Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΜΙΣΟΦΩΝΙΑ - Όταν συγκεκριμένοι ήχοι μας τρελλαίνουν!




Για τους πάσχοντες από μια διαταραχή που μερικοί ειδικοί αποκαλούν μισοφωνία, η ώρα του φαγητού μπορεί να είναι εφιάλτης. Οι ήχοι που κάνουν οι άλλοι όταν τρώνε – το μάσημα, η κατάποση, το ρούφηγμα κτλ. – μπορεί να τους εξαγριώσουν απότομα, βίαια και στον υπερθετικό βαθμό.
Ή, όπως το θέτει η Αντα Σίγκανοφ στους «Νιου Γιορκ Τάιμς», «είναι οργή, πανικός, τρόμος, φόβος και θυμός μαζί».
«Πρόκειται για μια εντελώς παράλογη αντίδραση», προσθέτει η 52χρονη από το Αλπάιν της Καλιφόρνια. «Τόσο παράλογη, αλλά και τόσο αληθινή, ώστε πλέον δεν μπορώ να φάω μαζί με τον σύζυγό μου».

Είναι γεγονός πως πολλοί άνθρωποι νιώθουν να αποσπάται η προσοχή τους από χαμηλούς ήχους, οι οποίοι δεν φαίνεται να προβληματίζουν άλλους ανθρώπους. Τέτοιοι ήχοι λ.χ. είναι το μάσημα της τσίχλας, τα βήματα στη σκάλα ή το ότι κάποιος μουρμουρίζει. Οι ασθενείς με μισοφωνία όμως έχουν κάτι πολύ περισσότερο από μια απλή ενόχληση.

Φαγητό και αναπνοή
Η μισοφωνία είναι μια σχετικά νέα διαταραχή, η οποία ελάχιστα έχει μελετηθεί και κατά συνέπεια λίγα είναι γνωστά γι' αυτήν.
Αποκαλείται επίσης σύνδρομο επιλεκτικής ευαισθησίας στον ήχο και εκδηλώνεται με έναν εξαιρετικά συγκεκριμένο τρόπο: σχεδόν πάντοτε αρχίζει προς το τέλος της παιδικής ηλικίας και την έναρξη της προεφηβείας (ηλικίες 8-10 ετών) και επιδεινώνεται με το πέρασμα του χρόνου.

Οι ήχοι που εξαγριώνουν τους πάσχοντες είναι κυρίως όσοι κάνουμε όταν τρώμε και όταν αναπνέουμε.
«Δεν νομίζω πως τα 8χρονα και τα 9χρονα παιδιά ξυπνάνε ένα πρωί και λένε “σήμερα θα πω του μπαμπά πως με τρελαίνει ο ήχος που κάνει όταν μασάει”», λέει η δρ Μάρσα Τζόνσον, ακουολόγος στο Πόρτλαντ του Ορεγκον. «Και όμως, αυτό ακριβώς συμβαίνει και πολύ σύντομα το παιδί αρνείται να καθήσει στο οικογενειακό τραπέζι ή να πάει στο σχολείο».

Ο δρ Αατζ Ρ. Μόλερ, νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ντάλας, ο οποίος ειδικεύεται στο ακουστικό νευρικό σύστημα, συμπεριέλαβε πέρυσι τη μισοφωνία σε έναν ιατρικό οδηγό που εξέδωσε για το βουητό των αυτιών (Textbook of Tinnitus, 2010).

Ο δρ Μόλερ πιστεύει πως η μισοφωνία είναι θέμα συνδέσεων στον εγκέφαλο (σαν την αριστεροχειρία και τη δεξιοχειρία, δηλαδή). «Δεν πρέπει να είναι ακουστική διαταραχή, αλλά μάλλον απόρροια κάποιας ανατομικής δυσμορφίας στις δομές του εγκεφάλου οι οποίες ενεργοποιούνται μετά την επεξεργασία του ήχου», εξηγεί.

Λανθασμένες διαγνώσεις
Οποια κι αν είναι η αιτία της, «θεραπεία γι' αυτήν δεν υπάρχει», τονίζει, «με συνέπεια οι ασθενείς να πηγαίνουν από τον έναν γιατρό στον άλλον, αναζητώντας μάταια θεραπεία».
Η δρ Τζόνσον συμφωνεί μαζί του. «Οι άνθρωποι αυτοί διαγιγνώσκονται με ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς, πριν μάθουν τελικά τι έχουν στ' αλήθεια», λέει. «Τους λένε ότι έχουν φοβική διαταραχή, ιδεοληπτική-ψυχαναγκαστική διαταραχή, διπολική διαταραχή, κάποια αγχώδη διαταραχή ή ακόμα και σκέτη μανία».

