σε αυτή και όταν αυτή η ωριμότητα δεν υφίσταται στον ίδιο βαθμό και από τους δύο συντρόφους η σχέση συχνά μπορεί να κινδυνεύει με διάλυση. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και όταν οι ανάγκες των συντρόφων αλλάζουν αλλά με διαφορετικό τρόπο για τον καθένα. Πολύ συχνά ζητήματα τέτοιου τύπου είναι που οδηγούν ένα ζευγάρι στο γραφείο ενός επαγγελματία ψυχικής υγείας είτε γιατί η σχέση παρουσιάζει δυσκολίες που μοιάζουν ανυπέρβλητες είτε γιατί κάποιο από τα δύο μέρη μπορεί να παρουσιάζει προβλήματα ψυχικής υγείας που επηρεάζουν την ίδια τη σχέση.

mypsychology.gr
Διονυσοπούλου Κων., Κοινωνική Λειτουργός ΜΑ-Ομαδική ανάλυση και οικογενειακή θεραπεία
Στουραϊτου Σοφία, Ψυχολόγος, MSc, Θεραπεία Οικογένειας και Ζεύγους
       

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τελειομανία: Χαρακτηριστικά και αρνητικές επιπτώσεις

Νιώθεις συχνά την ανάγκη ό,τι κάνεις να το κάνεις τέλεια; Έχεις παρατηρήσει να αναλαμβάνεις μια δουλειά και να μην την παραδίδεις ποτέ γιατί πιστεύεις ότι δεν είναι τέλεια και όλο κάτι λείπει; Καθυστερείς να παραδώσεις projects στη δουλειά σου γιατί νιώθεις την ανάγκη να τα τελειοποιήσεις; Παρατηρείς πως είσαι συνεχώς αγχωμένος γιατί θέλεις όλα να τα κάνεις τέλεια σε όλους τους τομείς της ζωής σου; Εάν έχεις μαζέψει αρκετά ναι στις παραπάνω ερωτήσεις τότε ίσως ανήκεις στην κατηγορία του τελειομανή. Ως τελειομανής ορίζεται ο άνθρωπος που αρνείται να δεχτεί οτιδήποτε λιγότερο από την τελειότητα. Εκφράζει τη συνεχή προσπάθεια ενός ατόμου για την αποφυγή λαθών, δεν δέχεται με τίποτα τη μετριότητα, θέτει εξαιρετικά υψηλά πρότυπα απόδοσης και ασκεί πολύ αρνητική κριτική στον εαυτό του όταν δεν φτάνει αυτά τα πρότυπα, ανησυχώντας πάρα πολύ για το πώς θα τον κρίνουν οι άλλοι άνθρωποι. Ποια είναι λοιπόν τα βασικά χαρακτηριστικά του τελειομανή ανθρώπου; Δεν αφήνει καθόλου χώρο

Μολυσματική τέρμινθος: Συμπτώματα, μετάδοση και θεραπεία

Η μολυσματική τέρμινθος είναι μία συχνή ιογενής πάθηση που προσβάλλει το δέρμα και ευκαιριακά τα μάτια. Μπορεί να επηρεάσει άτομα κάθε ηλικίας αλλά προσβάλλει κατά κύριο λόγο παιδιά, σεξουαλικά ενεργείς ενήλικες και αυτούς που για κάποιος λόγο δεν έχουν ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα. Η ηλικία που εμφανίζεται πιο συχνά στα παιδιά η πάθηση είναι μεταξύ ενός και 10 ετών. Δεν απαιτεί πάντα αντιμετώπιση. Ο ιός της μολυσματικής τερμίνθου ανήκει στην οικογένεια των poxvirus και ονομάζεται Molluscum Contagiosum Virus ( MCV ). Αποικεί μόνο τον άνθρωπο. Υπάρχουν 4 τύποι του ιού: MCV -1, MCV -2, MCV -3 και MCV -4. Ο πιο συχνός είναι ο ιός MCV -1 ενώ ο MCV -2 ανιχνεύεται πιο συχνά σε ενήλικες και είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενος. Συμπτώματα Οι βλάβες της μολυσματικής τερμίνθου είναι μικρά σπυράκια, μεγέθους 1-10 χιλιοστών που μοιάζουν με ογκίδια, ελιές ή μαργαριτάρια. Πρόκειται για στρογγυλές, λευκές και γυαλιστερές βλατίδες (θολωτές) με ομφαλωτό κέντρο, που περιέχουν ένα

Σε ποιες παθολογικές καταστάσεις η ταχύτητα καθίζησης ερυθρών (ΤΚΕ) αυξάνει;

      Η ΤΚΕ σαν εργαστηριακή εξέταση συμπληρώνει 80 χρόνια «ζωής». Όπως λέει και το όνομά της, πρόκειται για την ταχύτητα με την οποία καθιζάνουν τα ερυθρά αιμοσφαίρια, όταν το δείγμα του αίματος τοποθετηθεί σε ειδικό σωλήνα. Η ΤΚΕ είναι μία απλή, φθηνή, μη ειδική δοκιμασία που εδώ και χρόνια χρησιμοποιείται για την διάγνωση καταστάσεων που σχετίζονται με την οξεία και χρόνια φλεγμονή, τον καρκίνο και τα αυτοάνοσα νοσήματα. ΗΤΚΕ αναφέρεται ως μη ειδική δοκιμασία, διότι όταν τη βρίσκουμε αυξημένη, ο γιατρός δεν μπορεί να καταλάβει σε ποιό σημείο του σώματος υπάρχει φλεγμονή, ποιά είναι η αιτία που την αυξάνει, δεδομένου ότι η ΤΚΕ επηρεάζεται και από άλλες καταστάσεις πέραν της φλεγμονής. Για τον λόγο αυτό η ΤΚΕ πρέπει να αξιολογείται σε συνάρτηση και με άλλες δοκιμασίες. Η ΤΚΕ σημαίνει μια κατάσταση ενεργοποίησης, κάτι σαν “συναγερμό” για τον οργανισμό που κινητοποιείται για να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα. Μπορεί να είναι μια απλή ουρολοίμωξη για παράδειγμα, όπου η ΤΚ