Η δρ Τζόνσον άρχισε να ασχολείται με τη μισοφωνία το 1997, όταν ήρθε αντιμέτωπη με το πρώτο περιστατικό της. «Εκλαιγε γοερά, γιατί κάποιοι άλλοι γιατροί τής είχαν πει πως εάν ήθελε θα μπορούσε να το ελέγξει», θυμάται. «Πάντα κλαίνε. Δεν είναι όμως δικό τους λάθος που δεν αντέχουν κάποιους ήχους, δεν επιδίωξαν να παρουσιάσουν μισοφωνία, ούτε την προκάλεσαν».
Κι αν αυτή είναι η αρχική αντίδραση των παιδιών, «ούτε όταν ενηλικιωθούν το ξεπερνούν», προσθέτει. «Απλώς προσαρμόζουν τις ζωές τους σε αυτό το πρόβλημα».

Η 19χρονη Τέιλορ Μπένσον από το Πανεπιστήμιο του Κρέιτον στην Ομαχα λέει πως πολλοί ήχοι του στόματος, καθώς και το ρούφηγμα της μύτης και η μάσηση της τσίχλας, της προκαλούν ταχυπαλμία και αίσθημα σφιξίματος στο στήθος. Κάθε φορά που έρχεται αντιμέτωπη με τέτοιους ήχους νιώθει τις γροθιές της να σφίγγονται και τα μάτια της να καρφώνουν αγριεμένα τον άνθρωπο που τους δημιουργεί.
«Εχω μπλέξει σε ατελείωτους καβγάδες εξαιτίας της και έχω χάσει πολλούς φίλους», ομολογεί.

Άλλο η υπερακουσία
Η μισοφωνία (σημαίνει «μίσος για τους ήχους») μερικές φορές συγχέεται με την υπερακουσία, η οποία είναι η μειωμένη αντοχή στους ήχους με συνέπεια να εκλαμβάνει κάποιος έναν συνηθισμένο ήχο ως αφύσικα δυνατό ή σωματικά επώδυνο. Για τη δρα Τζόνσον, οι δύο διαταραχές είναι διαφορετικές.

«Οι πάσχοντες από μισοφωνία δεν έχουν πρόβλημα με τους δυνατούς ήχους, όσο πιο δυνατός είναι ένας ήχος τόσο το καλύτερο», εξηγεί. «Οι ήχοι που δεν αντέχουν είναι πολύ απαλοί, με το ζόρι τους ακούει κανείς». Οπως λέει, έχει ασθενή που τρελαίνεται ότι ακούει τον σκύλο της να… γλείφει την πατούσα του, ενώ ένας άλλος δεν αντέχει τον ήχο που κάνει το γράμμα πι σε μια συνηθισμένη συζήτηση.

 Η μισοφωνία φαίνεται πως έχει κληρονομικές συνιστώσες – η Αντα Σίγκανοφ πιστεύει πως έπασχε και ο πατέρας της από αυτήν, διότι όταν ήταν παιδί και της αγόραζε καινούργια παπούτσια ούρλιαζε πως δεν αντέχει το τρίξιμό τους στο πάτωμα του σπιτιού.

Η συχνότητα της μισοφωνίας παραμένει άγνωστη. Το μόνο σίγουρο είναι πως στην ιστοσελίδα που έχει δημιουργήσει η δρ Τζόνσον γι' αυτήν (http://soundsensitivity.info/english/) έχουν εγγραφεί ως μέλη 1.700 πάσχοντες από όλο τον κόσμο.

Οσον αφορά την αντιμετώπισή της, κάθε ασθενής κάνει ό,τι μπορεί για να την αντέξει. Αλλοι επιστρατεύουν ωτασπίδες, άλλοι αποφεύγουν πάση θυσία τις συνθήκες που δημιουργούν τους εχθρικούς ήχους, κάποιοι μουρμουρίζουν μόνοι τους για να καλύπτουν τους περιβάλλοντες ήχους και κάποιοι, όπως η Αντα Σίγκανοφ, φωνάζουν. «Μόνο όταν φωνάξω “σκάστε” ή “σταματήστε” καταλαγιάζουν τα ακραία συναισθήματα που νιώθω», λέει. «Αν δεν αντιδράσω κάπως, ο θυμός μου εντείνεται. Το ουρλιαχτό είναι αρκετό για να δώσω τέλος στο μαρτύριό μου».
madata
mynews

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ρινικοί πολύποδες - συμπτώματα και θεραπεία

Οι   ρινικοί πολύποδες είναι κοινοί, καλοήθεις σχηματισμοί σε σχήμα σταγόνας, που αναπτύσσονται στη μύτη ή τα ιγμόρεια, συνήθως γύρω από την περιοχή όπου τα ιγμόρεια ανοίγουν στη ρινική κοιλότητα. Οι ώριμοι ρινικοί πολύποδες μοιάζουν σαν ρόγες σταφυλιού με φλούδα χωρίς κουκούτσι. Συχνά συνδέονται με αλλεργίες ή άσθμα και ιδιαίτερα όταν είναι μικροί δεν προκαλούν κανένα σύμπτωμα, ενώ δεν απαιτούν ούτε θεραπεία. Ομως, όταν είναι μεγαλύτεροι, μπορεί να μπλοκάρουν την φυσιολογική δίοδο αέρα από τα ιγμόρεια. Οταν στα ιγμόρεια συσσωρευτεί πάρα πολλή βλέννα, αυτή μπορεί να μολυνθεί σχηματίζοντας ένα παχύ αποχρωματισμένο στρώμα στη μύτη και το λαιμό που επηρεάζει πολλούς ανθρώπους με ρινικούς πολύποδες. Οι ρινικοί πολύποδες δεν θα πρέπει να συγχέονται με τους πολύποδες που σχηματίζονται στο παχύ έντερο ή στην ουροδόχο κύστη. Σε αντίθεση με αυτούς τους τύπους του πολύποδα, είναι σπάνια κακοήθεις. Συνήθως, θεωρείται ότι προκαλούνται είτε από χρόνια φλεγμονή, είτε από την τάση

Νιώθετε ότι έχετε έναν «κόμπο» στον λαιμό; – Δείτε τι προκαλεί αυτή την αίσθηση

   Η επίμονη αίσθηση ότι κάτι έχει σφηνώσει στον λαιμό ονομάζεται φαρυγγικός κόμβος ή, στην καθημερινή γλώσσα, «κόμπος» στον λαιμό. Η κατάποση και η αναπνοή δεν εμποδίζονται, όμως η αίσθηση είναι αρκετά ενοχλητική και προκαλεί συχνά άγχος, καθώς δίνει στο άτομο την εντύπωση ότι πνίγεται ή ότι κινδυνεύει να πνιγεί. Τι είναι ο «κόμπος» στον λαιμό Με τη φράση «κόμπος» στον λαιμό περιγράφουμε γενικώς την αίσθηση ότι υπάρχει μερική απόφραξη στην λαιμό, χωρίς στην πραγματικότητα να υπάρχει εκεί κάποιο ξένο σώμα. Οι άνθρωποι που βιώνουν αυτή την αίσθηση συχνά την παρομοιάζουν με μια μάζα στον λαιμό τους, ενώ άλλοι σαν γδάρσιμο, αίσθημα παλμών ή αίσθημα πίεσης. Συνήθης αιτία του «κόμπου» είναι το στρες, το άγχος ή κάποια άλλη ψυχολογική διαταραχή. Να σημειωθεί ότι η συχνή κατάποση είναι τυπικό σύμπτωμα του άγχους. Ο «κόμπος» στον λαιμό δεν προκαλεί πόνο, μόνο δυσφορία. Αν και διαφέρει από τη δυσφαγία, δηλαδή τη δυσκολία κατάποσης της τροφής, ορισμένα άτομα αναφέρουν ότι ο «

Σε ποιες παθολογικές καταστάσεις η ταχύτητα καθίζησης ερυθρών (ΤΚΕ) αυξάνει;

      Η ΤΚΕ σαν εργαστηριακή εξέταση συμπληρώνει 80 χρόνια «ζωής». Όπως λέει και το όνομά της, πρόκειται για την ταχύτητα με την οποία καθιζάνουν τα ερυθρά αιμοσφαίρια, όταν το δείγμα του αίματος τοποθετηθεί σε ειδικό σωλήνα. Η ΤΚΕ είναι μία απλή, φθηνή, μη ειδική δοκιμασία που εδώ και χρόνια χρησιμοποιείται για την διάγνωση καταστάσεων που σχετίζονται με την οξεία και χρόνια φλεγμονή, τον καρκίνο και τα αυτοάνοσα νοσήματα. ΗΤΚΕ αναφέρεται ως μη ειδική δοκιμασία, διότι όταν τη βρίσκουμε αυξημένη, ο γιατρός δεν μπορεί να καταλάβει σε ποιό σημείο του σώματος υπάρχει φλεγμονή, ποιά είναι η αιτία που την αυξάνει, δεδομένου ότι η ΤΚΕ επηρεάζεται και από άλλες καταστάσεις πέραν της φλεγμονής. Για τον λόγο αυτό η ΤΚΕ πρέπει να αξιολογείται σε συνάρτηση και με άλλες δοκιμασίες. Η ΤΚΕ σημαίνει μια κατάσταση ενεργοποίησης, κάτι σαν “συναγερμό” για τον οργανισμό που κινητοποιείται για να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα. Μπορεί να είναι μια απλή ουρολοίμωξη για παράδειγμα, όπου η ΤΚ